Πίνοντάς τα παρέα με το FOGO: Υπάρχει κόσμος που φοβάται να βγει έξω;

17:13 27/5/2020 - Πηγή: RizopoulosPost

Μετρώντας μέρες καραντίνας, εγκλεισμού, ώρες σερί επεισοδίων και αριθμούς κρουσμάτων, φτάνουμε σε εκείνη τη -για πολλούς- άβολη στιγμή που μας ζητείται να συνεχίσουμε τη ζωή από εκεί που την αφήσαμε. Εντάξει, όχι ακριβώς, αλλά κάπως κοντά. Αρχίζοντας την εβδομάδα, είχαμε κάθε «ελευθερία» να δούμε τους φίλους μας σε κάποιο αγαπημένο μπαρ, να πιούμε έναν Χ αριθμό ποτών και να ξαναβιώσουμε το γλυκό αίσθημα του τίμιου hangover. Αυτού που δε μαρτυρά ότι

έκανες κάτι πάρα πάρα πολύ χαζό το προηγούμενο βράδυ. Μέσα σε όλη αυτή τη χαρά, πολλοί από εμάς αντί για κραυγές μεθυσμένου ενθουσιασμού, βγάλαμε ένα διστακτικό «ώπα, σίγουρα;». Και αν ήμασταν τυχεροί, κάποιος φίλος μας πρότεινε να βάλουμε στο search της Google το «FOGO».Άνθρωποι με FOGO τείνουν να θέλουν να συνεχίσουν να ζουν σε καραντίνα, φοβούμενοι τον COVID 19, τη διασπορά και τις συνέπειές του. Οι άνθρωποι αυτοί δεν νιώθουν καθόλου έτοιμοι να βγουν εκεί έξω -με μάσκα ή χωρίς- και θα προτιμούσαν να πάρει μια παράταση ο εγκλεισμός.Μιλώντας με έναν φίλο, που πλέον μένει μόνιμα στην Ιρλανδία, συνειδητοποίησα πως οι υπέρμαχοι του να μη βγούμε ακόμα από τα σπίτια μας είναι πολλοί. «Δεν σκοπεύω να βγω εκεί έξω και να περιμένω σε ουρές για έναν καφέ», έλεγε με πάθος, απαρνούμενος με άνεση την αγαπημένη του έξη. Είναι αλήθεια. Το να καλείσαι να επιστρέψεις σε κάτι που μέχρι χθες ήταν απαγορευτικό, δε βγάζει και πολύ νόημα σε έναν ανθρώπινο εγκέφαλο που πασχίζει να βρει την απλότητα στα πράγματα. Κάπως έτσι οδηγείσαι στο FOGO (fear of going out). Ναι, τον φόβο του να βγεις από την καραντίνα.Ο φόβος του ιού είναι πραγματικός και έγινε κομμάτι της ζωής μας.Μιας και η ανάγκη του να θέλει κανείς να μην υπακούσει το «βγείτε» της κυβέρνησης μου θυμίζει τους συμπολίτες μας που παρά το lockdown επέλεγαν να συναθροίζονται και να δημιουργούν ουρές σε τράπεζες και μεγάλες παρέες σε πάρκα, δε μπορώ να μη μεταφράσω αυτή την τάση σε μια αντιδραστικότητα απέναντι στις κυβερνητικές οδηγίες. Όμως προφανώς τα πράγματα δεν είναι έτσι ακριβώς.Το #menoumespiti έγινε comfort zone για πολλούς ανθρώπους εκεί έξω. Ξαφνικά βρέθηκε ένας λόγος να σταματήσει ο πλανήτης να κινείται για λίγο. Ήρθε ένα καταναγκαστικό μεν, πολυπόθητο δε, διάλειμμα για όσους δεν είχαν χρόνο να σταματήσουν, να πάρουν μια ανάσα και να δουν πού βρίσκονται. Λίγο είναι να μην ΠΡΕΠΕΙ να πας κάπου το Σαββατοκύριακο, να μην οδηγείς στην κίνηση να φτάσεις στη δουλειά και να μη χρειάζεται να νιώθεις busy για να ξέρεις πως υπάρχεις; Όχι βέβαια. Στο μεταξύ, η συνεχόμενη πληροφόρηση για τον ιό και η εξοικείωση με τον κόσμο των ιών και των μικροβίων έβαλαν μια ακόμα συνιστώσα στη ζωής μας: αυτή της προστασίας από αυτούς τους αόρατους ανεπιθύμητους φίλους. Ο φόβος του ιού είναι πραγματικός και έγινε κομμάτι της ζωής μας. Ειδικά τις στιγμές που απολυμαίναμε τα ψώνια του σούπερ μάρκετ στο χολ του σπιτιού.Στο μεταξύ, οι τηλεοπτικές ενημερώσεις για την εξέλιξη της πανδημίας ολοκληρώθηκαν χθες με ένα άτυπο standing ovation στα social media για τον κύριο Τσιόρδα, η ζωή σιγά σιγά συνεχίζεται και οι πολίτες καλούμαστε να βγαίνουμε για ποτά, να κάνουμε βόλτες σε μεγάλα καταστήματα και να κανονίσουμε διακοπές όπως κάθε άλλο καλοκαίρι. Πώς βγαίνουμε λοιπόν από αυτό το comfort zone;Μιλώντας με την ψυχολόγο, Αναστασία Παλαιοδήμου, συνειδητοποίησα πως αυτό το δύσκολο project που λέγεται self-time είναι το κλειδί ακόμα μια φορά. Απλά σύμφωνα με την ειδικό έχει χρονικό περιθώριο. «Πέντε λεπτά μπορούν να σου αλλάξουν τη ζωή στην μετά τον κορωνοϊό εποχή», είπε χαρακτηριστικά.«Αν γράψουμε όσα μας παραλύουν στο χαρτί θα δούμε πως φαίνονται περισσότερο διαχειρίσιμα».Αυτό που προτείνει είναι να μπορούμε πραγματικά να απολαύσουμε τις μικρές χαρές στη ζωή. Τα πέντε λεπτά που έχουμε να απολαύσουμε τον εσπρέσο που φτιάξαμε το πρωί. Ή ακόμα και όλα αυτά τα μικρά δεδομένα που μας κάνουμε να νιώθουμε ευγνωμοσύνη για την καθημερινότητά μας όσο αυτονόητα και αν τα θεωρούμε. «Υπάρχουν έστω πέντε λεπτά που μπορείς να βρεις μέσα στη μέρα για να νιώσεις χαρά, γαλήνη, ευγνωμοσύνη, ενδιαφέρον, περιέργεια, αγάπη». Βασικά, ναι, υπάρχουν.Σύμφωνα με την επιστήμη, τέτοιου είδους συναισθήματα δημιουργούν μια ολόκληρη βιολογική διαδικασία, με νευροδιαβιβαστές και ορμόνες, που μας θωρακίζει και μας βοηθάει να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες της ζωής σαν νικητές.Κάτι άλλο που πρότεινε η ψυχολόγος, περιλαμβάνει χαρτί και μολύβι. Πρακτικά, αφορά το να κάτσουμε και να γράψουμε τι μας φοβίζει τόσο πολύ στη μετά lockdown εποχή, που ο κορωνοϊός είναι ακόμα παρόν.«Πρέπει να πούμε δυνατά στον εαυτό μας, ακόμα και να το γράψουμε σε ένα κομμάτι χαρτί ό,τι φοβόμαστε γι’ αυτό που συμβαίνει: για τη δουλειά, τα λεφτά, πώς πληρώσουμε το δάνειό μας, τι θα γίνει με τη μαμά μας που είναι άρρωστη. Ας γράψουμε αυτούς τους φόβους στο χαρτί για να τους ξορκίσουμε. Αν γράψουμε όσα μας παραλύουν στο χαρτί θα δούμε πως φαίνονται περισσότερο διαχειρίσιμα. Δεν είναι τόσο εκκωφαντικά όσο ακούγονται στο μυαλό μας».Κάπου διάβασα πως η πανδημία θα είναι το τέλος της YOLO φιλοσοφίας. Δεν ξέρω γιατί, αλλά σε αυτή τη φάση το «go with the flow» μου φαίνεται πιο χρήσιμο και εφαρμόσιμο από ποτέ.Πηγή: playboy.gr