Χόρχε Μπουκάι: Να είσαι Εγωιστής

22:13 23/8/2019 - Πηγή: Newsitamea.gr

Όταν απαγορεύεται σε κάποιον να είναι εγωιστής, προκειμένου να βρει το περιθώριο να αγαπάει τον εαυτό του, να τον προσέχει και να τον φροντίζει, γίνεται μικροπρεπής, φιλάργυρος, άπληστος, απατεώνας και παλιάνθρωπος. Ο άνθρωπος γίνεται αναξιοπρεπής γιατί πιστεύει ότι πρέπει να διαλέξει ανάμεσα στον εαυτό του και τον άλλον, κι όταν διαλέγει τον εαυτό του νομίζει ότι το κάνει αντίθετα στην ηθική του.

Αν αντιλαμβανόμαστε τον εγωισμό ως μείωση των άλλων, τότε θεωρούμε ότι η ζωή είναι μια αδυσώπητη μάχη μέχρις εσχάτων. Ωστόσο, αυτό δεν είναι πάντα βέβαιο. Ασφαλώς θα υπήρχαν,

και σίγουρα θα εξακολουθήσουν να υπάρχουν, μάχες μέχρι θανάτου, αλλά η ανάλυση του κόσμου κάθε στιγμή από αυτή την οπτική γωνία είναι μια άποψη περιορισμένη την οποία δεν συμμερίζομαι. Μέχρι ν΄ανακαλύψει ο άνθρωπος τον καλύτερο εγωισμό του, τον δυνατό μάγο μέσα του, δεν έχει συναίσθηση ότι είναι αυτός ο ίδιος το κέντρο της ύπαρξής του, και τότε λέμε ότι τα έχει λίγο χαμένα και είναι εκτός πραγματικότητας.

Θέλω να πω ότι ζει, κινείται και εστιάζει πάνω σε εξωτερικά πράγματα. Ασφαλώς, υπάρχουν κάποια στοιχεία στον κόσμο μας που τα μοιραζόμαστε. Εσύ κι εγώ μπορούμε να συζητάμε, να συμφωνούμε και να διαφωνούμε, να καταλαμβάνουμε χώρο ο ένας στον κόσμο του άλλου και να έχουμε κάποιους χώρους κοινούς και για τους δυο. Όταν, όμως, φεύγεις… εσύ πηγαίνεις στον κόσμο σου κι εγώ μένω στον δικό μου. Αν πάψω να είμαι το κέντρο του κόσμου μου, κάποιος άλλος θα πάρει αυτήν τη θέση. Αν γυρίζω γύρω από τον δικό σου κόσμο, θ΄αρχίσω να εξαρτώμαι απ΄ό,τι λες και κάνεις, και τότε θα ζω ανάλογα με το τι μου επιτρέπεις, τι μου δίνεις, τι μου μαθαίνεις, τι μου δείχνεις, τι μου κρύβεις…

Από την άλλη μεριά, μόλις καταλάβω ότι είμαι το κέντρο του κόσμου του άλλου, αρχίζω να ασφυκτιώ, καταπιέζομαι, κουράζομαι, πνίγομαι και θέλω να το βάλω στα πόδια… Η δική μου ιδέα για τη συνάντηση είναι: Δύο πρόσωπα που επικεντρώνονται το καθένα στον εαυτό του και μοιράζονται το δρόμο τους χωρίς να παραιτούνται από τον εαυτό τους. Αν δεν είμαι επικεντρωμένος στον εαυτό μου, είναι σαν να μην υπάρχω.

Κι αν δεν υπάρχω, πώς θα σε συναντήσω στο δρόμο; Γιατί είναι τόσο δύσκολο να δεχτούμε αυτήν την ιδέα της συνάντησης;

Γιατί έρχεται σε αντίθεση με ό,τι έχουμε μάθει. Γιατί μάθαμε ότι αν κάτι είναι σημαντικό για σένα, πρέπει να είναι και για μένα. Γιατί εκπαιδευτήκαμε να παραχωρούμε τα προνόμιά μας στον διπλανό μας. Έρχομαι όμως εγώ, ο Χόρχε Μπουκάι, και προκαλώ, σκανδαλίζω, βροντάω την πόρτα και λέω: Με τίποτα! Στην πραγματικότητα, αυτό που βλέπω εγώ είναι πιο σημαντικό απ΄αυτό που βλέπει ο άλλος. Τα δικά μου μάτια έχουν προτεραιότητα έναντι των ματιών του άλλου. Κάθε φορά που αναλύω αυτή την άποψη, κάποιος πετάγεται και λέει αγανακτισμένος: αυτό είναι εγωκεντρισμός!

Κι εγώ απαντώ: ναι, σαφώς είναι μια θέση εγωκεντρική. Όπως κάθε ατομικιστική στάση, είναι κι αυτή εγωκεντρική. Είναι ατομικιστική, εγωκεντρική και υγιής. Και τα τρία. Εννοείται, βέβαια, ότι για να ενστερνιστεί κανείς αυτή την ιδέα της συνάντησης πρέπει να αποβάλει την άλλη: την ιδέα της εξάρτησης. Οι τάσεις ανακατεύονται μέσα μας, αυτό είναι σίγουρο, εμείς όμως πρέπει συνεχώς να προσπαθούμε προς αυτήν την κατεύθυνση. Πρέπει να έχω το θάρρος να είμαι ο πρωταγωνιστής στη ζωή μου. Γιατί, αν αποχωρήσει ο πρωταγωνιστής, δεν γίνεται η ταινία.

“Ο δρόμος της συνάντησης” Χόρχε Μπουκάι εκδόσεις orera/animus

ΠΗΓΗ: enallaktikidrasi.com

ΠΗΓΗ: Χόρχε Μπουκάι: Να είσαι Εγωιστής Γράφτηκε απο το Newsitamea.