Φόβος: Η ρίζα κάθε αρνητικού συναισθήματος

22:15 22/6/2019 - Πηγή: Newsitamea.gr

Μεγαλώσαμε μαθαίνοντας πως υπάρχουν δύο βασικά συναισθήματα από τα οποία γεννιούνται όλα: η αγάπη και το μίσος. Μόνο που τα δύο βασικά συναισθήματα είναι η αγάπη και ο φόβος. Γιατί το μίσος αν το αναλύσεις θα διαπιστώσεις πως κρύβει έναν φόβο, όπως άλλωστε και κάθε άλλο αρνητικό συναίσθημα. Φόβο απόρριψης, φόβο έκθεσης, φόβο αποτυχίας, φόβο αποκάλυψης κ.ο.κ.

Θυμός, απογοήτευση, θλίψη, στεναχώρια, ντροπή, τρόμος, οργή, κακία, απάθεια, άγχος, μελαγχολία, νευρικότητα, αμηχανία, ζήλια, πλήξη, ανασφάλεια,

φθόνος, αγωνία, απελπισία, ενοχή. Όποιο αρνητικό συναίσθημα κι αν αναλύσεις σε βάθος, θα δεις πως αποκαλύπτει εν τέλει έναν ή και περισσότερους φόβους. Όλα εδράζουν σε έναν κύριο φόβο και ίσως ακολουθούν και άλλοι μικρότεροι.

Ο φόβος συνήθως έχει να κάνει με την αυτοεικόνα μας. Αυτή την εσωτερική εικόνα που βλέπουμε στον δικό μας μονάχα καθρέφτη και την οποία πολύ συχνά πασχίζουμε να κρύψουμε από τους άλλους, ενώ συχνά προσπαθούμε να κρυφτούμε κι εμείς από αυτήν. Εκείνη τη βαθιά ριζωμένη πεποίθηση για το ποιοι είμαστε στ’ αλήθεια, ποια είναι η ποιότητά μας, τι αξίζουμε. Αληθινή ή λανθασμένη, η εικόνα που έχουμε για εμάς όταν κανείς άλλος δεν μας βλέπει, έχει πάντα ψεγάδια. Ψεγάδια τα οποία προσπαθούμε να καλύψουμε δημιουργώντας μικρά ή μεγάλα προσωπεία και συντηρώντας τα προσεκτικά όσο μεγαλώνουμε.

Όσο μεγαλύτερα, περισσότερα και πιο δυναμωμένα είναι τα προσωπεία αυτά, τόσο μεγαλύτερα, περισσότερα και πιο δυναμωμένα γίνονται τα αρνητικά συναισθήματα. Γιατί τόσο μεγαλύτερος γίνεται ο φόβος της αποκάλυψης και ο φόβος έκθεσης της πραγματικής μας ποιότητας. Όχι μόνο στους άλλους, αλλά και σε εμάς τους ίδιους.

Ίσως μάλιστα αυτό κοστίζει περισσότερο. Ο φόβος όμως έχει ένα μοναδικό χαρακτηριστικό: Όσο τον αποφεύγεις, τόσο τον δυναμώνεις. Αν όμως αποφασίσεις να τον αντιμετωπίσεις, να τον κοιτάξεις κατάματα και να αναμετρηθείς μαζί του, τόσο μικραίνει κι εξαφανίζεται σαν τη σκιά στη ντουλάπα που ρίχνεις φως. Αρκεί να τον αναγνωρίσεις. Να είσαι αποφασισμένος να κοιτάξεις τον εαυτό σου στον εσωτερικό σου καθρέφτη, αφήνοντας στην άκρη τα προσωπεία σου.

Αρκεί να αποδεχθείς πως δεν μπορείς να είσαι τέλειος, να είσαι ιδανικός, να είσαι αψεγάδιαστος. Και να νιώσεις πως παρόλα αυτά, αξίζεις αγάπη. Γιατί αυτός είναι ο μεγαλύτερος φόβος μας. Όχι με την έννοια που έχουμε συνηθίσει να χρησιμοποιούμε τη λέξη, αλλά με την ουσιαστική της έννοια, τον πυρήνα της, που είναι η αποδοχή. Αποδοχή χωρίς επίκριση, κατάκριση, αποδοκιμασία, έλεγχο. Αποδοχή γι’αυτό που έχουμε πέρα από αυτό που μας λείπει. Αποδοχή που είναι καθήκον μας να την παρέχουμε στον εαυτό μας εμείς πρώτοι, αντί να τη ζητάμε ή να τη διεκδικούμε με κάθε τρόπο από τους άλλους. Έτσι ώστε να μη φοβόμαστε πως θα μας λείψει αν κάποιος άλλος αποφασίσει να μας τη στερήσει με οποιονδήποτε τρόπο. Και τότε ο φόβος και κάθε δυσάρεστο αποκύημά του, δεν θα έχει πια λόγο και ρόλο ύπαρξης στη ζωή μας.

ΠΗΓΗ: enallaktikidrasi.com

Newsitamea@Φόβος: Η ρίζα κάθε αρνητικού συναισθήματος