Σινέ ''Λαϊκόν''! Ο...ναός των ερωτικών ταινιών στη Θεσσαλονίκη με τις ιδιωτικές καμπίνες. Ποιοι (δεν) πάνε σήμερα

22:07 13/8/2018 - Πηγή: seleo

Πεζοδρόμιο με πλάτος ένα μέτρο στις αρχές της Μοναστηρίου. Τα έργα του μετρό αριστερά, εξ’ ου και λόγος του «στριμώγματος». Δεξιά, η στοά. Αφίσες ερωτικού περιεχομένου, μια ημικυκλίκη είσοδος με…

Ο υπεύθυνος του θρυλικού κινηματογράφου «Λαϊκόν», Νίκος Σταμούλης, αποκαλύπτει στο Seleo πώς ήταν τα πράγματα πίσω από τις φωτεινές επιγραφές και τις γυάλινες πόρτες… και πώς εξελίχθηκαν μέχρι τη σημερινή εποχή του διαδικτύου και της ψηφιοποιημένης ηδονής.Μερικά βήματα μετά, ξεπροβάλλουν μεγάλα κόκκινα γράμματα για κάθε πληροφορία που χρειάζεται κανείς - ανάμεσα σε αφίσες ερωτικού περιεχομένου.

Συνέντευξη στην Θεοδώρα Απότα

Πότε άνοιξε ο κινηματογράφος;

Ο κινηματογράφος άνοιξε το 1960 και έπαιζε ταινίες α΄ προβολής. Περιπέτειες, ελληνικές, ό,τι ταινίες θέλεις. Αρχικά διέθετε συνολικά χίλιες εκατό θέσεις. Το 1990 που ξεκίνησε να προβάλλει και πορνό τον χωρίσαμε στα δύο. Στο ένα κομμάτι έπαιζε μόνο πορνό και στο άλλο τις υπόλοιπες ταινίες. Πριν από δέκα – δώδεκα χρόνια δημιουργήθηκαν και οι ιδιωτικές καμπίνες. Μικρά δωμάτια δηλαδή με καναπεδάκια και τηλεόραση που έδειχνε τσόντες.

Αντιμετωπίσατε προβλήματα λόγω του περιεχομένου των ταινιών;

Είχαμε προβλήματα με το Ηθών. Μας έκαναν καταγγελίες ορισμένοι του κατηχητικού που περνούσαν απ΄ έξω. Ήταν περίεργος ο κόσμος. Οι αρχές οδηγούσαν στο αυτόφωρο είτε τον μηχανικό του κινηματογράφου, είτε τον πορτιέρη και τους κρατούσαν για ένα εικοσιτετράωρο. Ποτέ δεν καταδικαστήκαμε όμως – δεν βάζαμε ανήλικους, ξέρεις. Αργότερα, τέθηκε νόμος σε ισχύ που προέβλεπε ότι από τη στιγμή που ο κινηματογράφος παίζει αυτό που σου δείχνει αναρτημένο πριν μπεις, τότε είσαι υπεύθυνος για τις πράξεις σου. Τότε, σταμάτησαν να μας ενοχλούν.

Ποιοι ερχόντουσαν τότε να δουν πορνό;

Ο κόσμος ήταν λαϊκός στη Θεσσαλονίκη. Δεν ήταν επιτηδευμένος. Μιλάμε για μεσαία και κατώτερη τάξη. Φυσικά, με εξαιρέσεις. Βλέπεις, υπήρχαν τα πρακτορεία, τα δικαστήρια, ο σιδηροδρομικός σταθμός, η αγορά των στρατιωτικών. Πάρα πολλοί άνθρωποι περπατούσαν εδώ γύρω, σχημάτιζαν ουρές για να δουν ταινίες. Συγκεκριμένα πορνό, έβλεπαν οι πάντες. Από τον Λαϊκό έχουν περάσει αστυνομικοί, δικαστικοί, παπάδες με πολιτικά, δικηγόροι, καλλιτέχνες, βουλευτές, γυναίκες. Εθισμένοι, μεθυσμένοι, ναρκομανείς… κάθε καρυδιάς καρύδι ερχόταν για να δει πορνό. Τα πρώτα χρόνια προβολών υπήρχε ένας «αέρας» ντροπής.

Και τώρα;

Τώρα δεν έρχονται για να δουν πορνό. Πλέον, μπορείς να δεις στο διαδίκτυο. Κοιτούν την μεγάλη οθόνη εντελώς μηχανικά. Κυρίως έρχονται για την άμεση επαφή που έχουν οι επισκέπτες μεταξύ τους, την εύρεση ερωτικού συντρόφου της μιας ώρας και την εκπλήρωση του βίτσιου. Ξέρουν τι τους αρέσει και διαθέτουν τον εαυτό τους όπου γουστάρουν. Ο κινηματογράφος λειτουργεί με σταθερούς επισκέπτες. Βλέπουμε διαρκώς τους ίδιους και τους ίδιους. Άντε και κανένα τουρίστα που θέλει να δει «τσόντες».

Γιατί «τσόντες»;

Η «τσόντα» ουσιαστικά είναι ένα κομμάτι. Ταινίας! Λέγεται έτσι διότι ενώ στη μεγάλη οθόνη μπορεί να έβλεπες γουέστερν ξαφνικά διακοπτόταν και ξεκινούσε η προβολή σκηνών ερωτικού περιεχομένου. Η προβολή σεξουαλικής πράξης έμπαινε «τσόντα» στη ροή της ταινίας. Προέκυψε λοιπόν αυτή η ονομασία.

Τι «απαγορεύεται» στον κινηματογράφο;

Τίποτα. Κάμερες δεν υπάρχουν. Οι στιγμές είναι ιδιωτικές. Δεν υπάρχει συγκεκριμένος χρόνος παραμονής, ο καθένας με το εισιτήριο που έχει πληρώσει μένει μέσα στον κινηματογράφο όσο θέλει. Στις αίθουσες επιτρέπονται σχεδόν όλα.

Ποιο το ωράριο λειτουργίας; Διακοπές κάνετε;

Καθημερινά το «Λαϊκόν» ανοίγει στις 10 το πρωί, κλείνει στις 3:30 τα χαράματα για μερικές ώρες να «σινιαριστεί» και πάλι από την αρχή. Αργίες δεν ξέρουμε τι σημαίνει. Το σινεμά «θεραπεύει» τη μοναχικότητα των γιορτών.

Παράξενες στιγμές… φαντάζομαι υπήρξαν.

Ένα βράδυ πριν μερικά χρόνια σταματάει ένα τζιπάκι απέναντι και κατεβαίνει μία νύφη. Αναρωτιέμαι τι κάνει μια νύφη στον Βαρδάρη νυχτιάτικα. Περνάει τη νησίδα, κατευθύνεται προς το σινεμά και συνειδητοποιώ ότι είναι άνδρας πελάτης, ένας γιατρός. Μου είπε χαρακτηριστικά «Δες πόσοι θα πάρουν τη νύφη σήμερα». Έγινε πανικός!

Κατά τ’ άλλα, μέσες άκρες, εικόνες που περιλαμβάνουν δεκάδες πετσοκομμένα γυναικεία εσώρουχα, καρέκλες που σκίστηκαν από ξυράφι κι ένα ξύλινο πόδι ενός κυρίου να κατρακυλάει από τις σκάλες προς το ταμείο.