«Poor things» στην καθ’ ημάς εξεταστική πραγματικότητα

12:57 1/6/2024 - Πηγή: FlashNews

Τις ημέρες αυτές οι πανελλαδικές εξελίσσονται για άλλη μία χρονιά. Εν μέσω προεκλογικής περιόδου, έλαβαν κάτι από το χρώμα της : υποψήφιοι , δημοτικοί άρχοντες και πολιτικοί «παράγοντες» έστειλαν τις ευχές τους στους διαγωνιζόμενους, υπενθύμισαν την ευαισθησία τους προβάλλοντας στο δημοφιλές tiktok ή αλλού όσα οι ψυχολόγοι υποδεικνύουν και τόνισαν την παρουσία τους στα δημόσια πράγματα δοθείσης της σχετικής ευκαιρίας. Εκπαιδευτικοί και άλλοι πολίτες ευχήθηκαν επίσης, υπέδειξαν

τα αναγκαία και θυμήθηκαν με την αφορμή αυτή δικές τους εμπειρίες, ενδεικτικές της καθ’ όλα υποκειμενικής σημασίας της δοκιμασίας. Γνωρίζουν καλά -υποθέτω- ότι τα παιδιά ελάχιστα από αυτά βλέπουν και πολύ λιγότερο διαβάζουν, αφού η πρόσβαση σε συγκεκριμένα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι απολύτως συνδεδεμένη με την ηλικία και τη διαφοροποίηση των γενεών. Μάλλον φαίνεται όλοι αυτοί απευθύνονται περισσότερο στους γονείς παρά στους υποψήφιους φοιτητές. Δεν έχουν κι’ άδικο αν σκεφτούμε κείνο το μνημειώδες «ποστ» : «θυμάμαι τι άγχος είχε η μάνα μου όταν έδινα πανελλήνιες».

Και μοιραία, όταν περιγράφει κανείς τέτοια θέματα συναντά και τους καθ’ ύλην ενδιαφερομένους : όχι τους μαθητές, αλλά τους εκπαιδευτικούς όλων των χώρων, συχνότατα ευαισθητοποιημένους στην αγωνία των μαθητών, που όμως πρέπει – σήμερα πια, περισσότερο από κάθε άλλη εποχή, λόγω του πλεονασμού των προσφερόμενων υπηρεσιών – να καταστήσουν εμφανή τη «συμπαράσταση» και την παρουσία τους. Όλοι μας, γιατί ασφαλώς δεν θέλω να απεκδυθώ ανάλογων ευθυνών, προσπαθούμε να δημοσιοποιήσουμε τη γνώμη μας για τα θέματα και τις απαντήσεις εισακούοντας και το αίτημα των «πελατών» μας. Σχολιάζουμε, καταγράφουμε απαντήσεις και ανταλλάσσουμε απόψεις σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης, σε ποικίλους ιστοτόπους ή στα παραδοσιακά media.

Το πρόβλημα αρχίζει όταν : 1. Αγοράζουμε έτοιμες απαντήσεις από πανελλήνια διακινούμενους επαγγελματίες και τις «πουλάμε» για δικές μας σε τηλεοπτικές παρουσιάσεις, σε επαγγελματικές ιστοσελίδες ή απλώς σε γονείς και μαθητές. Οι γονείς αγνοούν ότι συχνά αυτές που έχουν το λογότυπο του φροντιστηρίου και την υπογραφή μας είναι πανομοιότυπες με πλήθος άλλων φροντιστηρίων ανά την Ελλάδα, που απλώς αγοράστηκαν. 2. Συχνά περιμένουμε να πάρουμε με ποικίλους τρόπους τις απαντήσεις της εκάστοτε Επιτροπής των Γενικών Εξετάσεων ή τις απαντήσεις και τα σχόλια της Πανελλήνιας Ένωσης του κλάδου μας πριν δημοσιοποιήσουμε τις δικές μας θέσεις, μη τολμώντας να υποστηρίξουμε κάτι διαφορετικό. Τότε συχνά δείχνουμε την κομφορμιστική μας προσαρμογή αλλά και την έλλειψη επιστημοσύνης, που πριν από όλα είναι κρίση, παρρησία και διάλογος, δίνοντας και ένα αντίστοιχο «μάθημα» στους μαθητές μας. 3. Εξάλλου με βαθυστόχαστες αναλύσεις, ιδιαίτερα σε περιπτώσεις λογοτεχνικών κειμένων – αυτά είναι αλήθεια προσφέρονται κατ’ εξοχήν για διάλογο και αγοραία προβολή– αναδεικνύουμε στοιχεία άσχετα με τις γνώσεις των εξεταζόμενων. Άλλοτε πάλι επισημαίνουμε πτυχές των κειμένων που δεν συντελούν στην καλύτερη διαχείριση των εξεταστικών ερωτημάτων διασπείροντας σύγχυση, χωρίς να βοηθάμε στην αποτελεσματικότερη αξιολόγηση των μαθητικών δοκιμίων. 4. Η εμμονική και ιδεοληπτική επεξεργασία των «θεμάτων», με την ταξική ή την αναχρονιστική τους πρόσληψη (φέτος μιλούσαν για τα ταξίδια, άλλοτε για την ανταγωνιστικότητα της εργασιακής πραγματικότητας του καπιταλιστικού κόσμου) δεν είναι αμελητέα, απλώς έχει μάλλον μικρότερο ακροατήριο.

Όλα τα παραπάνω μοιάζουν τουλάχιστον μίζερα και θολώνουν την ατμόσφαιρα των ημερών. Ας σεβαστούμε τα παιδιά και ας δείξουμε εμπιστοσύνη στους βαθμολογητές, που δεν είναι προϊόντα τεχνητής νοημοσύνης για μονοδιάστατη θεώρηση των γραπτών των παιδιών. Αντιθέτως έχουν προσωπική βούληση και συναίσθηση της ευθύνης τους, για να αξιολογήσουν υπεύθυνα.

Η υπερβολική προβολή των πανελλαδικών εξετάσεων στα media και στην καθημερινή ζωή μόνο αρνητικά έχει να προσφέρει στους διαγωνιζόμενους. Σε μια εποχή που τα παιδιά ξέρουν καλά ότι έχουν πολλές εναλλακτικές, ότι η ζωή ολόκληρη είναι γεμάτη προκλήσεις μόνο μιζέρια επισύρει αυτή η θεοποίηση της εξεταστικής δοκιμασίας για την τριτοβάθμια. Όλα όσα απαριθμήθηκαν αποτελούν poor things της εξεταστικής μας πραγματικότητας. Ας δούμε τον εαυτό μας στον καθρέφτη, ας εξετάσουμε τι θέλουμε πραγματικά από τα παιδιά μας και ας τα αφήσουμε να ζήσουν με την ελευθερία της σκέψης και το δυναμισμό της νιότης τον αγώνα τους. Η δική μας πνευματική και ψυχοσυναισθηματική υποστήριξη με τον τρόπο που καθένας μας έχει και ανάλογα με το ρόλο που διαδραματίζει στη ζωή τους μπορεί να είναι η μόνη θετική συμβολή μας.