Χανιά: Εγκύκλιος Μεγάλης Σαρακοστής 2025 από την Μητρόπολη Κισάμου και Σελίνου

10:48 27/2/2025 - Πηγή: FlashNews

Εγκύκλιο της Μεγάλης Σαρακοστής 2025 εξέδωσε ο Μητροπολίτης Κισάμου και Σελίνου Αμφιλόχιος:

Τα­ξι­δι­ώ­τες, όλοι της ζωής, καλούμεθα τους χρόνους και τους καιρούς της ζωής μας να τους ζούμε με την προοπτική του τελικού προορισμού του ταξιδιού μας. Και ο προορισμός του ταξιδιού της ζωής του ανθρώπου δεν είναι άλλος από την Βασιλεία του Θεού, από την χαρά της ατελεύτητης κοινωνίας μέσα στην ανοιχτή αγκαλιά Του, όπου δεν υπάρχει πόνος, λύπη η στεναγμός, αλλά ζωή φωτεινή, αιώνια και ατελεύτητη.

Η όμορφη, κατανυκτική και ιδιαιτέρου κάλλους περίοδος της Αγίας και Μεγάλης

Τεσσαρακοστής, που ανοίγεται ενώπιόν μας, προσφέρεται για όλους μας ως «καιρός», «ευκαιρία» επαναπροσδιορισμού του ταξιδιού της ζωής μας. Επιστροφής δηλαδή στην κατάσταση για την οποία δημιουργηθήκαμε. Πορεία προς τα έσχατα, τον σκοπό της υπάρξεώς μας και τον τελικό προορισμό του ταξιδιού μας. Ευκαιρία να ανοίξουμε διάπλατα την ψυχή μας για να έρθει η ώρα του Θεού. Να μεταμορφωθεί η ζωή μας, να γευθεί κάτι από την αλήθεια και την παρουσία του Χριστού. Να ξυπνήσει η ψυχή μας, να βγούμε από την σκλαβιά των παθών και των αδυναμιών μας. «Ψυχή μου, ψυχή μου, ανάστα τι καθεύδεις», η προσευχή της Εκκλησίας.

Τον τρόπο της ελευθερίας από τις αλυσίδες αυτές της σκλαβιάς τον δείχνει ο Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης, ο οποίος μας παραγγέλλει: «Όταν ο κήπος της ψυχής σου είναι γεμάτος αγκάθια (πάθη), μην προσπαθείς να τα ξεριζώσεις και βρίσκεσαι διαρκώς τραυματισμένος και μολυσμένος από την ασχολία σου μαζί τους. Δώσε όλη την δύναμή σου στα λουλούδια της ψυχής σου, πότισέ τα, και τότε τ’ αγκάθια θα ξεραθούν μόνα τους. Και το καλύτερο λουλούδι είναι η αγάπη σου στον Χριστό. Αν ποτίσεις αυτήν και αναπτυχθεί, όλα τ’ αγκάθια μαραίνονται. Το ουσιαστικότερο είναι να φύγεις απ’ τον τύπο και να πηγαίνεις στην ουσία. Ο,τι γίνεται, να γίνεται από αγάπη. Η αγάπη του Χριστού, που συνδυάζεται με τήν προσευχή και με τήν αγιότητα του βίου, κάνει άγιο τον άνθρωπο, τον ειρηνεύει, διότι αγάπη είναι ο Θεός. Μην αγωνιάς, ούτε να προσπαθείς να κόψεις η να διορθώσεις το ελάττωμα του άλλου. Αγάπησέ τον με το ελάττωμά του. Ο Κύριος θα φροντίσει γι’ αυτό. Μην προσπαθείτε με ανθρώπινους τρόπους να διορθώσετε κακές καταστάσεις. Δεν έρχεται κανένα καλό αποτέλεσμα. Μόνο με την προσευχή θα φέρετε αποτέλεσμα. Να επικαλείσθε την θεία Χάρη για όλους. Να πάει η θεία Χάρις μέσα στην ψυχή τους και να τους αλλοιώσει. Αυτό θα πει χριστιανός», καταλήγει.

Αδελφοί μου,

Εάν θέλουμε οι θόρυβοι και οι αναστατώσεις της ζωής, που συνήθως γεμίζουν τις μέρες, ακόμα και τις νύχτες μας, να μην μας εξουσιάζουν, να μην μας καταδυναστεύουν· εάν επιθυμούμε να ελευθερωθούμε από τα άγχη και τις αγωνίες μας, που μοιάζει να έχουν γίνει δεύτερη φύση μας· εάν θέλουμε να αρχίσουμε να νιώθουμε ελεύθεροι, ανάλαφροι, αληθινά ευτυχισμένοι και χαρούμενοι, τότε χρειάζεται να συνειδητοποιήσουμε ότι η αληθινή ευτυχία έρχεται από την ψυχή μας που, όπως λέει και ο Ντοστογέφσκυ, «αγγίζει έναν άλλο κόσμο». Πρόκειται για τον κόσμο της παρουσίας του Χριστού στην καρδιά όπου, στην κατάσταση αυτή, ο άνθρωπος βιώνει μία εσωτερική ομορφιά. Βιώνει την αληθινή ελευθερία, καθώς αποκτά εμπειρία της χάριτος του Θεού. Γίνεται ανάλαφρος και ειρηνικός, φωτίζεται το είναι του, όπως φωτίζει τις βουνοκορφές η πρωινή ηλιαχτίδα, ενώ ακόμα στην κοιλάδα είναι σκοτάδι. Βιώνει, δηλαδή, την αλήθεια του Χριστού και συνειδητοποιεί το αληθινό νόημα της ζωής. Ποιό; Ότι γεννήθηκε όχι για να πεθάνει, αλλά πεθαίνει για να ζήσει.

Μέσα, λοιπόν, από αυτή την προοπτική, την προοπτική της αιωνιότητας, μας καλεί η Εκκλησία να πορευτούμε, να ταξιδέψουμε, να ζήσουμε και να χαρούμε το όμορφο αυτό, πνευματικό ταξίδι της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Στη λαγνεία των πάσης φύσεως εξαρτήσεων και ακόρεστων επιθυμιών μας, αντιπροτείνει τον κατευνασμό των παθών και την ισορρόπηση των αντιθέσεων· στην αλαζονεία της επίδειξης και προβολής του εγώ μας, αντιτάσσει την καλλιέργεια και άσκηση της περισυλλογής, της αυτοκριτικής και της αυτομεμψίας· στον κορεσμό της υπερβολής και της υπερ-κατανάλωσης, προβάλλει την άσκηση, την νηστεία, την εγκράτεια και την λιτότητα· στον ναρκισσισμό αυτοπροβολής των δήθεν καλών μας έργων, υψώνει την ταπείνωση και την μετάνοια· στην ακατάσχετη, τέλος, πολυλογία και περιέργειά μας, παραβάλλει την σιωπή και την προσευχή.

Ελάτε να αγωνιστούμε, όλοι μαζί αδελφοί, «τον αγώνα τον καλόν», αυτή την Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή, για να γευθούμε, φτάνοντας στο τέλος του προορισμού του ταξιδιού μας αυτού, που δεν είναι άλλος από το Πάσχα, δηλαδή τη νέκρωση του θανάτου, την καθαίρεση του Άδου και την απαρχή της αιωνίου βιωτής, όπως θα ψάλλουμε το βράδυ της λαμπροφόρου Αναστάσεως, μη λησμονώντας τον λόγο του Χριστού μας: «ω δε ολίγον αφίεται, ολίγον αγαπά» (Λουκ. 7,47), που σημαίνει: «εκείνος που νομίζει ότι χρωστάει λίγο, λίγο αγαπά».

Νικηφόροι, καρποφορούμενοι παρά Θεού οι πνευματικοί αγώνες πάντων ημών.