Πόσα ακόμα θύματα θα θρηνήσουμε στα βουνά μας;

Δεν μπορώ να θυμηθώ ή να μετρήσω πόσες φορές έχουν χαθεί άνθρωποι στις χανιώτικες μαδάρες και τα Λευκά Όρη.

Σίγουρα είναι αμέτρητες και επίσης είναι αρκετές δεκάδες ή και εκατοντάδες οι νεκροί εδώ και 25 χρόνια που ασκώ αυτό το επάγγελμα. Κανένα όμως, μα κανένας πολιτικός, πολιτειακός ή άλλος παράγοντας δεν πήρε καμία πρωτοβουλία για να μπει ένα πλαίσιο, να δημιουργηθεί ένα σχέδιο πως θα αντιμετωπίζονται τέτοιες καταστάσεις.

Από όσο θυμάμαι, κανένας και ποτέ δεν έχει συγκαλέσει μια σύσκεψη ώστε να υπάρξει μια κοινή δράση

πρόληψης και αντιμετώπισης αυτών των περιστατικών. Κάθε φορά απλά καλούν την ΕΜΑΚ και τα πεζοπόρα κλιμάκια, που είναι γνώστες της περιοχής και των μονοπατιών και τους αφήνουν να περπατούν ατελείωτες ώρες σε αχανείς περιοχές. Και που αυτοί σε λίγο καιρό θα βγουν στην σύνταξη και δεν ξέρω αν υπάρχουν νέοι και γνώστες των περιοχών αυτών.

Τόσα χρόνια μιλάμε για αυτόν τον όμορφο τόπο που είναι πόλος έλξης χιλιάδων επισκεπτών, ωστόσο δεν υπάρχει κανένας έλεγχος ποιος μπαίνει, πού πάει και αν γυρίζει. Ευτυχώς υπάρχει μια υποτυπώδης σήμανση στα μονοπάτια, την οποία συντηρεί όπως και όποτε μπορεί η εθελοντική προσφορά των μελών του Ορειβατικού Συλλόγου Χανίων.

Δεν υπάρχει όμως αρκετή σήμανση για τα επικίνδυνα σημεία, δεν υπάρχουν προειδοποιητικές πινακίδες και οδηγίες, δεν υπάρχει ενημέρωση από την τοπική αυτοδιοίκηση, την περιφέρεια και το κράτος για την δυσκολία και την επικινδυνότητα των βουνών αυτών. Και επιπρόσθετα δεν υπάρχει ελικόπτερο διαθέσιμο ανά πάσα στιγμή.

Με απλά λόγια δεν υπάρχει σχέδιο πρόληψης και αντιμετώπισης.

Όσο λοιπόν δεν υπάρχει σχέδιο θα καταναλώνουμε ανθρώπινους πόρους, θα εξαντλούμε το προσωπικό που με κίνδυνο της ζωής του ρισκάρει κάθε φορά, ενώ θα συνεχίζει να γεμίζει με ανθρώπινα κορμιά το κατά αλλά μαγικό τοπίο των βουνών μας, που αν υπήρχε οργανωμένο σχέδιο και είχε και τις κατάλληλες υποδομές, θα ήταν ένας 12μήνος προορισμός για χιλιάδες επισκέπτες ετησίως.

Keywords
Τυχαία Θέματα
Πόσα,posa