Σταματίνα Τσιμτσιλή για τον θάνατο του πατέρα της: Ήταν τόσο γρήγορο κι αιφνιδιαστικό

Η Σταματίνα Τσιμτσιλή περιέγραψε τη στιγμή που της ανακοίνωσαν τον θάνατο του πατέρα της, ενώ ανέφερε πως για χρόνια ένιωθε ενοχές, για την τελευταία κουβέντα που είχαν.

Η παρουσιάστρια βρέθηκε καλεσμένη στην εκπομπή «Super Κατερίνα» κι εξήγησε πώς ο μπαμπάς της έφυγε από τη ζωή σε τροχαίο ατύχημα.

«Ενεπλάκη, συγκρούστηκε ένα αμάξι με τρία του άλλου ρεύματος, ένα εκ των οποίων ήταν του πατέρα μου το όχημα, επέζησαν όλοι πλην του μπαμπά μου που πέθανε από εσωτερική αιμορραγία. Ήμουν με τη μαμά μου και δεν θα ξεχάσω που μας είχανε πάρει τότε από το νοσοκομείο, από

το ΚΑΤ, γιατί ποτέ δεν σου λένε από το τηλέφωνο ότι έχει φύγει ένας δικός σου άνθρωπος και μας λένε ότι έχει τραυματιστεί σοβαρά ο άνθρωπός σου, ο άντρας σας δηλαδή στη μαμά μου, ότι πρέπει να έρθετε να τον δείτε κλπ. Και μάλιστα, ήταν Σάββατο βράδυ και λέγαμε με την αδερφή μου “πωπώ τι έπαθε Σάββατο βράδυ”, αλλά ήμασταν χαλαρές, γιατί δεν είχαμε καταλάβει τι είχε πάθει. Μας είπαν ότι τραυματίστηκε», είπε χαρακτηριστικά.

Στη συνέχεια, πρόσθεσε: «Εκεί είναι που πας και σου λένε μια άλλη κατάσταση. Μας είπαν ότι δεν τα κατάφερε και μας ρώτησαν αν θέλουμε να τον δούμε για τελευταία φορά. Ήταν τόσο γρήγορο κι αιφνιδιαστικό όλο που ήταν σοκαριστικό».

Όσο για τις ενοχές που ένιωθε για χρόνια, δήλωσε: «Όταν φεύγει κάποιος ξαφνικά, δεν προλαβαίνεις να πεις πράγματα. Η τελευταία συζήτηση που είχαμε ήταν πολύ έντονη. Ήταν πεισματάρης και εγώ ήμουν επίσης έντονη και θυμάμαι ότι είχαν ένα τουριστικό γραφείο με την μητέρα μου και ήθελε να ασχοληθώ με τον τουρισμό ενώ εγώ είχα χαράξει το δικό μου δρόμο και ήδη δούλευα και ο μπαμπάς μου ήτανε λίγο… Ξέρεις. Με αποθάρρυνε, γιατί μου έλεγε ότι σε αυτό τον χώρο αν δεν έχεις κάποιο γνωστό δεν πετυχαίνεις».

Το γεγονός ότι δεν πρόλαβε να του ζητήσει συγγνώμη ή να του εκφράσει τα συναισθήματά της ήταν αυτό που τη βάραινε για χρόνια.

«Ήταν κάπως έτσι και εγώ αισθανόμουν τύψεις και ενοχές και έλεγα αυτός ο άνθρωπος ξέρει ότι τον αγαπώ και δεν μου άρεσε που στην τελευταία μας κουβέντα είχε μείνει αυτό. Και θεωρώ, αν και το έχω ξαναπεί βέβαια, είδα ένα όνειρο μετά από περίπου 10 μέρες που δεν ξέρω αν ήταν ο μπαμπάς μου στο όνειρο μου, ή το υποσυνείδητο που ήθελε να μου δώσει αυτό που είχα ανάγκη αλλά θυμάμαι πως έβλεπα στο όνειρο μου ότι οδηγούσε και ήμασταν εγώ με την αδερφή μου πίσω και γυρνάει και μου λέει “να σου πω ξέρω ότι με αγαπάς, δεν χρειάζεται να βασανίζεσαι”», περιγράφει.

Τέλος, συμπλήρωσε: «Ήμουν έτοιμη νυφούλα και θα με έδινε η μαμά μου και η αδερφή μου, στο αυτοκίνητο και μπαίνουμε μέσα και ήταν ένας πολύ καλός κύριος που οδηγούσε και μου λέει “είσαι κούκλα, μα τι όμορφη νύφη, με το καλό” και λέω εγώ “σας ευχαριστώ, πώς σας λένε;” και μου είπε Κωσταντίνος, το όνομα του πατέρα μου και συγκινούμαι τόσο πολύ¨, γιατί ένιωσα ότι δεν ήταν τυχαίο. Ο Θέμης Σοφός ας πούμε που δεν του τον γνώρισα ποτέ, μιλάει πολύ όμορφα γι’ αυτόν δεν ξέρω πώς να στο εξηγήσω, μου λέει “ο πεθερός μου θα ήταν πολύ περήφανος τώρα” και με συγκινεί. Έχει τύχει φίλοι του πατέρα μου να μου λένε “αχ Σταματίνα θα ήταν πολύ περήφανος για εσένα”».

protothema.gr

Keywords
Τυχαία Θέματα