Το μικρό υδροηλεκτρικό εργοστάσιο της Αγυιάς και ο εξηλεκτρισμός της πόλης των Χανίων

10:19 8/3/2024 - Πηγή: FlashNews

Ο μικρός υδροηλεκτρικός σταθμός της Αγυιάς άρχισε το Φεβρουάριο δωρεάν θεματικές ξεναγήσεις στους χώρους του. Στα πλαίσια αυτά πραγματοποιήθηκαν δύο μέχρι στιγμής ξεναγήσεις από τον κ. Αλέξανδρο Βαζάκα τη Κυριακή 11 Φεβρουαρίου και από τον γράφοντα τη Κυριακή 18 Φεβρουαρίου. Το παρατιθέμενο κείμενο αναφέρεται στην ομιλία του στο σταθμό της Αγυιάς.

Ένα μικρό μουσείο το οποίο έχει πρόσφατα κατασκευασθεί πλησίον της λίμνης της Αγυιάς θυμίζει στους νεότερους την ιστορία της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στο νομό Χανίων η

οποία άρχισε το πρώτο μισό του 20ου αιώνα.  Η παραγωγή της είναι συνυφασμένη με τη χρήση των πρώτων ηλεκτρικών συσκευών στις κατοικίες αλλά και των ηλεκτροκινητήρων απαραίτητων στη λειτουργία των μικρών επαγγελματικών και των μεταποιητικών μονάδων. Ενώ η πρώτη βιομηχανική επανάσταση ξεκίνησε με την αξιοποίηση της ενέργειας του ατμού στα τέλη του 18ου αιώνα με επίκεντρο την Αγγλία η δεύτερη βιομηχανική επανάσταση άρχισε στα τέλη του 19ου αιώνα με την εφεύρεση και χρήση του ηλεκτρικού ρεύματος και του πετρελαίου σε συνδυασμό με τις ηλεκτρογεννήτριες, τους ηλεκτροκινητήρες και τις μηχανές εσωτερικής καύσης.

Η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας στο νομό Χανίων το πρώτο μισό του 20ου αιώνα (1900-1950)

Η ηλεκτρική ενέργεια “έφθασε” στην Ελλάδα στα τέλη του 19ου αιώνα όταν το 1889 κατασκευάσθηκε στην Αθήνα το πρώτο εργοστάσιο ηλεκτροπαραγωγής στην οδό Αριστείδου. Το πρώτο υδροηλεκτρικό εργοστάσιο στη χώρα κατασκευάσθηκε στο νομό Αχαΐας το 1927 στη περιοχή του ποταμού Γλαύκου λίγα χιλιόμετρα έξω από τη Πάτρα και η αρχική δυναμικότητα του (2.250 KW) ήταν μεγαλύτερη από την αρχική δυναμικότητα του υδροηλεκτρικού σταθμού της Αγυιάς (900 KW). Δεδομένου ότι την εποχή αυτή η τεχνολογία της υδροηλεκτρικής ενέργειας δεν ήταν γνωστή στην Ελλάδα κατά τα πρώτα χρόνια λειτουργίας του σταθμού ο ποταμός Γλαύκος προξένησε αρκετές ζημιές στο φράγμα και τους υδροστροβίλους. Σήμερα ο υδροηλεκτρικός σταθμός έχει ανακαινισθεί, η δυναμικότητα του έχει αυξηθεί και παράγει περίπου 10 GWh ετησίως ενώ τα παλιά μηχανήματα του διασώζονται σε παρακείμενο μουσείο στο οποίο οι επισκέπτες ενημερώνονται για την ιστορία του πρώτου υδροηλεκτρικού σταθμού της χώρας και γνωρίζουν τη παλαιά υδροηλεκτρική τεχνολογία ηλεκτροπαραγωγής.

Ο μικρός υδροηλεκτρικός σταθμός της Αγυιάς δημιουργήθηκε από το δήμο Χανίων το 1928 και απετέλεσε τη πρώτη μονάδα η οποία ηλεκτροδότησε σε σημαντικό βαθμό τη πόλη την εποχή αυτή. Εγκαινιάσθηκε το 1929 από τον τότε πρωθυπουργό της χώρας Ελευθέριο Βενιζέλο. Περίπου 10 χρόνια νωρίτερα, το 1919, λειτούργησε στη βορειοανατολική πλευρά της δημοτικής αγοράς της πόλης μικρή ιδιωτική μονάδα ηλεκτροπαραγωγής η οποία τροφοδοτούσε με ηλεκτρική ενέργεια το παλιό λιμάνι και 100 περίπου καταστήματα της πόλης. Μετά τη δημιουργία του υδροηλεκτρικού σταθμού της Αγυιάς ο δήμος Χανίων εγκατέστησε το 1936 μία θερμοηλεκτρική μονάδα στην οδό Υψηλαντών ισχύος 480 HP καλύπτοντας την αυξανόμενη ζήτηση σε ηλεκτρική ενέργεια των δημοτών και των τότε επιχειρήσεων της πόλης. Ο σταθμός της Αγυιάς αξιοποιεί τα νερά της παρακείμενης τεχνητής λίμνης η οποία δημιουργήθηκε με τη κατασκευή ενός μικρού φράγματος. Αυτό εγκλωβίζει τα νερά που αναβλύζουν από τις παρακείμενες πηγές σε ένα μικρό ταμιευτήρα από τον οποίο οδηγούνται με ένα αγωγό σε δεξαμενή στη τοποθεσία που βρίσκονται οι υδροστρόβιλοι σε μία υψομετρική διαφορά περίπου 9 μέτρων. Η ηλεκτρική ενέργεια που παράγουν οι υδροστρόβιλοι τύπου Francis εξαρτάται από τη παροχή του νερού που δέχονται και το ύψος πτώσης του νερού. Οι υδροηλεκτρικοί σταθμοί έχουν ορισμένα σημαντικά πλεονεκτήματα σε σχέση με άλλες τεχνολογίες ηλεκτροπαραγωγής. Συγκεκριμένα έχουν μεγάλο βαθμό ενεργειακής απόδοσης της τάξης 85-92 % ενώ έχουν πολύ μικρό χρόνο απόκρισης παράγοντας ηλεκτρική ενέργεια σε πολύ σύντομο χρόνο από την έναρξη λειτουργίας τους.

Εκτός από τον μικρό υδροηλεκτρικό σταθμό της Αγυιάς στις αρχές και τα μέσα του 20ου αιώνα δημιουργήθηκαν στο Νομό Χανίων μικρές μονάδες ηλεκτροπαραγωγής από ιδιώτες και συνεταιρισμούς όπως:

Α) Το 1928 δημιουργήθηκε ιδιωτικό εργοστάσιο ηλεκτροπαραγωγής στις Καλύβες. Αυτό αποτελείτο από υδροηλεκτρική μονάδα 90 HP που αξιοποιούσε τα νερά του παρακείμενου ποταμού Κυλιάρη και μία μικρή μηχανή ηλεκτροπαραγωγής με χρήση πετρελαίου.

Β) Μετά το τέλος του Β’ παγκοσμίου πολέμου δημιουργήθηκε στο Ταυρωνίτη μικρή κοινοτική μονάδα ηλεκτροπαραγωγής ισχύος 70 HP.

Γ) Το 1945 δημιουργήθηκε στο Καστέλι από το τοπικό γεωργικό συνεταιρισμό μικρή μονάδα ηλεκτροπαραγωγής ισχύος 40 HP καλύπτοντας τις τοπικές ανάγκες.

Δ) Το 1948 δημιουργήθηκε στη Γεωργιούπολη μικρό υδροηλεκτρικό εργοστάσιο αξιοποιώντας τα νερά της μικρής παρακείμενης λίμνης του Αλμυρού.

Ε) Το 1951 δημιουργήθηκε στη Παλαιόχωρα μικρός υδροηλεκτρικός σταθμός αξιοποιώντας τα νερά του εκεί μικρού ποταμού για παραγωγή ενέργειας και άρδευση.

Συνεπώς η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας στο νομό Χανίων τη περίοδο αυτή γινόταν σε μικρές αποκεντρωμένες μονάδες παραγωγής οι οποίες ανήκαν σε ιδιώτες, δήμους, κοινότητες και συνεταιρισμούς ενώ τροφοδοτούσαν με ηλεκτρική ενέργεια μικρό μόνο μέρος του πληθυσμού του νομού.

Η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας στο νομό Χανίων το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα (1950-2000)

Μετά το πέρας της οδυνηρής δεκαετίας του ’40 στην Ελλάδα ήταν φανερό ότι ο εξηλεκτρισμός της χώρας απαιτούσε πολλά κεφάλαια και τεχνογνωσία και δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί με μικρές και αποκεντρωμένες τοπικές επιχειρήσεις. Η αξιοποίηση των εγχώριων αποθεμάτων του λιγνίτη απαιτούσε επίσης την ύπαρξη ενός μεγάλου οργανισμού. Έτσι αποφασίστηκε το 1950 η δημιουργία ενός κρατικού οργανισμού της Δημόσιας Επιχείρησης Ηλεκτρισμού (ΔΕΗ) στην οποία ανατέθηκε ο ρόλος του εξηλεκτρισμού της χώρας που περιλάμβανε τη δημιουργία εργοστασίων παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας καθώς και των απαραίτητων δικτύων μεταφοράς της στους καταναλωτές. Οι ενεργειακοί πόροι της χώρας που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν ήταν τότε ο λιγνίτης και η υδροηλεκτρική ενέργεια. Η ΔΕΗ εξαγόρασε κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’50 όλους τους μικρούς σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής στη χώρα και σταδιακά τροφοδότησε με ηλεκτρική ενέργεια όλο το πληθυσμό. Το 1951, για τη κάλυψη των αυξανόμενων αναγκών της πόλης, εγκαταστάθηκε στη περιοχή λίμνη των Χανίων ένας θερμοηλεκτρικός σταθμός ισχύος 650 HP ο οποίος αργότερα επεκτάθηκε στους 1.650 HP και λειτούργησε μέχρι το 1970 όταν κατασκευάσθηκε ο σταθμός στη Ξυλοκαμάρα της κοινότητας Νεροκούρου. Αργότερα ο χώρος του σταθμού ηλεκτροπαραγωγής στη λίμνη μετατράπηκε σε αθλητικό κέντρο του δήμου. Ο θερμοηλεκτρικός σταθμός της Ξυλοκαμάρας επεκτεινόταν σταδιακά και στη πορεία εγκαταστάθηκε και ένας πολύ σύγχρονος για την εποχή του σταθμός ηλεκτροπαραγωγής συνδυασμένου κύκλου. Ο σταθμός αυτός απετέλεσε ένα από τους τρεις κύριους θερμοηλεκτρικούς σταθμούς της Κρήτης μαζί με τους σταθμούς στα Λινοπεράματα Ηρακλείου και στον Αθερινόλακο Λασιθίου. Συνεπώς κατά τη διάρκεια του δεύτερου μισού του 20ου αιώνα η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας στο νομό Χανίων και στη Κρήτη είχε τα ακόλουθα χαρακτηριστικά.

Α) Παραγόταν κατά το μεγαλύτερο ποσοστό από δύο θερμοηλεκτρικούς σταθμούς στα Χανιά και στο Ηράκλειο οι οποίοι έγιναν αργότερα τρείς με τη προσθήκη του σταθμού στον Αθερινόλακο Λασιθίου.

Β) Το καύσιμο που χρησιμοποιούσαν ήταν το πετρέλαιο.

Γ) Πολύ μικρές ποσότητες ηλεκτρικής ενέργειας παραγόταν από υδροηλεκτρική ενέργεια (Χανιά), από ηλιακή ενέργεια με φωτοβολταϊκά πλαίσια και από το βιοαέριο (Χανιά και Ηράκλειο).

Δ) Το κόστος παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας με τους υπάρχοντες θερμοηλεκτρικούς σταθμούς στη Κρήτη ήταν πολύ υψηλότερο από το αντίστοιχο κόστος παραγωγής στην ηπειρωτική χώρα.

Ε) Το ηλεκτρικό δίκτυο της Κρήτης ήταν αυτόνομο.

ΣΤ) Η παραγωγή, διανομή και πώληση της ηλεκτρικής ενέργειας ελεγχόταν από το κράτος (ΔΕΗ).

Ζ) Κατά τη περίοδο αυτή επετεύχθη η ηλεκτροδότηση όλου του πληθυσμού του νομού.

Η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας στο νομό Χανίων το πρώτο τέταρτο του 21ου αιώνα (2001-2025)

Η εικόνα της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στο νομό Χανίων άλλαξε αρκετά με την είσοδο στον 21ο αιώνα. Η αλλαγή αυτή οφείλεται σε διάφορους παράγοντες. Η δεκαετία του ’70 χαρακτηρίστηκε από τη πρώτη και τη δεύτερη ενεργειακή κρίση οι οποίες προκάλεσαν μεγάλα προβλήματα στις χώρες της δύσης. Ο πόλεμος Αράβων-Ισραήλ το 1973 και η ανατροπή του Σάχη στο Ιράν το 1979, η ανάληψη της εξουσίας από φανατικούς θρησκευτικούς ηγέτες και ο επακόλουθος πόλεμος με το Ιράκ αύξησαν κατά πολύ τη τιμή του πετρελαίου και βύθισαν τις δυτικές χώρες σε πρωτόγνωρη οικονομική κρίση που ονομάστηκε στασιμοπληθωρισμός. Τότε επικράτησαν οι απόψεις που θεώρησαν αναγκαία τη μεταβίβαση της ιδιοκτησίας πολλών δημόσιων υπηρεσιών σε ιδιώτες θεωρώντας ότι ο ιδιωτικός τομέας θα μπορέσει να τις διαχειριστεί πολύ πιο αποτελεσματικά και λιγότερο σπάταλα από το κράτος. Έτσι και στην Ελλάδα σταδιακά άρχισε η “απορρύθμιση της οικονομίας” όπου δόθηκε η δυνατότητα σε ιδιώτες να συμμετέχουν σε δραστηριότητες – όπως μεταξύ άλλων στη παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας – στις οποίες δεν είχαν ανάλογη δυνατότητα στο παρελθόν. Ταυτόχρονα διάφορες τεχνολογικές καινοτομίες έκαναν σταδιακά εφικτή τη παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές, όπως η αιολική και η ηλιακή ενέργεια, με κόστος ανάλογο ή μικρότερο του κόστους παραγωγής της από ορυκτά καύσιμα. Η σταδιακή συνειδητοποίηση του προβλήματος της κλιματικής αλλαγής ευαισθητοποίησε τις κυβερνήσεις και τους πολίτες για την αναγκαιότητα υποκατάστασης των ορυκτών καυσίμων με ανανεώσιμα μη ανθρακούχα καύσιμα. Η υπογραφή της παγκόσμιας συμφωνίας για το κλίμα στο Παρίσι το 2015 έθεσε νέους στόχους σχετικά με την υποκατάσταση των ορυκτών καυσίμων με μη ανθρακούχες ενεργειακές πηγές και το μηδενισμό των καθαρών εκπομπών άνθρακα μέχρι τα μέσα του 21ου αιώνα. Σταδιακά στο νομό Χανίων αλλά και στη Κρήτη δημιουργήθηκε πληθώρα μικρών μονάδων ηλεκτροπαραγωγής κυρίως από αιολική και ηλιακή ενέργεια οι οποίες σήμερα παράγουν περίπου το 20-23% της συνολικής παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στη Κρήτη. Δεδομένης όμως της αυτονομίας του ηλεκτρικού δικτύου του νησιού, της ανάγκης ευστάθειας του και της περιορισμένης δυνατότητας μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας μέσω του υπάρχοντος δικτύου μεταφοράς δεν επετράπη η κατασκευή περισσότερων μικρών μονάδων ηλεκτροπαραγωγής από την αιολική και ηλιακή ενέργεια στο νομό Χανίων και τη Κρήτη. Ταυτόχρονα τεχνολογικές καινοτομίες έκαναν τεχνικά και οικονομικά εφικτή τη διασύνδεση του ηλεκτρικού δικτύου της Κρήτης με το δίκτυο της ηπειρωτικής χώρας η οποία υλοποιείται σήμερα με την αναμενόμενη ολοκλήρωση της το 2025. Συνεπώς κατά τη διάρκεια του πρώτου τετάρτου του 21ου αιώνα η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας στο νομό Χανίων και στη Κρήτη διαφοροποιήθηκε σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια στα εξής.

Α) Το 77-80% της ηλεκτρικής ενέργειας στη Κρήτη παραγόταν από τους τρεις θερμοηλεκτρικούς σταθμούς της ΔΕΗ οι οποίοι χρησιμοποιούσαν σαν καύσιμο το πετρέλαιο με υψηλό κόστος.

Β) Το υπόλοιπο 20-23% της ηλεκτρικής ενέργειας παραγόταν από αιολικά πάρκα και φωτοβολταϊκούς σταθμούς που ανήκαν σε ιδιώτες. Αν και το ενδιαφέρον για τη δημιουργία περισσότερων εγκαταστάσεων αξιοποίησης του πλούσιου ηλιακού και δυναμικού της Κρήτης για παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας ήταν έντονο λόγοι ευστάθειας του ηλεκτρικού δικτύου δεν επέτρεψαν τη περαιτέρω ανάπτυξη τους.

Γ) Άρχισε η υλοποίηση της διασύνδεσης του ηλεκτρικού δικτύου της Κρήτης με το δίκτυο της χώρας.

Η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας στο νομό Χανίων το δεύτερο τέταρτο του 21ου αιώνα (2026-2050)

Αν και είναι δύσκολο να προβλεφθεί το τοπίο σχετικά με τη παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας στο νομό Χανίων και τη Κρήτη τα προσεχή 25 χρόνια ορισμένα χαρακτηριστικά του μπορούν να σκιαγραφηθούν.

Έτσι είναι πολύ πιθανόν:

Α) Η διασύνδεση του ηλεκτρικού δικτύου της Κρήτης να οδηγήσει στη σταδιακή διακοπή της λειτουργίας των υπαρχόντων θερμοηλεκτρικών σταθμών της ΔΕΗ με χρήση πετρελαίου.

Β) Η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από ηλιακή και αιολική ενέργεια να αυξηθεί σημαντικά. Παράκτια αιολικά πάρκα να δημιουργηθούν πλησίον των ακτών της Κρήτης και πιθανώς ηλιακοί θερμικοί σταθμοί ηλεκτροπαραγωγής. Ίσως η παραγωγή πράσινης ηλεκτρικής ενέργειας υπερβεί τη κατανάλωση της και η Κρήτη καταστεί εξαγωγέας ηλεκτρικής ενέργειας.

Γ) Να δημιουργηθούν συστήματα αποθήκευσης της ηλεκτρικής ενέργειας είτε με μπαταρίες ή με συστήματα αντλησιοταμίευσης.

Δ) Να αρχίσει η παραγωγή πράσινου υδρογόνου με τη χρήση πράσινης ηλεκτρικής ενέργειας που θα παράγεται στη Κρήτη.

Ε) Να διασυνδεθεί το ηλεκτρικό δίκτυο της Κρήτης με τα δίκτυα της Κύπρου, της Ασίας (Ισραήλ) και της Αφρικής (Αίγυπτος).

ΣΤ) Να αυξηθεί η κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας στη Κρήτη λόγω της χρήσης ηλεκτρικών οχημάτων και της αύξησης της χρήσης της στη παραγωγή θερμότητας.

Ζ) Ο ρόλος του ιδιωτικού τομέα στη παραγωγή, διανομή και πώληση ηλεκτρικής ενέργειας να είναι καθοριστικός.

Η) Να επιτευχθεί ο στόχος των μηδενικών καθαρών εκπομπών άνθρακα κατά τη παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας στο νησί.

Συνεπώς κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα και κατά το πρώτο μισό του 21ου οι αλλαγές στη παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας στο νομό Χανίων και τη Κρήτη όσον αφορά α) τις τεχνολογίες παραγωγής, β) τα καύσιμα και τις ενεργειακές πηγές που χρησιμοποιήθηκαν, γ) τις εκπομπές θερμοκηπιακών αερίων, και δ) το ρόλο του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα είναι εντυπωσιακές.

Πίνακας 1. Η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας στη Κρήτη από τις αρχές του 20ου αιώνα μέχρι σήμερα

ΠερίοδοςΕνεργειακές πηγές για παραγωγή ηλεκτρισμούΤεχνολογίαΧαρακτηριστικάΠρώτο μισό 20ου αιώνα (1900-1950)Πετρέλαιο, υδατοπτώσειςΘερμοηλεκτρικές μηχανές, υδροστρόβιλοιΗ παραγωγή ηλεκτρισμού γίνεται σε πολλές μικρές μονάδες που ανήκουν σε δήμους, συνεταιρισμούς και ιδιώτεςΔεύτερο μισό 20ου αιώνα (1950-2000)Πετρέλαιο, υδατοπτώσεις, ηλιακή ενέργειαΘερμοηλεκτρικές μηχανές, υδροστρόβιλοι, φωτοβολταϊκές μονάδεςΗ παραγωγή ηλεκτρισμού γίνεται κυρίως σε λίγες (2-3) θερμοηλεκτρικές μονάδες που ανήκουν στη ΔΕΗ η οποία έχει το μονοπώλιο στη παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Σχεδόν όλη η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας γίνεται με τη χρήση πετρελαίου.Πρώτο τέταρτο 21ου αιώνα (2001-2025)Πετρέλαιο, αιολική ενέργεια, ηλιακή ενέργεια, βιοαέριοΘερμοηλεκτρικές μηχανές, Αιολικά πάρκα, φωτοβολταϊκές μονάδες, μονάδες καύσης βιοαερίουΗ παραγωγή ηλεκτρισμού γίνεται σε ποσοστό περίπου 80% σε λίγες θερμοηλεκτρικές μονάδες που ανήκουν στη ΔΕΗ. Επιτρέπεται η παραγωγή από ιδιώτες. Το ηλεκτρικό δίκτυο του νησιού είναι αυτόνομο και υπάρχει περιορισμός στην εγκαταστημένη ισχύ των σταθμών παραγωγής από ηλιακή και αιολική ενέργεια. Το υπόλοιπο 20% περίπου παράγεται σε μικρούς ή μεγαλύτερους διεσπαρμένους σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής που ανήκουν σε ιδιώτες. Το 2025 ολοκληρώνεται η ηλεκτρική διασύνδεση της Κρήτης.Δεύτερο τέταρτο 21ου αιώνα (2026-2050)Εισαγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από την ηπειρωτική Ελλάδα, αιολική ενέργεια, ηλιακή ενέργεια, βιοαέριο, υδρογόνοΑιολικά πάρκα, φωτοβολταϊκές μονάδες, μονάδες καύσης βιοαερίου, μονάδες παραγωγής από υδρογόνο (κυψέλες καυσίμου)Νέες εγκαταστάσεις αιολικών πάρκων και φωτοβολταϊκών σταθμών δημιουργούνται στη Κρήτη. Αυξημένη παραγωγή ηλεκτρισμού από αιολικά και φωτοβολταϊκά πάρκα. Αρχίζει η παραγωγή πράσινου υδρογόνου. Ηλεκτρική ενέργεια εισάγεται από την ηπειρωτική Ελλάδα. Σταδιακά περιορίζεται η λειτουργία θερμοηλεκτρικών σταθμών στο νησί. Η επίτευξη του στόχου μηδενικών καθαρών εκπομπών άνθρακα το 2050 σηματοδοτεί το τέλος της χρήσης ορυκτών καυσίμων για παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας στη Κρήτη.

Πίνακας 2. Ορισμένα πλεονεκτήματα της υδροηλεκτρικής ενέργειας

Έχει πολύ μεγάλο βαθμό ενεργειακής απόδοσης.Έχει πολύ γρήγορη απόκριση στη ζήτηση φορτίου και παράγει ηλεκτρική ενέργεια σε πολύ μικρό χρόνο από την έναρξη λειτουργίας του υδροηλεκτρικού σταθμού.Δεν προκαλείται αλλοίωση των φυσικών, χημικών και μικροβιολογικών χαρακτηριστικών του νερού.Η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας μπορεί να συνδυαστεί με άλλες χρήσεις του νερού όπως για ύδρευση και άρδευση.Είναι παλιά, γνωστή και δοκιμασμένη τεχνολογία.

Άποψη του εσωτερικού χώρου του μουσείου του μικρού υδροηλεκτρικού σταθμού της Αγυιάς.

Άποψη του παλιού ηλεκτρικού πίνακα του υδροηλεκτρικού σταθμού του Γλαύκου στη Πάτρα που βρίσκεται στο εκεί μουσείο του σταθμού.

Ο σημερινός πίνακας λειτουργίας του υδροηλεκτρικού σταθμού του Γλαύκου στη Πάτρα. Η σύγκριση με το παλιό πίνακα λειτουργίας που βρίσκεται στο εκεί μουσείο δείχνει τις αλλαγές στη τεχνολογία της υδροηλεκτρικής ενέργειας κατά τη διάρκεια των τελευταίων 100 ετών.