Ζήτησε τη συγγνώμη που δεν μπόρεσε να πει το κράτος – Ο Χ. Φραντζεσκάκης περιγράφει την επιστροφή του από το Παρίσι στο… χωράφι (φωτο – βίντεο)

09:43 14/8/2024 - Πηγή: FlashNews

Λίγες ημέρες μετά την επιστροφή του από το Παρίσι και τους Ολυμπιακούς Αγώνες, στους οποίους σημείωσε εξαιρετικό σκορ, με ρίψη στα 73,34 μέτρα και βρέθηκε στον τελικό καταλαμβάνοντας την 12η θέση, ο Χανιώτης αθλητής σφυροβολίας, Χρήστος Φραντζεσκάκης μίλησε στο Flashnews.gr για την εμπειρία του, τη σταδιοδρομία του αλλά και τα εμπόδια που συναντά καθημερινά, καθώς, για να βρίσκεται στους Ολυμπιακούς, προπονείται σε ένα… χωράφι.

Ο ταλαντούχος σφυροβόλος

εκπροσώπησε τη χώρα μας σε έναν από τους σπουδαιότερους αθλητικούς θεσμούς ενώ ζήτησε και «Συγγνώμη, Ελλάδα» όταν η επίδοσή του δεν ήταν όσο καλή θα ήθελε ο ίδιος. Την ίδια στιγμή, οι καθημερινές και πολύωρες προπονήσεις του, γίνονται σε ένα αυτοσχέδιο και “δανεικό” προπονητήριο, το οποίο δεν ανταποκρίνεται ούτε κατ’ ελάχιστον στις απαιτήσεις του 24χρονου αθλητή. Στην περίπτωση, μάλιστα, που ο ιδιοκτήτης του χώρου τον χρειαστεί, θα αναγκαστεί να αφήσει “άστεγη” τη σφυροβολία στα Χανιά, εκτοπίζοντας τους αθλητές σε άλλες πόλεις.

Πρόκειται για ένα οίκημα στην Αγιά Χανίων, το οποίο δεν διαθέτει ρεύμα και πόσιμο νερό και δεν μοιάζει σε τίποτα με προπονητήριο ολυμπιακού αθλητή. Ψηλή βλάστηση, ακατάλληλο έδαφος, αποπνικτικοί χώροι και όργανα γυμναστικής που πνέουν τα λοίσθια είναι ορισμένα από τα χαρακτηριστικά του “προπονητηρίου”, που δημιουργούν μεγάλη αγανάκτηση, τόσο στον αθλητή όσο και στον προπονητή του, Κωστή Παπαμαρκάκη.

Παράλληλα, δεν φαίνεται να έχουν λάβει καμία ενίσχυση ούτε για τον αθλητικό τους εξοπλισμό. Όπως περιέγραψε ο 24χρονος σφυροβόλος, ο δικός του εξοπλισμός καλύφθηκε εν μέρει από τα έσοδα της Ολυμπιακής Επιτροπής, ενώ το υπόλοιπο ποσό κλήθηκε να το καλύψει μόνος του.

Όσον αφορά τα όργανα γυμναστικής, προήλθαν από γνωστούς και φίλους, ενώ ο δεύτερος χώρος που είναι προκατ, παραχωρήθηκε από την εταιρεία KMF και τον Κώστα Κοκκονά με σκοπό να στεγάσει τον λοιπό αθλητικό εξοπλισμό. Ο εξωτερικός χώρος, παρουσιάζει εξίσου έντονη παρακμή, με χώματα, αδέσποτα ζώα και βλάστηση που καλούνται να κλαδεύουν οι ίδιοι!

«Δεν υπάρχει μέρος χειρότερο από εδώ» παραδέχεται στη συνέντευξή του ο Φραντζεσκάκης, ενώ με τη σειρά του ο κ. Παπαμαρκάκης δηλώνει πως «θα περάσουν οι ολυμπιακοί και την άλλη βδομάδα δε θα μας θυμάται κανείς».

Ακολουθεί η συνέντευξη που παραχώρησαν στο Flashnews.gr ο αθλητής Χρήστος Φραντζεσκάκης και ο προπονητής του, Κωστής Παπαμαρκάκης

Οι φετινοί Ολυμπιακοί αγώνες ήταν η δεύτεροι στους οποίους συμμετείχες. Πώς αισθάνεσαι που βρέθηκες ξανά σε μία τόσο μεγάλη αθλητική διοργάνωση;

Σαν διοργάνωση έχει μεγάλη διαφορά από τα παγκόσμια και τα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα γιατί είναι κάθε 4 χρόνια, έχει διαφορετική πίεση, άλλες απαιτήσεις. Όμως, σαν αγώνας δεν έχει κάποια διαφορά, τα ίδια άτομα αγωνίζονται, τους ίδιους ανθρώπους βρίσκω κάθε φορά, τα ίδια μέτρα χρειάζεται για την πρόκριση. Αυτή τη φορά απλά πήγα λίγο πιο έμπειρος.

Μπορείς να μας περιγράψεις τα συναισθήματα, τις εντυπώσεις από την άφιξή σου στο Παρίσι, το ολυμπιακό χωριό και το στάδιο; Πάρε μας μαζί σου στο ταξίδι

Ήταν όλα όπως τα φανταζόμουν, ήταν πολύ οργανωμένοι όλοι, είχε τρομερές εγκαταστάσεις. Δεν έχω αγωνιστεί ξανά σε τόσο γεμάτο στάδιο. Όταν έριχνα εγώ, είχε 60-70 χιλιάδες κόσμο μέσα. Πλέον όμως έχω αποκτήσει αρκετές εμπειρίες και δεν πάω για αυτό, πάω να πάρω αυτά για τα οποία έχω δουλέψει.

«Τον χειμώνα που νυχτώνει νωρίς, δεν είχα ρεύμα και φως για τις προπονήσεις μου»

Φυσικά δεν έχεις λάβει μέρος μόνο σε δύο αθλητικές διοργανώσεις, η πορεία σου στη σφυροβολία είναι σπουδαία. Βρισκόμαστε στον χώρο στον οποίο προπονείσαι και βλέπουμε ότι πρόκειται για ένα χωράφι. Η προπόνηση σου γινόταν από πάντα εδώ;

Η προπόνησή μου γίνεται εδώ τα τελευταία 5 χρόνια. Πριν από αυτό προπονούμουν στον Κλαδισσό σε κάτι αμμόλοφους, δεν έχει χειροτέρα από εκεί. Αλλά το χωράφι εδώ είναι δανεικό, από ένα φίλο του προπονητή μου, τον Μανώλη Θωμαδάκη. Αν δεν υπήρχε αυτός ο άνθρωπος δεν ξέρω αν θα ήμουν εδώ να κάνω σφυροβολία. Εδώ έχουμε τα βασικά, έχουμε σωστή βαλβίδα, σωστό κλωβό και έναν χώρο να κάνουμε βάρη, αλλά δεν είναι κάτι μόνιμο και αυτό με πιέζει. Αν κάποια στιγμή ο άνθρωπος χρειαστεί το χωράφι του θα πρέπει εγώ να βρω άλλη πόλη να κάνω προπόνηση γιατί δεν υπάρχει προπονητήριο σφυροβολίας στα Χανιά.

Αυτός ο προπονητικός χώρος ξέρουμε καλά ότι έχει πολλές ελλείψεις. Μας είπες ότι δεν έχει πόσιμο νερό. Ρεύμα, έχει;

Δεν έχουμε ρεύμα και αυτό με δυσκολεύει γιατί τον χειμώνα νυχτώνει από τις 5 το απόγευμα, ώρα την οποία ξεκινάω την απογευματινή προπόνηση και δεν έχω φως για να βλέπω να κάνω βολές και βάρη.

Ο κόσμος που σε παρακολουθεί, δεν γνωρίζει τις ελλείψεις που αντιμετωπίζεις ως αθλητής. Εκτός από το ρεύμα και το νερό, ποιες ελλείψεις σε δυσκολεύουν στην προπόνησή σου καθημερινά;

Ένα από τα προβλήματα που με δυσκολεύουν στην προπόνηση καθημερινά είναι ότι τα χόρτα στο χωράφι έχουν φτάσει ένα μέτρο στο ύψος και ψάχνω τη σφύρα 20 λεπτά μετά από κάθε βολή που κάνω ή ότι μπαίνουν ζώα στο χωράφι και με διακόπτουν.

Έχουμε γενικά πολλά εμπόδια εδώ, αλλά το πιο βασικό είναι ότι ο χώρος δεν είναι κάτι μόνιμο. Μετά από τόσα χρόνια και τόσες συμμετοχές σε μεγάλες διοργανώσεις, δεν έχουμε έναν χώρο να κάνουμε προπόνηση για να συναγωνιστούμε αντάξια τους αντιπάλους μας.

«Μόλις έφυγα από τους αμμόλοφους πήρα το πρώτο μου μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό»

Θεωρείς ότι η ποιότητα της προπόνησης και ενδεχομένως οι επιδόσεις σου θα βελτιώνονταν αν υπήρχε διαθέσιμος κάποιος χώρος αντάξιος του επιπέδου σου ως αθλητής;

Αυτό δε μπορώ να το πω με σιγουριά. Σίγουρα θα βοηθούσαν οι καλύτερες εγκαταστάσεις, αν και δεν είναι το παν. Πάντως, το 2019 που φύγαμε από τους αμμόλοφους και ήρθαμε εδώ, ήταν και η χρονιά που πήρα το πρώτο μου μετάλλιο στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, οπότε νομίζω ότι με αυτήν την αλλαγή, άλλαξα και επίπεδο.

Φαντάζομαι είσαι πολύ στοχοπροσηλωμένος αθλητής και αυτό συνεπάγεται πολλές θυσίες. Τι θυσίες κάνεις για να βρίσκεσαι εδώ και να προπονείσαι σε αυτόν τον χώρο;

Θυσίες κάνω καθημερνά, μετά από λίγο γίνεται τρόπος ζωής. Δε νιώθω ότι στερούμαι πολλά πράγματα πλέον. Στερούμαι βράδια με τους φίλους μου, μία έξοδο, ένα ταξίδι που θα ήθελα να πάω. Μπορεί να χάνω προσωπική ζωή, να στερούμαι φαγητό. Είναι πολλά τα οποία έχουν βγει από τη ζωή μου και δεν το μετανιώνω, γιατί οι στόχοι μου είναι προτεραιότητα. Αν δε θυσιαστείς γι’ αυτό που θες, αυτό που θες θα γίνει θυσία.

«Το σώμα μου πονάει από τον Μάρτη αλλά δεν μετανιώνω για τίποτα»

Όλες αυτές οι θυσίες που μου λες, σε αντιδιαστολή με τον χώρο στον οποίο αναγκάζεσαι να προπονείσαι, σε έχουν αποθαρρύνει καθόλου από το να συνεχίσεις να το κάνεις αυτό;

Όχι, μετά από μία εποχή έγινε τρόπος ζωής και δεν περνούσε καθόλου από το μυαλό μου να σταματήσω. Πέρασα τα ζόρια στον Κλαδισσό και δεν σταμάτησα τότε και θα σταματήσω τώρα που έχω έστω αυτό το χωράφι; Κάποιες χρονιές περνάω πάρα πολύ δύσκολα ψυχολογικά και σωματικά. Το σώμα μου πονάει από τον Μάρτη, νιώθω σαν 60χρονος, σηκώνομαι με τα χέρια μου από τις καρέκλες αλλά δεν μετανιώνω για τίποτα. Δίνω προτεραιότητα σε αυτό που κάνω ακόμα και αν ταλαιπωρήσω το σώμα μου στην πορεία.

Κατά τη διάρκεια των δηλώσεων σου μετά τον τελικό στους ολυμπιακούς στο Παρίσι, ζήτησες συγγνώμη από την Ελλάδα για την επίδοσή σου, αν και μπορώ να πω με μεγάλη ασφάλεια ότι δεν απογοήτευσες κανέναν. Εσύ, ωστόσο, αισθάνεσαι απογοητευμένος από την αντιμετώπιση, ενδεχομένως την αδιαφορία, όσον αφορά τις υποδομές στις οποίες καλείσαι να προπονηθείς για να εκπροσωπήσεις τη χώρα σου;

Απογοητευμένος δεν είμαι σίγουρα με την επίδοσή μου, γιατί ήταν και μία πολύ δύσκολη χρονιά φέτος και που μπήκα τελικό στους Ολυμπιακούς αγώνες είναι τρομερή επιτυχία, απλά έχω θέσει πολύ υψηλότερους στόχους και έχω δουλέψει πάρα πολύ για αυτούς. Δε μπορώ να επαναπαυτώ με τη 12η θέση, ειδικά σε αυτόν τον αγώνα που ένιωθα έτοιμος να κάνω την υπέρβαση, ότι θα βγει μεγάλη βολή. Ρίσκαρα όλες μου τις βολές για μία μεγάλη, τελικά δε μου βγήκε.

«Οι υποδομές είναι χάλια… μας έχουν γραμμένους»

Όσον αφορά τις υποδομές, δε μπορώ να παραπονιέμαι συνέχεια. Είναι χάλια, μας έχουν γραμμένους αλλά δεν θέλω να το σκέφτομαι. δε μπορώ να “μιζεριάζω” σε όλη μου τη ζωή επειδή δεν ασχολείται κανείς. Ο θεός να έχει καλά τον κ. Θωμαδάκη που έχει δώσει την προσωρινή λύση και ελπίζω κάποια στιγμή να κάνει και η πολιτεία αυτό που πρέπει. Έχει κουράσει η κατάσταση και είναι πολύ ψυχοφθόρο να ασχολούμαι με αυτό συνέχεια.

Ποια είναι τα σχέδιά σου για το μέλλον;

Τα σχέδια για το μέλλον είναι αισιόδοξα. Νιώθω ότι έχω να δώσω στο αγώνισμα, ότι έχω ένα ταλέντο το οποίο δεν έχω δείξει στο 100%. Χτίζω αυτά τα χρόνια μια σωστή βάση και θα ήθελα να τελειοποιήσω την τεχνική μου και το επίπεδό μου. Μέχρι τα 30 μου θα ήθελα να είμαι στα καλύτερά μου, μέχρι τότε απολαμβάνω το ταξίδι. Είμαι ευτυχισμένος με αυτό που κάνω, δεν νιώθω ότι χρειάζομαι ένα μετάλλιο για να είμαι χαρούμενος, όλο αυτό το ταξίδι αξίζει, το αγαπώ και το απολαμβάνω.

Κωστής Παπαμαρκάκης: «30 χρόνια δουλεύω και έχω φάει απίστευτη κοροϊδία»

Έχετε κάνει ανά καιρούς πολλές εκκλήσεις σε τοπικούς και πολιτικούς φορείς για τη βελτίωση των συνθηκών προπόνησης. Ποια είναι η απάντηση που παίρνετε;

Δεν έχω πάρει κάποια απάντηση. Μου λένε ότι προσπαθούν να βρουν λύσεις, αλλά κανείς δε βρίσκει.

Πριν από 4 χρόνια προστέθηκε τουαλέτα στο αυτοσχέδιο προπονητήριο, αφού πριν δεν διέθετε ούτε αυτό. Αρχικά, ποιος πήρε την πρωτοβουλία να δημιουργήσει την τουαλέτα; Έχετε λάβει έκτοτε την οποιαδήποτε μορφή στήριξης;

Την τουαλέτα την πρόσθεσε ο δήμος, ο οποίος έχει κάνει κάποια πράγματα εδώ. Πρόσθεσε επίσης την πόρτα, το σκέπαστρο και τη βαλβίδα. Από την περιφέρεια έχουν κάνει επέμβαση στο χώρο γιατί ένα σημείο ήταν βούρκος και τον χειμώνα είχαμε πρόβλημα. Αλλά ο χώρος έχει ανάγκες πάλι, βλέπετε σε τι κατάσταση είναι τα χόρτα γιατί λείπαμε σχεδόν έναν μήνα.

Τα χόρτα τα φροντίζετε εσείς και οι αθλητές;

Ναι. Φέτος τα έχουμε κόψει δύο φορές, εμείς και τα παιδιά. Πριν φύγουμε τα είχα κόψει εγώ, αλλά τώρα που επιστρέψαμε είναι πάλι μεγάλα και αυτό το αντιμετωπίζουμε εγώ και οι αθλητές.

Πριν από 2 χρόνια εκφράστηκε η πρόθεση από τη δημοτική αρχή για δημιουργία προπονητικού κέντρου αντάξιου του επιπέδου των αθλητών. Έκτοτε έχει γίνει κάποια πρόοδος;

Δεν ευόδωσε αυτή η προσπάθεια. Μας είχαν καλέσει στον δήμο Χανίων και μας είχαν πει ότι έχουν σχέδια αλλά πέρασε ο καιρός χωρίς ενημέρωση. Όταν ρώτησα, μας είπαν ότι υπάρχει πρόβλημα με το κτηματολόγιο.

Το πρόβλημα είναι γνωστό στην κεντρική εξουσία;

Ναι. όλοι το ξέρουν. Δεν θέλω άλλο να αναφέρομαι σε αυτό γιατί όπως είπε ο Χρήστος, και εμείς δεν αισθανόμαστε καλά. Αισθανόμαστε ότι έχουμε κουράσει και δεν θέλω πλέον να μιλάω για αυτό.

Γιατί δεν γίνεται η προπόνηση στο Εθνικό Στάδιο Χανίων;

Η προπόνηση δεν μπορεί να γίνει στο στάδιο για πολλούς λόγους. Δημιουργείται φθορά στο χορτάρι, η σφύρα κάνει μεγάλη ζημιά, είναι θέμα ασφάλειας και δεν μπορούν να είναι άλλοι άνθρωποι μέσα, είναι επικίνδυνο. Τόσα χρόνια γιατί δεν υπάρχει προπονητήριο εδώ; Εγώ 30 χρόνια δουλεύω και έχω φάει απίστευτη κοροϊδία. Και ούτε τώρα πιστεύω ότι θα γίνει κάτι. Τρεις μέρες κρατάνε τα θαύματα, θα περάσουν οι ολυμπιακοί και την άλλη βδομάδα δε θα μας θυμάται κανείς. Η εμπειρία μου αυτό λέει.

Παρά τις δυσκολίες, οι αθλητές σφυροβολίας που προπονείτε σημειώνουν μια εξαιρετική πορεία και με συμμετοχές στους Ολυμπιακούς αγώνες. Αισθάνεστε υπερήφανος, και για εκείνους αλλά και για εσάς;

Αισθάνομαι πολύ υπερήφανος. Ο Χρήστος είναι ο πρώτος Κρητικός αθλητής που μπαίνει σε τελικό ολυμπιακών αγώνων. Δε νομίζω ότι είναι λίγο πράγμα, αλλά θέλουμε και κάτι καλύτερο, γιατί ο Χρήστος αδικιέται με τη θέση που πήρε τώρα. Θα μπορούσε να είναι στους 8 και αν η χρονιά είχε εξελιχθεί αλλιώς, θα ήταν τελείως διαφορετικά τα πράγματα. Είναι θαύμα που πήγε στους ολυμπιακούς. Είχε κάποια προβλήματα και πέρασε πολύ δύσκολα και με τον τραυματισμό του και ψυχολογικά.

«Δεν έχουμε ούτε τα βασικά! Σε σύγκριση με τους υπόλοιπους 11 του τελικού, η διαφορά στις εγκαταστάσεις είναι ένα χάος»

Εσείς για τον εαυτό σας δεν αισθάνεστε κάποια υπερηφάνεια που έχετε παλέψει τόσο πολύ;

Εγώ κάνω το μεράκι μου, αυτό που μου αρέσει κάνω από μικρός και είμαι ευτυχισμένος που είμαι δίπλα στα νέα παιδιά. Πολλές φορές νιώθω απογοήτευση αλλά η επαφή που έχω με τα παιδιά το κάνει καλύτερο.

Θεωρείτε ότι οι επιδόσεις των αθλητών θα βελτιώνονταν αν είχαν καλύτερο προπονητικό κέντρο;

Οι εγκαταστάσεις δεν είναι το παν, αλλά εμείς εδώ δεν έχουμε ούτε τα βασικά. Τον χειμώνα εδώ έχει πολύ κρύο. Μπαίνεις στα όργανα και ενώ έξω έχει 10 βαθμούς, μέσα έχει έναν. Έχουμε πολύ κρύο και υγρασία, δεν έχουμε θέρμανση, γιατί δεν έχουμε ρεύμα αλλά τώρα βάλαμε μία σόμπα με υγραέριο. Το καλοκαίρι λιώνεις από τη ζέστη, αλλά όλα αυτά αναγκαζόμαστε να τα συνηθίσουμε. Οι δυσκολίες κάνουν καλό στους ανθρώπους, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν πρέπει να γίνεται και το επόμενο βήμα.

Έχω βαρεθεί να ακούω να μου λένε ότι οι δυσκολίες μας βοήθησαν να ανέβουμε. Εντάξει, πήγαμε μέχρι ένα σημείο, ας είναι και πιο εύκολα τα πράγματα. Ο Χρήστος που έχει φτάσει σε ένα τέτοιο επίπεδο, δικαιούται το καλύτερο. Αν τον συγκρίνουμε με τους υπόλοιπους 11 που ήταν στον τελικό, η διαφορά από άποψη εγκαταστάσεων είναι ένα χάος.

«Όταν ο άνθρωπος χρειαστεί την περιουσία του, ο Χρήστος θα πρέπει να φύγει από τα Χανιά… και εγώ θα πάω σπίτι μου»

Οι νίκες των αθλητών που προπονείτε έχουν προσελκύσει νέα παιδιά στο άθλημα; Και αν ναι, οι εγκαταστάσεις έχουν λειτουργήσει αποτρεπτικά;

Έρχονται παιδιά συνέχεια. Νομίζω ότι τα παραδείγματα που έχουν να δουν είναι πιο ισχυρά από τα προβλήματα του χώρου και έτσι έχουν ένα κίνητρο να καθίσουν. Και στους αμμόλοφους έρχονταν νέα παιδιά, παρόλο που οι εγκαταστάσεις ήταν άθλιες.

Είστε πολλά χρόνια στον χώρο της σφυροβολίας ως προπονητής και ξέρετε τις δυσκολίες καλύτερα από τον καθένα. Υπάρχει κάτι άλλο που θα θέλατε να μοιραστείτε με τον κόσμο;

Δεν θέλω να λέω άλλο για τις συνθήκες. Και εγώ και ο Χρήστος αισθανόμαστε ότι έχουμε γίνει πολύ κουραστικοί. Θα πορευτούμε όπως και για όσο έχουμε, γιατί ο χώρος όπως είπαμε είναι δανεικός. Οφείλουμε πολλά στον Μανώλη Θωμαδάκη, όταν όμως ο άνθρωπος χρειαστεί την περιουσία του, ο Χρήστος θα πρέπει να φύγει από τα Χανιά, να ψάξει κάτι διαφορετικό… και εγώ θα πάω σπίτι μου.

Δηλαδή, δεν υπάρχει τίποτα σίγουρο για το μέλλον, των αθλητών ή το δικό σας;

Δεν υπάρχει τίποτα…