Απ. Λουλουδάκης*: Επιστροφή στην κανονικότητα και καθαρή έξοδος στις αγορές

20:08 12/1/2018 - Πηγή: Aftodioikisi

Μια χρόνια ορόσημο για την Ελλάδα. Επιτέλους μετά από μια πολυετή οικονομική κρίση ξεπροβάλει κάποιο φως στο βάθος του τούνελ. Η Ελλάδα έχει όλες τις προϋποθέσεις για επιστροφή στην κανονικότητα, δυναμική επανεκκίνηση της οικονομίας, επανασύνδεση,με την χαμένη αυτοπεποίθηση, το δικαίωμα στο όνειρο και την ελπίδα. Για να γίνει το μεγάλο βήμα προς το μέλλον για την νέα

Ελλάδα για ένα νέο, ανασυγκροτημένο, αντιπαρασιτικό παραγωγικό μοντέλο χρειάζεται να προχωρήσουν με θάρρος οι μεγάλες μεταρρυθμίσεις στο κράτος που ο λειτουργικός του κύκλος όπως το γνωρίσαμε έχει οριστικά τερματίσει.

Απαιτούνται τομές στην δημόσια διοίκηση τον μεγάλο ασθενή, το καρκινοποιημένο λάφυρο του κομματισμού που έκτιζε τα πελατειακά συστήματά που κατασπαράζουν τις σάρκες της παραγωγικής δημιουργικής Ελλάδας και αναπαράγουν τους θύλακες της σήψης και της διαφθοράς στην Δημόσια ζωή. Η χώρα μας χρειάζεται ριζοσπαστική συνταγματική αναθεώρηση με θωράκιση της Δημοκρατίας, παραγωγή ενός νέου θεσμικού πλαισίου που θα αντικαταστήσει τις αναχρονιστικές και γερασμένες δομές των πολύπλοκων, αναποτελεσματικών, απαρχαιωμένων, συντηρητικών συστημάτων διακυβέρνησης του πλέον συγκεντρωτικού κράτους της Ευρώπης. Η περιφερειακή αποκέντρωση και η μεταφορά αρμοδιοτήτων και πόρων στις περιφέρειες και στους Δήμους, η πολυεπίπεδη διακυβέρνηση με σαφή οριοθέτηση των αρμοδιοτήτων του κάθε επιπέδου διοίκησης και του τρόπου διασύνδεσης των, με βάση την Ελληνική και την διεθνή εμπειρία αποτελούν σημαντική αναπτυξιακή παράμετρο και ειδικά για μια χώρα που αναζητά διέξοδο από την κρίση στην οποία κρίση ένας από τους βασικούς παράγοντες που επέδρασε ήταν ο αναχρονιστικός τρόπος λειτουργίας του κράτους και των θεσμών.

Η προοδευτική μεταρρυθμιστική ατζέντα πρέπει να παρουσιάσει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο ανοικοδόμησης, ανασυγκρότησης της παραγωγικής μηχανής που να απελευθερώνει τις δημιουργικές δυνάμεις που ασφυκτιούν κάτω από την πίεση των συντεχνιακού χαρακτήρα δομών του κρατικού μορφώματος της ιδιόμορφης κατασκευής και προέλευσης. Να απελευθερώσει την Ελληνική επαρχία από τα δεσμά ενός αναποτελεσματικού, δυσκίνητου, συγκεντρωτικού, φοβικού κράτους και να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για την περιφερειακή ανάπτυξη με τους όρους και τις προϋποθέσεις που απαιτεί ο πολιτιστικός μας πλούτος, η αρχιτεκτονική του Ελληνικού τοπίου, η ιστορική μας σχέση με την θάλασσα και τη μοναδικότητα του νησιωτικού χώρου. Να αξιοποιηθεί η έξοδος από την απομόνωση της Ελληνικής επαρχίας, που δημιουργεί το νέο περιβάλλον ενδοεπικοινωνίας της ηπειρωτικής Ελλάδας με το δίκτυο των νέων αυτοκινητοδρόμων και της διασύνδεσης τους με τα παγκόσμια δίκτυα μεταφορών. Ο σχεδιασμός του νέου αναπτυξιακού μοντέλου πρέπει να αξιοποιήσει το γεωστρατηγικό πλεονέκτημα της χώρας μας σε συνδυασμό με μια δυναμική μεταρρυθμιστική παρέμβαση στον αντιαναπτυξιακό νομικό μεσαίωνα, που λειτουργεί σε μια χώρα πολεοδομικά και χωροταξικά ασχεδίαστη, με αλυσοδεμένες τις αναπτυξιακές της προοπτικές από ένα σύστημα σκληρού κρατισμού που ευνοεί τις έκνομες δραστηριότητες μιας προστατευόμενης επιχειρηματικής ελίτ και παρεμποδίζει την ισόρροπη βιώσιμη ανάπτυξη, παράγει τις περιφερειακές ανισότητες και τελικά επέφερε την διάλυση του πρωτογενή τομέα,την αποβιομηχανοποίηση, την άναρχη, ασχεδίαστη στρεβλή τουριστική ανάπτυξη ενός θνησιγενούς μοντέλου ,φορτωμένου με κόκκινα δάνεια, αδυναμία σχηματισμού κεφαλαίου, συσσωρευμένων ζημιών, παραδομένο στα παιγνίδια των tour operator της Ευρωπαϊκής αγοράς. Πρέπει να ξεφύγουμε από τις αυταπάτες, τις μυθοπλασίες περί της τουριστικής μας βιομηχανίας με εμβάθυνση στα δομικά προβλήματα και στις προοπτικές ενός κλάδου που παρουσιάζει τεράστια δυναμική υπό την προϋπόθεση μιας ολοκληρωμένης προσέγγισης και ενός μακροχρόνιου επιχειρησιακού σχεδιασμού διορθωτικών πολιτικών που θα αφορά τον εμπλουτισμό του τουριστικού προϊόντος, την επιμήκυνση της τουριστικής περιόδου, την ανάπτυξη νέων δυναμικών κλάδων όπως ο ιατρικός τουρισμός, η παραθεριστική κατοικία πχ. και η σταδιακή απεξάρτηση από την εποχικότητα, οργανικό στοιχείο της μονοκαλλιέργειας του μαζικού τουρισμού.

Τα νεοφιλελεύθερα δόγματα πέρα από το τέλμα τις ανισότητες και τις κρίσεις που προκαλούν στην παγκόσμια οικονομία, είναι ιδιαίτερα επικίνδυνα για την Ελληνική περίπτωση ,θα ήτανε καταστροφικός ένας πειραματισμός νεοφιλελεύθερης κοπής στην δοκιμαζόμενη Ελληνική οικονομία ακριβώς λόγω της εφαρμογής αυτών των πολιτικών τόσο πριν όσο και μετά τα μνημόνια με τις γνωστές συνέπειες.

Πρέπει να αποτραπεί η νεοφιλελεύθερη απορρυθμιστική μεταρρύθμιση της αποικιοποίησης του ευρύτερου δημοσίου τομέα από μια παλιάς κοπής και νέας γενιάς κρατικοδίαιτες επιχειρήσεις του προστατευόμενου από το κρατικό μόρφωμα ιδιωτικού τομέα που θα τινάξει στον αέρα τις θυσίες ενός λαού, που του στέρησε τα στοιχειώδη υλικά αγαθά και την αξιοπρέπεια η κρίση και η βάρβαρη διαχείριση της. Η κοινωνική απορρύθμιση και οι αποσταθεροποιητικές συνέπειες του νεοφιλελεύθερου εγχειρήματος θα έχουν απρόβλεπτες συνέπειες σε μια οικονομία που έχει ήδη υποστεί τεράστιες απώλειες λόγω της εφαρμογής της γνωστής συνταγής και της παρατεταμένης από δεκαετίες ύφεσης, στασιμοπληθωρισμού και από-επένδυσης.

Το εγχείρημα της εξόδου από το πρόγραμμα τον Αύγουστο του 2018 και η αναχρηματοδότηση του Ελληνικού χρέους από τις αγορές σηματοδοτεί ουσιαστικά την έξοδο από δεσμεύσεις νέων δανειακών συμβάσεων με τα κράτη της Ευρωζώνης και επιστροφή της χώρας μας στην κανονικότητα .

Το εγχείρημα αυτό ιδιαίτερα τολμηρό μετά από την πολύχρονη δοκιμασία της Ελληνικής κοινωνίας θα έπρεπε να αποτελεί εθνικό στόχο και όχι πεδίο προπαγάνδας του νεοφιλελεύθερου διευρυμένου λαϊκίστικου μετώπου της αντιπολίτευσης που επενδύει στην πολιτική αποσταθεροποίηση και στην κοινωνική κατάρρευση.

Τα μεγάλα θέματα που προτάσσονται αυτή την ώρα και στο άμεσο μέλλον είναι το θέμα της αναδιάρθρωσης του μη βιώσιμου Ελληνικού χρέους και η τήρηση των δεσμεύσεων των Ευρωπαίων εταίρων χωρίς τα προσχήματα τους αστείους ισχυρισμούς και τα παιχνιδάκια της Γερμανικής πλευράς στον βαθμό δε που την εφαρμογή του προγράμματος ανέλαβε με επιτυχία, -λόγω της ανικανότητας και του ενοχικού συνδρόμου των προηγούμενων κυβερνήσεων- μια Κυβέρνηση που διαφωνούσε ριζικά με την φιλοσοφία, τα ιδεοληπτικά χαρακτηριστικά και την αποτελεσματικότητα της γνωστής συνταγής, αλλά βρήκε την χώρα αλυσοδεμένη στα δάνεια και τις υποχρεώσεις, αντιμέτωπη με ιστορικά διλήμματα που φρόντισε να προσπεράσει, να κρατηθεί η κοινωνία όρθια και να συζητάμε σήμερα με νέους όρους και νέες προοπτικές που δημιουργούν βάσιμες προσδοκίες και ελπίδες.

Η καθαρή έξοδος της Ελλάδας στις αγορές σημαίνει το τέλος της αναχρηματοδότησης του Ελληνικού χρέους από τα φτηνά πακέτα διάσωσης (για την σωτηρία των Ευρωπαϊκών Τραπεζών) και η Ελληνική οικονομία δοκιμάζεται ξανά στις διεθνείς αγορές κεφαλαίων, στις αξιολογήσεις των γνωστών οίκων και αναζητά την προοπτική της στα αχαρτογράφητα νερά των επιτοκίων δανεισμού που εκτοξεύτηκαν όταν η χώρα μας βρέθηκε εκτός αγορών με τους γνωστούς τακτικισμούς μοιραίων πολιτικών προσώπων που βούλιαξαν την Ελληνική οικονομία.

Οι διεθνείς οργανισμοί, οι αγορές και οι παραγωγικοί φορείς, ντόπιοι και ξένοι, που παρακολουθούν τις εξελίξεις και περιμένουν να τοποθετηθούν στο νέο περιβάλλον δεν κρύβουν την έντονη ανησυχία τους από την ανεύθυνη αποσταθεροποιητική προσπάθεια μιας τυχοδιωκτικής αντιπολίτευσης που εξακολουθεί να ταυτίζεται με το σύμπλεγμα των παρασιτικών μηχανισμών της διαπλοκής, των διεθνών κερδοσκόπων, των λαϊκιστών, του κρατικοδίαιτου καπιταλισμού που διασυνδέεται και αλληλοσιτίζεται εδώ και δεκαετίες.

Το πολιτικό προσωπικό που χρεοκόπησε την χώρα και δεν τόλμησε καμία ουσιαστική μεταρρύθμιση την περίοδο 2010 – 2015 παρά τις δεσμεύσεις που το ίδιο είχε αναλάβει μέσα από τις δανειακές συμβάσεις, προτίμησε το παιγνίδι με τον χρόνο και την πλήρη αποδόμηση της Ελληνικού κράτους, που τις λειτουργίες του στον τομέα της κοινωνικής πολιτικής υποκαθιστούσε ο εθελοντισμός, η εκκλησία, η τοπική αυτοδιοίκηση στον τομέα της δημόσιας ασφάλειας τα τάγματα εφόδου της χρυσής αυγής. Σήμερα αγκαλιά με τις μαφίες των επιχειρηματικών ελίτ των θαλασσοδανείων και της τραπεζικής καταλήστευσης των παραγωγικών κλάδων, του κομπογιαννιτισμού, της κλεπτοκρατικής ολιγαρχίας, απομονωμένοι από τη διεθνή κοινότητα προσπαθούν ανορθόδοξα να ανακόψουν κάθε μεταρρυθμιστική προσπάθεια για τον ευρωπαϊκό εκσυγχρονισμό της χώρας μας, την επανεκκίνηση της οικονομίας, τον περιορισμό των επιρροών των μιντιακών συστημάτων στα κέντρα των πολιτικών αποφάσεων, την απεξάρτηση της κοινωνίας από τον πολιτικό έλεγχο των πελατειακών συστημάτων του καθεστωτικού συμπλέγματος των προηγούμενων δεκαετιών.

Είναι τα πολιτικά πρόσωπα που επεδίωξαν την ιστορική αποκατάσταση του χουντοφασισμού μέσα από την κυβερνητική συνεργασία με το ύποπτης προέλευσης ακροδεξιό μόρφωμα του Καρατζαφέρη και που τα πρωτοκλασάτα στελέχη του σήμερα πρωταγωνιστούν και ευαγγελίζονται τον δρόμο της κοινωνικής αποσύνθεσης.

Το 2018 είναι ο χρόνος που μια σειρά γεγονότα μπορεί να καθορίσουν για δεκαετίες το μέλλον της χώρας. Στα μέσα Γενάρη αναμένεται η αξιολόγηση των διεθνών οίκων, το πρώτο δίμηνο πρέπει να έχει κλείσει η τρίτη αξιολόγηση και ίσως ακόμη και η πιθανή έξοδος από το πρόγραμμα του Δ.Ν.Τ., στα μέσα του καλοκαιριού θα συζητηθεί το θέμα των μεσοπρόθεσμων μέτρων για την ελάφρυνση του χρέους και την συμμετοχή στο πρόγραμμα της ποσοτικής χαλάρωσης καθώς και το ζήτημα των πλεονασμάτων.

Η έξοδος στις αγορές το 2017 και η αποκλιμάκωση των επιτοκίων του δεκαετούς ομολόγου μπορεί να συνεχιστεί το 2018 με ακόμη ποιο αισιόδοξα αποτελέσματα.

Σε επίπεδο Ευρωπαϊκών εξελίξεων η μετεξέλιξη του ESM σε Ευρωπαϊκό νομισματικό ταμείο είναι μια θετική εξέλιξη. Δεν πρέπει να παραγνωρίζεται το γεγονός των πολιτικών εξελίξεων στην Ευρωζώνη και μιας πιθανής πολιτικής κρίσης που πιθανόν να δημιουργήσει η πολιτική αστάθεια στην Γερμανία, οι εκλογές στην Ιταλία, οι διαδικασίες του BREXIT. Μια χρόνια ιδιαίτερα κρίσιμη με βάση και τις διεθνείς εξελίξεις.

Τα χρόνια της κρίσης,όλη η προσπάθεια επικεντρώθηκε σε πολιτικές αποκατάστασης μακροοικονομικών ισορροπιών, δημοσιονομικής προσαρμογής, αποτροπής της άτακτης χρεωκοπίας με πολιτικές λιτότητας, εστιάζοντας στην εσωτερική υποτίμηση των συντελεστών παραγωγής, στην μείωση της ζήτησης των νοικοκυριών, στην μείωση των επενδύσεων του ιδιωτικού και Δημοσίου τομέα, την φορολογική επιδρομή, και είχε ως αποτέλεσμα την αποσάθρωση του παραγωγικού μοντέλου, την έκρηξη της ανεργίας, την απώλεια του 1/3 περίπου του ΑΕΠ, την έξοδο από την χώρα του νέου επιστημονικού της δυναμικού του ποιο καταρτισμένου και μορφωμένου που είχαμε από την σύσταση του Ελληνικού κράτους, την γήρανση του πληθυσμού, το κλείσιμο χιλιάδων μικρομεσαίων επιχειρήσεων, την συσσώρευση κοινωνικών προβλημάτων στα όρια της ανθρωπιστικής κρίσης, τα capital control, την χαμηλή ρευστότητα της οικονομίας, και σε τελευταία ανάλυση την δημιουργία ενός ασφυκτικού περιβάλλοντος για τους εργαζόμενους, τις επιχειρήσεις, τους αυτοαπασχολούμενους.

Με την έξοδο της χώρας από το πρόγραμμα δεν απομακρύνεται ο κίνδυνος της κατάρρευσης εάν δεν υπάρξει ένα νέο επενδυτικό περιβάλλον που θα προσελκύσει ξένες και εγχώριες επενδύσεις που θα επιδράσουν στην δημιουργία υψηλών ρυθμών μεγέθυνσης του ΑΕΠ, ενίσχυσης της απασχόλησης, πραγματικής αύξησης του εθνικού εισοδήματος ,φυγή από την στασιμότητα .Στα πλαίσια της συγκρότησης ενός νέου οικονομικού αναπτυξιακού μοντέλου πρέπει να δοθεί προτεραιότητα στην δυνατότητα μεταφοράς παραγωγικών κεφαλαίων από τις διεθνείς αγορές σε κλάδους υψηλής προστιθέμενης αξίας και σταθεροί αυξημένοι συντελεστές ανάπτυξης στο άμεσο μέλλον για να χρηματοδοτηθούν τα υψηλά πλεονάσματα για την αποπληρωμή των δανείων που συσσώρευσε στην πατρίδα μας η οικονομική διαχείριση του φαύλου συστήματος που χρηματοδοτούσε την διαφθορά, τα πελατειακά συστήματά, το πάρτι των κρατικοδίαιτων επιχειρηματικών ελίτ. Η χρηματοδότηση των πλεονασμάτων, η χρηματοδότηση ενός δικαίου κοινωνικού κράτους και η τόνωση της εσωτερικής ζήτησης απαιτεί υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης τα επόμενα χρόνια και σταθερή, μεθοδική στόχευση στην βελτίωση του παρανομαστή του κλάσματος Χρέος προς ΑΕΠ.

Αυτή η προσπάθεια έπρεπε να αποτελεί τον στρατηγικό εθνικό στόχο και να λειτουργήσει ως ένα συμβόλαιο μιας διευρυμένης κοινωνικής και πολιτικής συμφωνίας και όχι ενός διχαστικού διλήμματος όπως το καλλιεργεί το αντιπολιτευτικό τόξο του διευρυμένου συνασπισμού που περιλαμβάνει ένα μείγμα δογμάτων, ιδεολογιών, αντιφάσεων, ψυχικών διαταραχών στερητικού συνδρόμου, φόβου μονιμοποίησης της πολιτικής τους απραξίας και αδυναμίας επανασύνδεσης με την πολιτική τους πελατεία.

Ιδιαίτερα προκαλεί εντύπωση η επανεμφάνιση του Σημιτικού λόμπι μέσω των Στουρνάρα, Βενιζέλου που αναζητούν το μαξιλάρι της πιστοληπτικής γραμμής της μοναδικής διευκόλυνσης που θα παρείχε η ΕΚΤ στην κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου το 2015 υπό προϋποθέσεις και πολύπλοκες διαδικασίες δια μέσω των κοινοβουλίων των κρατών μετά το φιάσκο της εξόδου στις αγορές το τέλος του 2014 και της μεταρρυθμιστικής τους απραξίας. Η έλλειψη εμπιστοσύνης από το συγκεκριμένο λόμπι στις δυνατότητες της Ελληνικής οικονομίας, στον επαναπροσδιορισμό της χώρας στον παγκόσμιο καταμερισμό, η αμφισβήτηση επιτυχίας της καθαρής εξόδου στις αγορές είναι απόλυτα εναρμονισμένη με τις συντηρητικές στρατηγικές του χρεοκοπημένου Ελληνικού αστισμού που επιβιώνει μέσα από ένα πολύπλοκο σύστημα προστασίας και αδυνατεί να προσαρμοστεί στον διεθνή ανταγωνισμό. Είναι η άμυνα ενός συντηρητικού καθεστωτικού συστήματος που παρασιτούσε δεκαετίες ολόκληρες μέσα από τις σχέσεις του με το χρηματοπιστωτικό σύστημα και την πολιτική εξουσία.

Το μπλοκάρισμα της αναπτυξιακής διαδικασίας και η χρεωκοπία της χώρας είναι ένα μείζον ζήτημα που κάποιοι επιδιώκουν να ξεχαστεί και να μην αξιολογηθεί και ειδικά αυτοί που στην συγκεκριμένη περίοδο είχαν στα χέρια τους τα κλειδιά της χώρας. Δεν θα θα μπορέσουν όμως να διαγράψουν τα φαινόμενα της διαφθοράς που πήραν διαστάσεις πρωτόγνωρες στον Δημόσιο βίο, έστρεψαν εκατοντάδες δισεκατομμύρια φτηνά ευρώ σε μη παραγωγικές επενδύσεις, τους δόθηκε η μεγαλύτερη ευκαιρία από άποψη ρευστότητας και συγκυριών για την παραγωγική ανασυγκρότηση, σακάτεψαν το χρηματιστήριο και σπατάλησαν πολύτιμο χρόνο και πόρους.

Η κυβέρνηση πρέπει να αναζητήσει ισχυρές κοινωνικές συμμαχίες με τις οποίες θα στηρίξει την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας με ένα διευρυμένο μέτωπο των παραγωγικών φορέων των κοινωνικών ομάδων της χώρας που φλερτάρουν με την αναπτυξιακή της προοπτική .

Η τοπική αυτοδιοίκηση μπορεί και πρέπει να να αποτελέσει σημαντικό αναπτυξιακό πόλο με χρήση νέων χρηματοδοτικών εργαλείων και μόχλευση κεφαλαίων που θα κατευθυνθούν σε αναπτυξιακές υποδομές που θα μεταμορφώσουν και θα δημιουργήσουν ευνοϊκό επιχειρηματικό περιβάλλον με κοινωνική και περιβαλλοντική ευαισθησία.

Τα αδιέξοδα της λαϊκιστικής αντιπολίτευσης είναι εμφανή να παρακολουθήσει τις εξελίξεις και να διαμορφώσει ένα εναλλακτικό αξιόπιστο σχέδιο, οι υστερικές εμμονές της ενασχόλησης της στατικά με τον ΣΥΡΙΖΑ στην εφηβεία του όταν και οι πλέον αισιόδοξοι δεν μπορούσαν να προβλέψουν την εκλογική του άνοδο και την ικανότητα κυβερνησιμότητας, και σήμερα διαψεύδονται και ακυρώνουν τις λαθεμένες στρατηγικές για παρενθέσεις, εκλογικά σενάρια και αποστασίες. Η χώρα βαδίζει σταθερά στο τολμηρό, φιλόδοξο και ρεαλιστικό στόχο της καθαρής εξόδου στις αγορές ως τον μόνο δρόμο επιστροφής στην κανονικότητα με όσους κινδύνους και να παραμονεύουν αλλά σίγουρα πολύ λιγότερους από αυτούς που δημιουργεί ο κίνδυνος παραμονής στην στασιμότητα και στο καθεστώς των νέων μνημονιακών δεσμεύσεων και εφαρμοστηκών νόμων μια πιθανής ένταξης στην πιστωτική γραμμή στήριξης που υποστηρίζουν οι αρχιτέκτονες του καταστροφικού PSI. Τα στρατηγικά αδιέξοδα της αντιπολίτευσης δεν μπορεί να λειτουργήσουν ως στρατηγικά αδιέξοδα της χώρας και οι αστοχίες, καθυστερήσεις και δυσλειτουργίες του κυβερνητικού έργου ως επιχειρήματα της προπαγάνδας των επικοινωνιακών μηχανισμών που υπονομεύουν την πολιτική σταθερότητα και την αναπτυξιακή προσπάθεια.

Το καθεστώς της επιτροπείας μετά το τέλος των μνημονίων και η σταδιακή επιστροφή στην κανονικότητα και στην επανάκτηση της εθνικής μας κυριαρχίας είναι συνάρτηση του νέου αναπτυξιακού μοντέλου που θα αντικαταστήσει το ρημαγμένο παραγωγικό τοπίο, και την δυνατότητα η ελληνική οικονομία να κινηθεί την επόμενη δεκαετία με υψηλούς ρυθμούς μεγέθυνσης και ανάπτυξης.

Απόστολος Λουλουδάκης

ΔΗΜΟΤΙΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΔΗΜΟΥ ΧΕΡΣΟΝΗΣΟΥ – ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ ΔΣ ΤΗΣ Κ.Ε.Δ.Ε.

[e-mail]

Υ.Γ. Το άρθρο αυτό γράφτηκε πριν από τα διεθνή δημοσιεύματα που μετέδιδαν την είδηση της απόδοσης των διετών Ελληνικών ομολόγων που διαμορφώνεται κάτω από τα επίπεδα εκείνης των ΗΠΑ, και η πτώση των αποδόσεων των τρίμηνων έντοκων γραμματίων κάτω από το 1%.

The post Απ. Λουλουδάκης*: Επιστροφή στην κανονικότητα και καθαρή έξοδος στις αγορές appeared first on Aftodioikisi.gr.