Ο “πειρατής” Κοτζιάς, οι μοναχοφάηδες και ο Χρησμός των Δελφών

11:18 7/3/2019 - Πηγή: Armynow

Σοβαρά ερωτηματικά έχουν εγείρει οι πρόσφατες τοποθετήσεις του πρώην Υπουργού Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά, κατά την ομιλία του στο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών.

Γράφει ο Αναστάσιος Μητρόπουλος, Συνταγματάρχης ε.α.

Ο πρώην ΥΠΕΞ, μεταξύ άλλων, αναφερόμενος για την Τουρκία είπε τα εξής:

«Αν αρχίσεις στις διεθνείς σχέσεις και είσαι μοναχοφάης λέγοντας «όλα δικά μου», τότε είσαι κι εσύ μέρος του προβλήματος….. Αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να δώσεις μια προοπτική ότι η Τουρκία, όχι στην κυπριακή ΑΟΖ

αλλά στη Μεσόγειο συνολικά, να συμμετάσχει σε αυτή την οικονομική ανάπτυξη. ….. Αν νομίζεις όπως κάνουν μερικοί στην Ελλάδα ότι η Τουρκία με χιλιάδες μίλια δεν έχει ΑΟΖ, δεν έχει τίποτα και όλη η ΑΟΖ είναι ξέρω ‘γω το Καστελόριζο έχει το 100% έχει όλη την περιοχή, δεν είναι έτσι….. Τα πράγματα θέλουν προσοχή, φιλική πολιτική, διεθνές δίκαιο και να τον βάζεις και τον άλλο στο παιχνίδι, για να κατευνάζεις».

Οι “μοναχοφάηδες”

Κατ’ αρχήν ποιος είπε ότι είμαστε μοναχοφάηδες; Ποιος είπε ότι λόγω Καστελόριζου η Ελλάδα ισχυρίζεται ότι έχει δική της όλη την υφαλοκρηπίδα και η Τουρκία τίποτα; Ποιος είπε ότι η Τουρκία δεν έχει ΑΟΖ; Στην Ελλάδα, τουλάχιστον στο επίπεδο της επίσημης εξωτερικής πολίτικης, κάνεις δεν είπε ποτέ ότι λόγω του Καστελόριζου η Ελλάδα έχει όλη την υφαλοκρηπίδα και η Τουρκία τίποτα.

Αντιθέτως, αν είναι κάποιος μοναχοφάης είναι η Άγκυρα και όχι εμείς. Η Τουρκία είναι αυτή που λέει ότι τα ελληνικά νησιά δεν έχουν υφαλοκρηπίδα, δεν έχουν ΑΟΖ, δεν έχουν θαλάσσιες ζώνες και έχουν μόνο χωρικά ύδατα. Η Τουρκία είναι αυτή που δεν αναγνωρίζει το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας και δε δέχεται την προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, διότι θεωρεί ότι τα νησιά δεν έχουν θαλάσσιες ζώνες. Η Άγκυρα είναι εκείνη που υπό την σκιά του casus belli δεν έχει αφήσει την Ελλάδα να ασκήσει επί δεκαετίες τα κυριαρχικά της δικαιώματα στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο.

Η συνεκμετάλλευση

Τι θέλει να πει ο Κοτζιάς λέγοντας να βρούμε επιχειρηματικα σχήματα; Μέσα από όλη αυτή τη θολούρα αν το ξύσουμε λιγάκι, αυτό που βγαίνει είναι η συνεκμετάλλευση!

Και τι λέει με απλά λόγια ο πρωην ΥΠΕΞ: Να δώσουμε μερίδιο από αυτά που δικαιούμαστε για να κατευναστεί το θηρίο! Αν επρόκειτο για κάποια δίκη του περιουσιακή υπόσταση και ήθελε να δώσει ένα μερίδιο της προσωπικής του περιουσίας για να κατευνάσει κάποιον διεκδικούντα που του έκανε μπούλινγκ, δικαίωμα του. Σε θέματα όμως που άπτονται του εθνικού συμφέροντος, δε δικαιούται. Και για μια εθνική περιουσία η οποία έχει αποκτηθεί από τους προγόνους μας με τόνους αίμα, δεν έχει το δικαίωμα ούτε καν να το σκέφτεται.

Και εδώ η κατάσταση είναι ακόμα πιο επικίνδυνη, διότι ο Κοτζιάς είναι πρώην υπουργός εξωτερικών δηλαδή ο κατεξοχήν υπερασπιστής των εθνικών θεμάτων, και ενώ θα έπρεπε να πει “εμείς θεωρούμε ότι το Καστελόριζο έχει πλήρη επήρεια 100% στις θαλάσσιες ζώνες” όχι μόνο δεν το λέει, αλλά σπεύδει δημοσίως να αποδεχθεί και να υιοθετήσει εκ των προτέρων την τουρκική διαπραγματευτική θέση για μειωμένη επήρεια του Καστελόριζου σε θαλάσσιες ζώνες και συγχρόνως -με τρόπο που δεν διευκρινίζει- ζητά να βάλουμε και την «Τουρκία στο παιγνίδι» των υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο. Κατά συνεπεία όχι μόνο κάνει βήματα πίσω, άλλα κάνει υποχωρήσεις από μόνος του.

Η “πειρατική” λογική

Το θέμα γίνεται ακόμα πιο σοβαρό, από τη στιγμή που τα αναφερόμενα, είναι αμφίβολο αν έχουν τη σύμφωνη γνώμη της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. Διότι τώρα τελευταία με τις Πρέσπες, έχουμε γίνει θιασώτες μιας επέλασης που δε συνάδει με τις αρχές της Δημοκρατίας. Έγιναν τα πάντα με τη βοήθεια προθύμων καιροσκόπων γυρολόγων βουλευτών για να περάσει κάτι που είχε απέναντι του την πλειοψηφία του ελληνικού λαού – έτσι όπως το κατέγραψαν όλες οι δημοσκοπήσεις-. Βιάστηκαν να κλείσουν το θέμα κακήν κακώς, υπό την πίεση των Αμερικανών και Ευρωπαίων, αγνοώντας τη γνώμη της ελληνικής κοινωνίας.

Φοβάμαι λοιπόν, επειδή κάθε διεθνής συμφωνία δημιουργεί τετελεσμένο -ένα τετελεσμένο το οποίο δεσμεύει τις επόμενες γενιές-, ότι έχουμε αρχίσει να μπαίνουμε σε μια πειρατική λογική, μια λογική του τετελεσμένου πέρα κι έξω από το τι θέλει η ελληνική κοινωνία.

Μπορεί ο καθένας να πιστεύει οτιδήποτε για το τι είναι κάλο για τη χώρα. Άλλα στις δημοκρατίες δεν επιβάλλεσαι ενάντια στη θέληση του λαού, γιατί τότε πάμε σε άλλου είδους λογικές που δεν έχουν σχέση με τη δημοκρατία. Και πολύ φοβάμαι ότι η πρακτική αυτή, αρχής γενομένης με τη Συμφωνία των Πρεσπών, αρχίζει να γίνεται κάνονας.

Η θέση της κυβέρνησης και ο χρησμός των Δελφών

Επειδή ο Κοτζιάς μας λέει “δώστε μερίδιο για να κατευναστεί το θηρίο” και επειδή παραμένει βουλευτής του κυβερνώντος κόμματος, θα πρέπει να διευκρινιστεί ποια είναι η θέση της κυβέρνησης. Συμφωνεί με τις δηλώσεις του πρώην ΥΠΕΞ; Αν σιωπηρά συμφωνεί η κυβέρνηση θα δικαιούται ο καθένας -όχι υποχρεωτικά κακόπιστος ή συνομοσιολογος- να σκεφτεί ότι ο Κοτζιάς κάτι θέλει και κάνει το λαγό.

Μας βάζει στο λούκι να σκεφτούμε ότι ο Κοτζιάς γνωρίζει ίσως πράγματα που συζητήθηκαν -ή και συμφωνήθηκαν- μεταξύ Τσίπρα και Ερντογάν (αν θυμόμαστε είχαν διατυπωθεί κάποιες ομιχλώδεις απόψεις σχετικά με τη συνεκμετάλλευση των ενεργειακών κοιτασμάτων στο Αιγαίο και την ανατολική Μεσόγειο). Για να μη σκεφτόμαστε έτσι λοιπόν, η κυβέρνηση θα πρέπει να ξεκαθαρίσει τη θέση της.

Γιατί μέχρι τώρα, αυτό που καταλαβαίνουμε είναι ότι ο Κοτζιάς μια και που βρισκόταν κοντά στο μαντείο των Δελφών, επηρεάστηκε τόσο πολύ από την αρχαία αύρα που αισθάνθηκε, ώστε αποφάσισε να βγάλει έναν μοντέρνο χρησμό για το τι έπεται.

Ο Χρησμός και ο Chrismos19

Και μια και που μιλάμε για χρησμό, αξίζει να γίνει αναφορά σε κάτι διεθνώς πρωτοποριακό που αναπτύσσεται από την MSETT Hellas : Την εντυπωσιακή On Line άσκηση προσομοίωσης Chrismos19.

Πρόκειται για μια διεθνή καινοτομία στη Βιωματική Εκπαίδευση κοινού σε Media Operations ως στοιχείο Υβριδικής Επιχειρησιακής Σχεδίασης. Είναι μια διεθνής πρωτότυπη ιδέα που έχει στόχο να παρουσιάσει μια διαφορετική οπτική στη διαχείριση της κοινής γνώμης αλλά και του τρόπου που αυτή επηρεάζει τις διαδικασίες λήψης απόφασης ή και καθοδηγείται από κέντρα αποφάσεων. Βασίζεται στα Μοντέλα Σύγκρουσης και Συνεργασίας της Θεωρίας Παιγνίων.

Η άσκηση βασίζεται σε ένα εκπληκτικό και απόλυτα ρεαλιστικό σενάριο, με βασικές δομές τη “Γαλάζια Χώρα”, τη “Λευκή Χώρα”, τη “Χώρα Νησί”, τη “Συμμαχία” και την “Ένωση”. Οι συμμετέχοντες “παίχτες” θα έχουν τη μοναδική ευκαιρία όχι μόνο να καταλάβουν το πώς τα media μπορούν να επηρεάσουν τη λήψη απόφασης, αλλά θα ζήσουν μια εμπειρία όπου θα είναι αυτοί μέρος της λήψης των αποφάσεων. Τα αποτελέσματα θα εκπλήξουν, ίσως και να σοκάρουν. Όμως στη γεωστρατηγική ποτέ δεν αποκλείονται οι εκπλήξεις. Ειδικά όταν έχουμε να κάνουμε με την ευρύτερη περιοχή της ανατολικής Μεσογείου, όπου τα ενεργειακά συμφέροντα είναι πολλά και αλληλοσυγκρουόμενα και οι παίκτες πολλοί.

Η ανάπτυξη του σεναρίου γίνεται από μια ομάδα που αποτελείται από πανεπιστημιακούς, επιστήμονες που εξειδικεύονται στις διεθνείς σχέσεις, στρατιωτικούς με εμπειρία στο ΝΑΤΟ και επαγγελματίες δημοσιογράφους. Λόγω της πολυπλοκότητας της άσκησης, τόσο από απόψεως σεναρίου όσο και από απόψεως ανάπτυξης της ηλεκτρονικής πλατφόρμας, η έναρξη υπολογίζεται στην καλύτερη περίπτωση όχι νωρίτερα από το Μάϊο του 2019. Παρόλα αυτά, ο καθένας μπορεί από τώρα να κάνει μια πρώτη εγγραφή εδώ:

CHRISMOS19

The post Ο “πειρατής” Κοτζιάς, οι μοναχοφάηδες και ο Χρησμός των Δελφών appeared first on ArmyNow.Net.