Αυλαία για τον τελευταίο αυτοκράτορα του σινεμά

15:37 27/11/2018 - Πηγή: Dimokratianews

Αυλαία για τον τελευταίο αυτοκράτορα του σινεμά27.11.2018Τέχνες

Ο Ιταλός «μάγος» του κινηματογράφου Μπερνάρντο Μπερτολούτσι έχασε τη μάχη για τη ζωή την Κυριακή στα 77 του

Από τη
Γιώτα Βαζούρα

Η ταν εκείνος που συντόνισε κινηματογραφικά το «Τελευταίο ταγκό στο Παρίσι», αλλά και εκείνος που αποχαιρέτησε με τα ωραιότερα σινεφίλ πλάνα τον «Τελευταίο αυτοκράτορα» της Κίνας. Ο μάγος του σινεμά, ο Ιταλός σκηνοθέτης Μπερνάρντο Μπερτολούτσι, άφησε την Κυριακή την τελευταία του πνοή σε ηλικία 77 ετών, ύστερα από μάχη με τον καρκίνο.

Ο πολυβραβευμένος σκηνοθέτης,

που κατάφερε να αγγίξει, μέσα από τις ταινίες του, ρεαλιστικά θέματα, επιστρατεύοντας τη μαγεία, γεννήθηκε στην Πάρμα στις 16 Μαρτίου 1940. Γιος του ποιητή Ατίλιο, ο Μπερνάρντο Μπερτολούτσι άρχισε να γράφει από μικρός λογοτεχνία, όμως η φιλία του πατέρα του με τον Πιερ Πάολο Παζολίνι, τον οποίο γνώρισε κατά τις επισκέψεις του στο σπίτι του, έβαλε φρένο στην λογοτεχνική πορεία του. Ο τελευταίος τον έστρεψε στον κινηματογράφο, όπου τον μύησε, δίνοντας του τον ρόλο του βοηθού σκηνοθέτη στην ταινία του «Accattone», που γύρισε το 1961.

Εναν χρόνο αργότερα, ο Μπερτολούτσι έκανε το σκηνοθετικό ντεμπούτο του με την ταινία «La Commare Secca», ενώ ακολούθησε το «Πριν την επανάσταση» του 1964, με το οποίο ο νεαρός κινηματογραφιστής άρχισε να δείχνει στο ευρύ κοινό το σκηνοθετικό πνεύμα του. Η πρώτη μεγάλη επιτυχία του στο σινεμά ήρθε με την ταινία του «Η στρατηγική της αράχνης» το 1970 και κατόπιν με τον «Κομφορμίστα» που προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Βερολίνου, με πρωταγωνιστή τον μοναδικό Ζαν Λουί Τρεντινιάν.

Βέβαια, το φιλμ που έκανε το όνομά του να συζητηθεί στην παγκόσμια κινηματογραφική κοινότητα ήταν το «Τελευταίο ταγκό στο Παρίσι», με πρωταγωνιστές τους Μάρλον Μπράντο και Μαρία Σνάιντερ. Ο σκοτεινός ερωτισμός της ταινίας, οι προκλητικές και ιδιαίτερα αμφιλεγόμενες σκηνές της του άνοιξαν τον κινηματογραφικό δρόμο στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, ταυτόχρονα όμως τον έκαναν και αρνητικό θέμα συζήτησης στο σινεφίλ στερέωμα. Η ταινία, αν και συγκαταλέγεται ανάμεσα στις σημαντικότερες του παγκόσμιου σινεμά, απαγορεύθηκε μέχρι το 1978, οπότε προβλήθηκε ξανά.

Ο Μπερτολούτσι δεν πτοήθηκε καθόλου και γρήγορα επέστρεψε στην κινηματογραφική δράση, γυρίζοντας την ταινία «1900», ένα χειμαρρώδες, επικό φιλμ που αφηγείται την πορεία, μέσα από τις πρώτες πέντε δεκαετίες του 20ού αιώνα, των Ιταλών αγροτών. Σε αυτό πρωταγωνιστούσαν ο Ρόμπερτ ντε Νίρο, ο Ζεράρ Ντεπαρντιέ και ο Μπαρτ Λάνκαστερ. Το φιλμ είχε τη θερμή αποδοχή των κριτικών, ωστόσο ήταν η επόμενη ταινία του, «Ο τελευταίος αυτοκράτορας», εκείνη που έμελλε να του χαρίσει μια θέση στο πάνθεον των μεγάλων τού σινεμά. Η αριστουργηματική δημιουργία του περιγράφει τη ζωή και τα έργα του τελευταίου αυτοκράτορα της Κίνας και ήταν η πρώτη που είχε γυρίσματα στην Απαγορευμένη Πόλη του Πεκίνου.

Εννέα Οσκαρ

Απέσπασε συνολικά εννέα Οσκαρ (Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας, Σεναρίου, Φωτογραφίας, Μοντάζ, Κοστουμιών, Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης, Μουσικής και Ηχου), γεγονός που ανάγει τον Ιταλό σε κυρίαρχο του παγκόσμιου σινεμά.
Μετά τον «Τελευταίο αυτοκράτορα» ο Μπερτολούτσι γύρισε την ταινία «Ο μικρός Βούδας» με τον Κιάνου Ριβς (χωρίς μεγάλη επιτυχία), ενώ το 2003 παρουσίασε τους εξαιρετικούς «Ονειροπόλους», ένα φιλμ το οποίο μιλούσε για την εξέγερση του Μάη του '68. Τα τελευταία 10 χρόνια ήταν καθηλωμένος σε αναπηρικό καροτσάκι, έπειτα από χειρουργική επέμβαση.

«Αυτό είναι κάτι που ονειρευόμουν: Να ζω τις ταινίες, να φτάσω σε εκείνο το σημείο στο οποίο κάποιος μπορεί να ζει για τις ταινίες, να σκέφτομαι κινηματογραφικά, να τρώω κινηματογραφικά, να κοιμάμαι κινηματογραφικά, όπως ένας ζωγράφος ζει, τρώει, κοιμάται ζωγραφίζοντας». Ισως σε αυτή τη φράση του να συμπυκνώνεται όλη η κινηματογραφική κοσμοθεωρία του.

Μέσα στο μυαλό του ηθοποιού

«Οταν γυρίζω μια σκηνή προσπαθώ να αισθανθώ το σώμα, το πρόσωπο και το βάρος του ηθοποιού, γιατί μέχρι εκείνη τη στιγμή ο χαρακτήρας υπάρχει μόνο στις σελίδες του σεναρίου. Και πολύ συχνά τραβάω πράγματα από τη ζωή των ηθοποιών μου. Είμαι πάντα περίεργος για το τι κρατούν κρυφό για τις ζωές τους αυτοί οι χαρακτήρες και αυτοί οι ηθοποιοί» είχε δηλώσει σε μία από τις πολυάριθμες συνεντεύξεις του ο Ιταλός μάγος του σινεμά.