Χριστόδουλος: 11 χρόνια χωρίς τον ποιμένα που έδωσε φωνή στην Εκκλησία

Χριστόδουλος: 11 χρόνια χωρίς τον ποιμένα που έδωσε φωνή στην Εκκλησία28.01.2019Πρόσωπα

Η Ορθοδοξία και η χώρα έχασαν σαν σήμερα, στις 28 Ιανουαρίου 2008, τον πύρινο λόγο του μακαριστού Χριστοδούλου

Από τον
Αντώνη Τριανταφύλλου

Πριν από ακριβώς 11 χρόνια, τα ξημερώματα της 28ης Ιανουαρίου 2008, λίγη ώρα προτού ανατείλει ο ήλιος, ο Χριστόδουλος «βασίλεψε», έπειτα από γενναία αλλά άνιση, όπως αποδείχθηκε, μάχη με τον καρκίνο. Από εκείνο το θλιμμένο χειμωνιάτικο πρωινό έχουν περάσει αρκετά χρόνια. Επιβλητική παρουσία, πληθωρική προσωπικότητα, δυναμικός

χαρακτήρας. Οσες αναφορικές φράσεις και να επιστρατεύσει κάποιος, δύσκολα μπορεί να περιγράψει τον Χριστόδουλο. Οι πύρινοι λόγοι του επανακαθόρισαν σε μεγάλο βαθμό την εκκλησιαστική παρουσία στη δημόσια σφαίρα. Το ρητορικό ερώτημα «αν ζούσε ο Χριστόδουλος...» ακούγεται πολλές φορές όταν η συζήτηση πηγαίνει σε εκκλησιαστικά, εθνικά και κοινωνικά θέματα, αποδεικνύοντας περίτρανα ότι η εκκλησιαστική κληρονομιά του, ως σκιά, βαραίνει τα βήματα των διαδόχων του, ενώ η έντονη προσωπικότητά του και οι απόψεις, οι σκέψεις και η βιοτή του αποτελούν ακόμα και σήμερα σημείο αναφοράς για κληρικούς και λαϊκούς.

«Θέλω να πιστεύω και οραματίζομαι μια Εκκλησία ζωντανή και δυναμική, που να βρίσκεται μέσα στον λαό μας με ανοιχτά τα φυλλοκάρδια της. Οχι μόνο για να ακούει τους στεναγμούς του λαού μας, αλλά και για να συντονίζεται στους παλμούς της καρδιάς του» είχε πει στον επιβατήριο λόγο του ο Χριστόδουλος. Πράγματι, στα εννέα χρόνια και στις εννέα ημέρες που ο Χριστόδουλος παρέμεινε στον αρχιεπισκοπικό θρόνο η Εκκλησία είχε λόγο για όλα. Τα εθνικά, τα πολιτικά και τα κοινωνικά ζητήματα αποτέλεσαν την αιχμή του δόρατος των αρχιεπισκοπικών παρεμβάσεων. Από άμβωνος διακήρυσσε τις θέσεις του, παρενέβαινε στις εξελίξεις, καυτηρίαζε καταστάσεις. Οι ΗΠΑ, η Ευρωπαϊκή Ενωση, οι «ισχυροί» της Γης, η παγκοσμιοποίηση, οι εκφραστές της ιντελιγκέντσιας, οι «ευρωλιγούρηδες» και οι «γραικύλοι» αποτέλεσαν τους πρώτους «στόχους» του.

Ο Χριστόδουλος ήταν επικοινωνιακός, αλλά μετά την εκλογή του στον αρχιεπισκοπικό θρόνο έγινε το αγαπημένο πρόσωπο των μέσων ενημέρωσης. Ξεχωριστά ήταν η αγάπη και το ενδιαφέρον του μακαριστού Αρχιεπισκόπου για τη νέα γενιά. Η σφοδρότερη σύγκρουση του μακαριστού Αρχιεπισκόπου με την Πολιτεία αφορούσε την αναγραφή του θρησκεύματος στις αστυνομικές ταυτότητες. Εμβληματική έμεινε η εικόνα του Χριστοδούλου στις 21 Ιουνίου του 2000 απέναντι από τη Βουλή να υψώνει στον ουρανό το λάβαρο της Αγίας Λαύρας και να ψάλλει τον εθνικό ύμνο. Από κάτω μια συγκλονιστική λαοθάλασσα χιλιάδων πιστών παλλόταν στον αρχιεπισκοπικό λόγο φωνάζοντας ρυθμικά «Ελλάδα σημαίνει Ορθοδοξία». Οι σχέσεις του Χριστοδούλου με το Οικουμενικό Πατριαρχείο πέρασαν από σαράντα κύματα. Το βασικό αγκάθι ήταν οι μητροπόλεις των Νέων Χωρών. Η κρίση κορυφώθηκε με την επιβολή ακοινωνησίας στον Αρχιεπίσκοπο.

Μετά την παρέμβαση της κυβέρνησης Καραμανλή η Σύνοδος του Πατριαρχείου ήρε το επιτίμιο, οι σχέσεις Αθήνας και Φαναρίου αποκαταστάθηκαν, ωστόσο τις σκίαζε πλέον η καχυποψία.

Ο Χριστόδουλος ανέπτυξε διευρυμένο δίκτυο εκκλησιαστικών επαφών και δέχθηκε τον Πάπα Ιωάννη Παύλο στην Αθήνα, ενώ επισκέφθηκε το Βατικανό τον Δεκέμβριο του 2006. Ο μητροπολίτης Θηβών κ. Ιερώνυμος και μετέπειτα διάδοχος δήλωσε μετά την εκδημία του Χριστοδούλου ότι «χρέος όλων μας, κληρικών και λαϊκών, είναι ό,τι καλό έκανε και εδημιούργησε ο Αρχιεπίσκοπος να το αξιοποιήσουμε και να το επαυξήσουμε».

Το μνημόσυνο

Σήμερα το πρωί, όπως κάθε χρόνο, στον Ναό των Αγίων Θεοδώρων τελείται η θεία λειτουργία και στη συνέχεια το μνημόσυνο από τα πνευματικά παιδιά του μακαριστού. Ιεράρχες, κληρικοί και λαϊκοί που υπηρέτησαν στο πλευρό του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου αλλά και δεκάδες απλοί πιστοί τιμούν κάθε χρόνο τη μνήμη του.

Η προφητική ομιλία για την Ελλάδα που αυτοκτονεί και τη Μακεδονία

Μπορεί ο μακαριστός Χριστόδουλος να είχε γεννηθεί στην Ξάνθη, καταγόμενος από τις αλησμόνητες πατρίδες της ανατολικής Θράκης, ωστόσο η καρδιά του φλεγόταν για κάθε γωνιά του Ελληνισμού. Η τύχη ήθελε στη γη της Μακεδονίας να κάνει την τελευταία περιοδεία του ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, λίγες ημέρες προτού αρχίσει η περιπέτεια με την υγεία του.

Σε μια ιστορική ομιλία του, στις 3 Ιουνίου του 2007, είχε πει πως «η Μακεδονία θα σώσει την Ελλάδα γιατί κάποια Ελλάδα αποφάσισε να αυτοκτονήσει», καθώς και ότι «η Μακεδονία είναι αυτή που κρατάει ψηλά τα λάβαρα. Με τέτοιες ιστορίες, αναμνήσεις, με την ιστορική μνήμη καθάρια. Χωρίς σκοπιμότητες, χωρίς υπολογισμούς, χωρίς έξωθεν εντολές, χωρίς υπαγορεύσεις. Γι’ αυτό καλό θα ήταν όλοι οι Ελληνες να έρχονται από καιρού εις καιρόν στη Μακεδονία. Και να προσέχουν πού πατάνε. Γιατί σε κάθε βήμα μπορεί να πατήσεις χώμα ιερό. Μπορεί να πατήσεις έναν τάφο. Μπορεί να πατήσεις ένα λείψανο».

Ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος στην επέτειο των 100 χρόνων από τον θάνατο των αλησμόνητων δύο Μακεδονομάχων, του Τέλλου Αγρα και του Αντώνη Μίγγα, είχε πει: «Δεν μπορώ όταν βλέπω να υπονομεύονται οι αξίες και οι αρχές του πολιτισμού μας, η θρησκεία μας, η οικογένειά μας, η παιδεία μας, το έθνος μας, όταν τα βλέπω αυτά να κινδυνεύουν, δεν μπορώ να σιωπήσω, έστω κι αν το ότι ομιλώ μου κοστίζει πολύ ακριβά». Το ενδιαφέρον του Χριστόδουλου για τη Μακεδονία δεν αρκούνταν σε δημόσιες δηλώσεις επικοινωνιακού χαρακτήρα. Το 2004 είχε γράψει μια μνημειώδη επιστολή με παραλήπτες τους Ευρωπαίους ηγέτες, στην οποία περιέγραφε την εθνική επιχειρηματολογία για την άρνηση εκχώρησης του ονόματος στη γειτονική χώρα.

«Η χρήση του ονόματος “Μακεδονία”από τα Σκόπια», έγραφε ο Χριστόδουλος, «είναι κάτι περισσότερο από μια απλή και αθώα πολιτιστική υπεξαίρεση. Και αυτό γιατί στην περιοχή μας τα όρια του πολιτιστικού, του πολιτικού και του επεκτατικού είναι αμυδρά». Σε άλλο σημείο τόνιζε ότι «οι καχυποψίες και οι προβληματισμοί μας εντείνονται περισσότερο αν ληφθεί υπόψη ότι η ιστορία της ΝΑ Ευρώπης έχει χρωματιστεί από την καλλιέργεια ακόρεστων μεγαλοϊδεατισμών, που συχνά οδήγησαν σε συρράξεις και οι οποίες δεν περιορίζονταν στον εν λόγω χώρο».

Ο μακαριστός επισήμανε στους Ευρωπαίους πως «οι ενστάσεις και οι προβληματισμοί τόσο εμού προσωπικώς όσο και όλων των Ελλήνων ως προς την ονοματοθεσία “Μακεδονία” δεν στηρίζονται σε συναισθηματικές υπερβολές και άκριτες φοβίες, αλλά σε πραγματικά ερείσματα», προειδοποιώντας πως «τυχόν καθιέρωση της ονοματοθεσίας “Μακεδονία” στο νεότευκτο κράτος της ΠΓΔΜ δεν ακυρώνει απλώς κάθε ιστορική αλήθεια, αλλά ενισχύει τη διαδικασία “μακεδονοποίησης” από ιστορικούς αναθεωρητές των Σκοπίων, που διεκπεραίωναν εντολές εξοσκοπιανών κέντρων για την εξυπηρέτηση πολιτικών σκοπιμοτήτων, του τμήματος της Γιουγκοσλαβίας που προπολεμικά ήταν γνωστό ως “Νότιος Σερβία” ή “Βαρντάρσκα Μπανόβινα”».

Keywords
Τυχαία Θέματα