Διπλοί «πράκτορες για κλάματα»

17:02 15/7/2019 - Πηγή: Dimokratianews

Διπλοί «πράκτορες για κλάματα»15.07.2019ΣΥΡΙΖΑ

■ Το ψυχροπολεμικό παρασκήνιο των τελευταίων μηνών του ΣΥΡΙΖΑ
■ Ο Τσίπρας έδωσε άδεια για δύο στρατιωτικές πτήσεις των Ρώσων, που διέσωσαν το καθεστώς της Βενεζουέλας

Η Θέση μας: Το λάθος μήνυμα του κ. Χρυσοχοΐδη

Ρεπορτάζ
Αλέξανδρος Τάρκας*

Aφελές «διπλό παιχνίδι», με αποτυχημένες διπλωματικές ισορροπίες μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας, είχε υιοθετήσει έως και λίγες ημέρες πριν

από τις εκλογές η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ στο θέμα της Βενεζουέλας.

Τα στελέχη του υπουργείου Εξωτερικών, που ενημερώνονται μετεκλογικά για τα διαδραματισθέντα μεταξύ Αθήνας και Καράκας από το 2015 έως σήμερα, έχουν διαπιστώσει ότι το μείζον θέμα που έπληξε τα ελληνικά συμφέροντα δεν ήταν μόνο η εμμονή στη στήριξη του καθεστώτος του Ν. Μαδούρο. 

Ούτε και ο (υπερβολικός) θόρυβος για τις γνωστές πτήσεις κυβερνητικών, πολιτικών αεροπλάνων της Βενεζουέλας μέσω του αερολιμένα «Ελ. Βενιζέλος», όπως είχε προβληθεί από ορισμένα μέσα ενημέρωσης.

Γιατί, και στην περίπτωση ακόμα που υπήρχε κάτι ύποπτο ως προς τους επιβαίνοντες ή το φορτίο τους, οι ελληνικές Αρχές είτε δεν μπορούσαν να κάνουν κάτι ουσιαστικό λόγω πτήσης τράνζιτ είτε θα ήταν αδύνατο να αποκρύψουν πιθανά ευρήματα (αφού τα πάντα καταγράφονται από τις κάμερες ασφαλείας του αερολιμένα) σε μία συνήθη -και όχι τράνζιτ- προσγείωση.

Αντίθετα, η -σχεδόν κατασκοπευτική και ψυχροπολεμική- διάσταση αφορούσε την πραγματοποίηση στρατιωτικών υπερπτήσεων, μέσω του ελληνικού εναέριου χώρου, για τη μεταφορά εφοδίων και, ενδεχομένως, εξειδικευμένου προσωπικού προς τη Βενεζουέλα!

Σύμφωνα με εγκυρότατες πηγές, η Ρωσική Ομοσπονδία ζήτησε και έλαβε, νομίμως, από τις αρμόδιες ελληνικές Αρχές άδειες για την πραγματοποίηση πολλαπλών υπερπτήσεων προς και από τον αερολιμένα Simon Bolivar του Καράκας στα τέλη Μαρτίου και στις αρχές Απριλίου φέτος.

Οι άδειες εκδόθηκαν, αν και ήταν γνωστό το αίτημα των ΗΠΑ προς την Ελλάδα και άλλα μέλη του ΝΑΤΟ στο πλαίσιο της συμμαχικής αλληλεγγύης για τη λήψη μέτρων κατά του καθεστώτος του Ν. Μαδούρο, ώστε ο ηγέτης της Βενεζουέλας να πιεστεί και να προχωρήσει σε διαπραγμάτευση με τον ηγέτη της αντιπολίτευσης -και αναγνωρισμένο από τη Δύση ως «μεταβατικό πρόεδρο»- Χ. Γκουαϊδό.

Από την πλευρά της, η Ρωσία υποστήριξε ότι οι πτήσεις αποτελούσαν μέρος παλαιότερης συμφωνίας στρατιωτικής συνεργασίας με τη Βενεζουέλα, χωρίς να σχετίζονται με την εν εξελίξει κρίση.

Oπως ήταν αναμενόμενο, η έκδοση των δύο αδειών προκάλεσε την έντονη δυσαρέσκεια της Ουάσινγκτον με αποτέλεσμα, στα μέσα Απριλίου, όταν η ρωσική πλευρά ζήτησε την έκδοση άλλων έξι αδειών για πολλαπλές υπερπτήσεις, η τότε κυβέρνηση Τσίπρα να κάνει στροφή 180 μοιρών και να απορρίψει το νέο αίτημα.

 

Οπως ήταν και πάλι αναμενόμενο, η ξαφνική αλλαγή στάσης της Αθήνας εξόργισε αυτή τη φορά τη Μόσχα, αλλά ταυτόχρονα δεν ικανοποίησε πλήρως ούτε και τις ΗΠΑ για δύο λόγους:

• Πρώτον, κατά την αμερικανική άποψη, η συμμαχική αλληλεγγύη είχε ήδη παραβιαστεί και, κυρίως, το Κρεμλίνο είχε ήδη πετύχει τον πρωταρχικό στόχο στήριξης του προέδρου Μαδούρο έναντι του -μάλλον «κουτσού αλόγου»- Γκουαϊδό με την αποστολή του αναγκαίου υλικού και στελεχών στην πιο κρίσιμη φάση. Οι επόμενες έξι υπερπτήσεις θα ήταν και πάλι χρήσιμες για τη συνεργασία Ρωσίας - Βενεζουέλας, αλλά όχι τόσο σημαντικές όσο οι δύο πρώτες.

• Δεύτερον, η αμερικανική πρεσβεία της Αθήνας ενημερώθηκε από την ελληνική κυβέρνηση για την προθυμία της να μεσολαβήσει μεταξύ των δύο αντιμαχόμενων πλευρών της Βενεζουέλας, ώστε να αρχίσει διάλογος μεταξύ τους και, σε περίπτωση ανάγκης, να παρασχεθεί άσυλο σε όποιον το ζητούσε (συμπεριλαμβανομένων των ιδίων των Ν. Μαδούρο και Χ. Γκουαϊδό). Κατά την επικρατέστερη εκδοχή, οι Αμερικανοί διπλωμάτες δεν πήραν ποτέ στα σοβαρά τις μεγαλεπήβολες ιδέες περί μεσολάβησης και τις άκουγαν απλώς «εκ καθήκοντος», ενώ μάλλον το ίδιο συνέβη και με τους δύο πρωταγωνιστές της κρίσης της Βενεζουέλας παρά την, κατά καιρούς, αποστολή απεσταλμένων τους στην Αθήνα.

*Εκδότης του περιοδικού «Αμυνα &
Διπλωματία» και σύμβουλος ξένων
εταιριών μελέτης επιχειρηματικού
ρίσκου για τη ΝΑ Ευρώπη