Εκατσε η στραβή...

11:49 19/3/2018 - Πηγή: Dimokratianews

Εκατσε η στραβή...19.03.2018Άρθρα

Η νέα διαπλοκή δεν αρκείται στη συγκυβέρνηση, επιδιώκει ολοκληρωτική εξουσία

Aπο τον
Αντώνη Αντωνάκο

Η λαϊκή ρήση «είναι να μη σου κάτσει η στραβή» δεν θα μπορούσε να έχει καλύτερη επαλήθευση από αυτό που συμβαίνει στον Ιβάν Σαββίδη. Ενα ρολό χαρτί, από αυτά που δεκάδες ανεγκέφαλοι εξακοντίζουν κάθε Κυριακή στα γήπεδα, κατέληξε εκεί όπου δεν έπρεπε. Σαν να μην έφτανε αυτό, λες και κάποιος άριστος σκηνοθέτης -όχι σαν τους ερασιτέχνες που, όπως ισχυρίζεται

η αντιπολίτευση, «έστησαν» τις παραπομπές για τη Novartis- είχε στήσει το σκηνικό, ακολούθησε ο αγώνας ΠΑΟΚ-ΑΕΚ και στο αποκορύφωμα της έντασης στο τελευταίο λεπτό το αμφισβητούμενο γκολ. Οι εικόνες ντροπής που ακολούθησαν ταξίδεψαν σε όλο τον κόσμο, αποτελώντας πλήγμα για την Ελλάδα και την κυβέρνηση.

Με αφορμή τα γεγονότα της Τούμπας, αναδεικνύεται για ακόμα μια φορά από τον Τύπο το πρόβλημα της διαπλοκής. Η «ταύτιση» του Σαββίδη με την κυβέρνηση έχει πραγματική βάση, αλλά ταυτόχρονα εξυπηρετεί όσους έχουν αντίθετα επιχειρηματικά, εκδοτικά ή πολιτικά συμφέροντα. Ως εκ τούτου, το ερώτημα είναι αν μπορεί το ίδιο το ακραία διαπλεκόμενο σύστημα των ΜΜΕ να συμβάλει αντικειμενικά και δίχως υστεροβουλίες στην αυτοκάθαρσή του. Είναι μάλλον αδύνατο. Οι παραδοσιακοί εκδότες έχουν εκλείψει και η καταλυτική επίδραση της τηλεόρασης και του ραδιοφώνου έχει αλλάξει τα δεδομένα. Επιπλέον, ο εκμαυλισμός, ο χρηματισμός, οι εκβιαστικές πρακτικές έχουν καταστήσει το τοπίο των ΜΜΕ «Αγρια Δύση».

Ημερήσια εφημερίδα γράφει ότι «η ιστορία της ελληνικής διαπλοκής είναι παλιά. Εχει τα πάνω και τα κάτω της και τις ιδιομορφίες κάθε περιόδου, αλλά κατά βάση πρόκειται γιο φαύλο κύκλο», αλλά αυτή είναι η μερική αλήθεια. Οι σχέσεις της τέταρτης εξουσίας με τις κυβερνήσεις και τα κόμματα στην Ελλάδα μπορεί να χωριστούν σε διακριτές περιόδους. Εως και τη δεκαετία του 1970 ο Τύπος κατά κανόνα περιοριζόταν στον ρόλο του. Κανένας δεν μπορεί να διανοηθεί ότι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής θα επέτρεπε στους εκδότες να αναμειχθούν στη διακυβέρνηση της χώρας με οιονδήποτε τρόπο. Σε έναν βαθμό αυτό ισχύει και για την παράταξη του Κέντρου, αν και οι παραδοσιακές σχέσεις κυρίως του συγκροτήματος Λαμπράκη και η ισχυρή ανάμειξή του ήδη από την εποχή του Βενιζέλου, όπως επίσης και η «αδελφική» σχέση του εκδότη της «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ» με τον Μητσοτάκη έδιναν το «δικαίωμα» ισχυρής παρέμβασης, η οποία εκδηλώθηκε με ακραίο τρόπο κατά την «αποστασία» του 1965.

Η δεκαετία του 1980 χαρακτηρίζεται από την αντιδημοκρατική προσπάθεια του ΠΑΣΟΚ να χειραγωγήσει τον Τύπο, μετατρέποντάς τον σε όργανο κομματικής προπαγάνδας. Η πρώτη προσπάθεια έγινε με τον εκδότη Θανάση Πώποτα («Ελεύθερη Γνώμη» 1983, «Ειδήσεις» 1984), τον οποίο ενίσχυσε σκανδαλωδώς με δάνεια της Εθνικής και της Εμπορικής. Ακολούθησε το τεράστιο σκάνδαλο Κοσκωτά, που οδήγησε στην παραπομπή του Α. Παπανδρέου και τεσσάρων υπουργών στο Ειδικό Δικαστήριο.

Η τρίτη περίοδος αρχίζει με την «απελευθέρωση» της τηλεόρασης και του ραδιοφώνου. Η ανυπαρξία ασφαλιστικών δικλίδων άνοιξε διάπλατα τον δρόμο στους «επιγόνους» του Κοσκωτά. Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 εγκαινιάστηκε η «χρυσή εποχή» της διαπλοκής με δημόσια έργα, προμήθειες, ευρωπαϊκά προγράμματα, δάνεια, Χρηματιστήριο κ.λπ. Εκτός από τα «αφεντικά», και οι κορυφαίοι «λειτουργοί» του Τύπου «έτρωγαν με χρυσά κουτάλια». Δεν θα ήταν ιδιαίτερα υπερβολικό αν κάποιος ισχυριζόταν ότι επί «εκσυγχρονισμού» τα ΜΜΕ συγκυβερνούσαν. Ετσι εξηγείται η ορκισμένη αφοσίωση στον «εκσυγχρονισμό». Ακόμα και τώρα τα «καρακόλια» του συστήματος ανέλαβαν να «συνετίσουν» τον ατίθασο ηγέτη του Ποταμιού που «κάνει του κεφαλιού του»...

Η περίοδος Καραμανλή χαρακτηρίζεται από την άρνησή του να συναλλαγεί με το σύστημα της διαπλοκής. Την προσπάθειά του να ξαναδώσει τα πρωτεία στην πολιτική και να περιορίσει τα ΜΜΕ στον ρόλο που τους επιφυλάσσει το δημοκρατικό πολίτευμα. Η επιβολή κανόνων στο ιδιοκτησιακό καθεστώς, αφού ξεπέρασε τα «εθνικά ναρκοπέδια» (ακόμα και μέσα στη Ν.Δ.), εμποδίστηκε στην Ευρώπη. Το γεγονός αυτό είναι ίσως η καλύτερη απόδειξη ότι στη σημερινή εποχή, ακόμα και για τους «έξωθεν φίλους», ο έλεγχος της ενημέρωσης είναι μάλλον πιο σημαντικός από τον έλεγχο των «συνταγματαρχών».

Τέλος, η κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ, ως απόρροια των ευθυνών του για τη χρεοκοπία, δεν άλλαξε μόνο το πολιτικό σκηνικό. Η κρίση δημιούργησε ρευστότητα και στον χώρο των ΜΜΕ. Οι νέοι ολιγάρχες δεν τηρούν ούτε τα προσχήματα. Η νέα διαπλοκή δεν αρκείται στη συγκυβέρνηση, επιδιώκει ολοκληρωτική εξουσία. Με τον έλεγχο των ΜΜΕ και των αθλητικών σωματείων επιχειρεί να χειραγωγήσει την κοινωνία, αποκτώντας και «δικά» της κόμματα. Το αποδυναμωμένο από την κρίση πολιτικό σύστημα είναι απρόθυμο και ανίκανο να επιβάλει τις ασφαλιστικές δικλίδες και τις ισορροπίες που επιτάσσει η δημοκρατία. Η ομηρία των πολιτικών στους ολιγάρχες είναι πλέον εμφανής και, δυστυχώς, αυτό δεν αφορά μόνο την κυβερνητική παράταξη.

*Μαθηματικός, πρώην πρόεδρος ΟΛΜΕ