Ενα ιδιαίτερο «Σπιρτόκουτο» έρχεται στο θέατρο Αυλαία!

Ενα ιδιαίτερο «Σπιρτόκουτο» έρχεται στο θέατρο Αυλαία!17.01.2018Τέχνες

Αποκαλυπτικός ο Στάθης Μαυρόπουλος, μας μιλά για τις δύο μεταμεσονύκτιες παραστάσεις του έργου

Συνέντευξη στην
Ελένη Σκάρπου

Είναι σκληρό, ωμό, κυνικό, αλλά συνώνυμο των κοινωνικής παθογένειάς μας. Παίχτηκε και ξαναπαίχτηκε, και τώρα επανέρχεται για δύο μεταμεσονύκτιες παραστάσεις, από εκείνες που σε φέρνουν αντιμέτωπο με τον εαυτό σου και τερματίζουν τους προβληματισμούς σου.

Το «Σπιρτόκουτο» μας κλείνει προκλητικά

το μάτι από τη σκηνή του θεάτρου Αυλαία, στις 19 και τις 26 Ιανουαρίου, με καθαρά θεατρικό προφίλ και τίτλο «Σπιρτόκουτο - Πόλεμος σε τέσσερις τοίχους».

Η παράσταση είναι μεταφορά της κινηματογραφικής ταινίας «Σπιρτόκουτο» του Γιάννη Οικονομίδη, που πρωτοπαρουσιάστηκε με μεγάλη επιτυχία το 2002. Η ταινία αποτέλεσε για πολλούς μία από τις κορυφαίες στιγμές του σύγχρονου ελληνικού κινηματογράφου, η οποία κατάφερε να μπει στους κόλπους της μικροαστικής οικογένειας.

Οι κριτικές

«Οι αντιδράσεις του κόσμου ήταν ανάμεικτες. Είχαμε ανθρώπους που σοκάρονταν θετικά και αρνητικά, καθώς νόμιζαν ότι διαβαίνουν την πόρτα ενός κεντρικού θεάτρου για να δουν μια συμβατική παράσταση, ενώ τελικά βρέθηκαν σε ένα ιδιαίτερο έργο. Ηταν, λοιπόν, απολύτως φυσιολογικό για ένα τόσο έντονο κείμενο. Οι περισσότερες κριτικές, πάντως, ήταν εξαιρετικά θετικές» αναφέρει ο σκηνοθέτης του έργου και ηθοποιός της παράστασης Στάθης Μαυρόπουλος.

Εμείς σίγουρα θα δούμε εδώ κομμάτια του εαυτού μας που θέλουμε να κρύψουμε ή να ξεχάσουμε, μια και το έργο διαδραματίζεται στο διαμέρισμα μιας ελληνικής οικογένειας, με το ερκοντίσιον και τη λογική «εκτός λειτουργίας».
Ενδοοικογενειακή βία, λεκτική πενία, σεξισμός, κοινωνικός ρατσισμός προβάλλονται σε υπερθετικό βαθμό, με αποτέλεσμα τα συναισθήματα όλων των χαρακτήρων να είναι τεταμένα.

Μια απρόοπτη εξομολόγηση θα αποτελέσει την πέτρα του σκανδάλου και τότε το «σπιρτόκουτο» θα πάρει φωτιά. Μην περιμένετε να δείτε, βέβαια, ένα ρεαλιστικό σκηνικό, γιατί αυτό στην προκειμένη παράσταση δεν έχει καμία, μα καμία σημασία.

«Θα δείτε ό,τι έχετε δει στην ταινία ως προς το ύφος, τον ρεαλισμό και το πνεύμα της. Το έργο, όμως, έχει στηθεί για το θέατρο. Αυτό που θελήσαμε να κάνουμε είναι μια σύγχρονη, μια καινούργια τραγωδία. Ο Οικονομίδης είναι ένας έξυπνος και καλλιεργημένος άνθρωπος, γι’ αυτό κι εμείς το πήγαμε ένα βήμα παραπέρα, θέλοντας να κλείσουμε το μάτι και στο παρελθόν μας. Δεν θέλαμε να κάνουμε αντιγραφή της ταινίας, και όλη η δυσκολία ήταν εκεί - εκεί που πρέπει να απευθύνεις τη βία σε κάποιον σαν να ήταν αλήθεια» εξομολογείται ο Στάθης Μαυρόπουλος και παραδέχεται ότι υπήρξαν στιγμές που μπλόκαρε και σκεφτόταν πως δεν μπορεί να δει τι βλέπουν οι θεατές, μια και έχει έναν από τους ρόλους της παράστασης.

«Αυτό μου έδωσε, παράλληλα, και μια μεγάλη ελευθερία. Κατάφερα να παίξω αυτό που σκεφτόμουν, να το ανεβάσω στη σκηνή και να το μεταλαμπαδεύσω στους θεατές».

«Τη Θεσσαλονίκη την αγαπώ. Εδώ είναι η ζωή μου»

Ως θεατές, αυτό το έργο θα μας στοιχειώσει, θα μας κυνηγήσει και, όπως υποστηρίζει ο σκηνοθέτης του, δεν θα φύγουμε καθόλου ήσυχοι για το σπίτι. Θα προβληματιστούμε και θα ανακουφιστούμε.

Ο ίδιος βρίσκει μεγάλη χαρά σε διαφορετικές παραστάσεις. Είναι αυτό που τον κρατά ζωντανό και θεατρικά ζωηρό. «Με εξιτάρει η επαφή με διαφορετικά είδη. Δεν μου αρέσει να παίζω μόνο κωμωδία ή μόνο ρεαλιστικά έργα. Βαριέμαι εύκολα και θέλω την ποικιλία για να ευχαριστηθούμε και εγώ αλλά και το κοινό της πόλης» επισημαίνει ο Θεσσαλονικιός σκηνοθέτης και έχει αγωνία να δει το κοινό που θα επιλέξει το «Σπιρτόκουτο» μετά τις 24.00.

«Η Θεσσαλονίκη δεν έχει παράδοση στις μεταμεσονύκτιες παραστάσεις, αλλά εμείς αποφασίσαμε να απευθυνθούμε σε πιο νεανικό και ανήσυχο κοινό αυτή τη φορά. Δεν είναι, άλλωστε, ένα mainstream έργο ή, τουλάχιστον, δεν προτείνεται ως τέτοιο. Είναι ακατάλληλο… είναι και λίγο προσωπική υπόθεση» σκέφτεται και μας περιμένει παρέα με τους Κώστα Βουρλιώτη, Γιάννη Κοντό, Ιωάννα Λαμνή, Πέτρο Μαλιάρα, Λένα Πετροπούλου και Δήμητρα Σταματίου για μια μεταμεσονύκτια εμπειρία και για καθόλου όνειρα γλυκά.

Ο Στάθης Μαυρόπουλος εξακολουθεί να ονειρεύεται εδώ, στην πόλη μας. «Τη Θεσσαλονίκη την αγαπώ. Εδώ είναι η ζωή μου, οι φίλοι μου. Δεν με γαργαλά κάτι ώστε να πάω στην Αθήνα, κι ας σπούδασα, κι ας έκανα πράγματα εκεί» καταλήγει.

Keywords
Τυχαία Θέματα