Η απουσία που μας πληγώνει δέκα χρόνια...

13:15 27/1/2018 - Πηγή: Dimokratianews

Η απουσία που μας πληγώνει δέκα χρόνια...27.01.2018Πρόσωπα

Ο Χριστόδουλος εκοιμήθη το 2008, αλλά οι πύρινοι λόγοι του και ο δυναμικός του χαρακτήρας τον καθιστούν πάντα επίκαιρο

Ρεπορτάζ
Αντώνης Τριανταφύλλου

Τα ξημερώματα της 28ης Ιανουαρίου 2008, λίγη ώρα πριν ανατείλει ο ήλιος, ο Χριστόδουλος «βασίλεψε» ύστερα από εξάμηνη άνιση μάχη με τον καρκίνο. Μπορεί να έχουν περάσει δέκα χρόνια από εκείνη την ημέρα, αλλά φαίνεται σαν να ήταν χθες. Τόσο έντονη ήταν η προσωπικότητα του Χριστόδουλου, σαν να επιβάλλεται ακόμα και αυτήν τη στιγμή στον χρόνο. Η επιβλητική παρουσία του, η πληθωρική

προσωπικότητά του, ο δυναμικός χαρακτήρας του, οι πύρινοι λόγοι του επανακαθόρισαν σε μεγάλο βαθμό την εκκλησιαστική παρουσία στη δημόσια σφαίρα. Η εκκλησιαστική κληρονομιά του, ως σκιά, βαραίνει τα βήματα των διαδόχων του.

«Θέλω να πιστεύω και οραματίζομαι μια Εκκλησία ζωντανή και δυναμική, που να βρίσκεται μέσα στον λαό μας με ανοιχτά τα φυλλοκάρδια της. Οχι μόνο για να ακούει τους στεναγμούς του λαού μας, αλλά και για να συντονίζεται στους παλμούς της καρδιάς του» είχε πει στον επιβατήριο λόγο του ο Χριστόδουλος. Πράγματι, στα εννέα χρόνια και εννέα ημέρες που ο Χριστόδουλος παρέμεινε στον αρχιεπισκοπικό θρόνο η Εκκλησία είχε λόγο για όλα. Τα εθνικά, πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα αποτέλεσαν την αιχμή του δόρατος των αρχιεπισκοπικών παρεμβάσεων. Από άμβωνος διακήρυσσε τις θέσεις του, παρενέβαινε στις εξελίξεις, καυτηρίαζε καταστάσεις. Οι ΗΠΑ, η Ευρωπαϊκή Ενωση, οι «ισχυροί» της Γης, η παγκοσμιοποίηση, οι εκφραστές της ιντελιγκέντσιας, οι «ευρωλιγούρηδες» και οι «γραικύλοι» αποτέλεσαν τους πρώτους «στόχους» του.
Ο Χριστόδουλος ήταν επικοινωνιακός, αλλά μετά την εκλογή του στον αρχιεπισκοπικό θρόνο έγινε το αγαπημένο πρόσωπο των μέσων ενημέρωσης. Ξεχωριστές ήταν η αγάπη και το ενδιαφέρον του μακαριστού Αρχιεπισκόπου για τη νέα γενιά.

Η σφοδρότερη σύγκρουση του μακαριστού Αρχιεπισκόπου με την Πολιτεία αφορούσε την αναγραφή του θρησκεύματος στις αστυνομικές ταυτότητες. Εμβληματική έμεινε η εικόνα του Χριστόδουλου στις 21 Ιουνίου 2000 απέναντι από τη Βουλή, να υψώνει στον ουρανό το λάβαρο της Αγίας Λαύρας και να ψάλει τον εθνικό ύμνο. Από κάτω μια συγκλονιστική λαοθάλασσα χιλιάδες πιστών παλλόταν στον αρχιεπισκοπικό λόγο φωνάζοντας ρυθμικά: «Ελλάδα σημαίνει Ορθοδοξία».

Οι σχέσεις του Χριστόδουλου με το Οικουμενικό Πατριαρχείο πέρασαν από σαράντα κύματα. Το βασικό αγκάθι ήταν οι μητροπόλεις των «Νέων Χωρών». Η κρίση κορυφώθηκε με την επιβολή ακοινωνησίας στον Χριστόδουλο. Μετά την παρέμβαση της κυβέρνησης Καραμανλή η Σύνοδος του Πατριαρχείου ήρε το επιτίμιο, οι σχέσεις Αθήνας και Φαναρίου αποκαταστάθηκαν, ωστόσο τις σκίαζε πλέον η καχυποψία. Ο Χριστόδουλος ανέπτυξε διευρυμένο δίκτυο εκκλησιαστικών επαφών και δέχτηκε τον Πάπα Ιωάννη Παύλο στην Αθήνα, ενώ επισκέφθηκε το Βατικανό τον Δεκέμβριο του 2005.

Ο μητροπολίτης Θηβών κ. Ιερώνυμος και μετέπειτα διάδοχος δήλωσε μετά την εκδημία του Χριστόδουλου ότι «χρέος όλων μας, κληρικών και λαϊκών, είναι ό,τι καλό έκανε και εδημιούργησε ο Αρχιεπίσκοπος να το αξιοποιήσουμε και να το επαυξήσουμε».
Σήμερα το πρωί, όπως κάθε χρόνο, στον ναό των Αγίων Θεοδώρων τελούνται η θεία λειτουργία και στη συνέχεια το μνημόσυνο από τα πνευματικά παιδιά του μακαριστού. Ιεράρχες, κληρικοί και λαϊκοί που υπηρέτησαν στο πλευρό του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου, αλλά και δεκάδες απλοί πιστοί τιμούν κάθε χρόνο τη μνήμη του.

Επιφάνιος Οικονόμου: «Απαράμιλλος εκκλησιαστικός ηγέτης»

Ο Αρχιμανδρίτης Επιφάνιος Οικονόμου (φωτό) υπήρξε ένας από τους πιο στενούς συνεργάτες του μακαριστού Χριστόδουλου και υπηρέτησε στον νευραλγικό τομέα της επικοινωνίας ως εκπρόσωπος Τύπου και διευθυντής του ραδιοφωνικού σταθμού της Εκκλησίας. Στάθηκε όμως και ως πιστό πνευματικό παιδί μέχρι τέλους δίπλα στον Χριστόδουλο.

«Το γεγονός ότι δέκα χρόνια μετά ο Χριστόδουλος σχεδόν καθημερινά βρίσκεται στα χείλη και στις συζητήσεις των απλών ανθρώπων μπροστά στα απλά προσωπικά τους προβλήματα ή και στα γενικότερα ζητήματα που αντιμετωπίζει η πατρίδα και η κοινωνία αποδεικνύουν πως δεν ήταν ένας συνηθισμένος εκκλησιαστικός άνδρας, αλλά ένας απαράμιλλος εκκλησιαστικός ηγέτης, διακρινόμενος από σπάνια χαρίσματα» δήλωσε ο π. Επιφάνιος στη «δημοκρατία».

Πώς όμως νιώθει τη φυσική απουσία, αλλά κυρίως την πνευματική παρουσία του μακαριστού ο στενός του συνεργάτης; «Για μένα προσωπικά ο Χριστόδουλος δεν ήταν απλώς ο προκαθήμενος της Εκκλησίας. Ηταν ο πατέρας, ο γέροντας, ο εμπνευστής μου, για αυτό και επί δέκα χρόνια νιώθω την απουσία του δραματικά έντονη στη ζωή μου. Εντούτοις, νιώθω ευγνώμων απέναντί του και ευεργετημένος από τον ίδιο γιατί μου προσέφερε διδάγματα, αρχές και αξίες εκκλησιαστικές οι οποίες με καθιστούν αληθινά πλούσιο και αυτάρκη. Μου προσέφερε πράγματα τα οποία δεν έχουν υλική υπόσταση, αλλά έχουν εντυπωθεί στην καρδιά, γεμίζουν την ψυχή και φωτίζουν τον δρόμο της εκκλησιαστικής μου διακονίας. Αυτή η προσφορά δεν συγκρίνεται με καμία άλλου είδους απολαβή, για αυτό και θα του είμαι διά βίου ευγνώμων».