Η Ελλάδα στο θεατρικό σανίδι

17:31 5/12/2017 - Πηγή: Dimokratianews

Η Ελλάδα στο θεατρικό σανίδι 05.12.2017Τέχνες

Πρεμιέρα στην «Αυλαία» για το έργο «Εμφύλια Επη»! Χατζηαντωνίου: «Την Ιστορία δεν τη βλέπω νεκρό σώμα» • Άρθρο «δημοκρατίας» Β. Ελλάδος

Ρεπορτάζ
Ελένη Σκάρπου

Φανταστείτε μια ηθοποιό επί σκηνής να μεταβαίνει με ευκολία από τη θηλυκή ύπαρξή της σε ρόλους αρσενικούς, βγαλμένους από την ελληνική Ιστορία. Φανταστείτε μια κάμερα να την ακολουθεί και να ζουμάρει στις λεπτομέρειες της

ερμηνείας της, δίνοντας μια άλλη σκηνοθετική ματιά σε αυτό που αποκαλείται «θεατρικό θέαμα». Φανταστείτε τη ζωντανή μουσική να συμπορεύεται με τις λέξεις μαζί με διάφορα ηχητικά μοτίβα και τα βίντεο από το ιστορικό παρελθόν να μπαινοβγαίνουν στο κάδρο.

Ολα αυτά περνούν από τη σφαίρα της φαντασίας σε αυτήν της πραγματικότητας στην παράσταση «Εμφύλια Επη» του Φαίδωνα Χατζηαντωνίου, που σκηνοθετεί ο Γιάννης Μαργαρίτης και κάνει πρεμιέρα αύριο, Τετάρτη 6 Δεκεμβρίου, στη σκηνή του Θεάτρου Αυλαία. Πρωταγωνιστεί -και σίγουρα θα κλέψει την παράσταση- η Χρυσάνθη Δούζη. Το έργο αποτελείται από τέσσερις ενότητες, στις οποίες θίγονται δύο βασικές έννοιες, η αλαζονεία της εξουσίας και η προδοσία.

Οι πρωταγωνιστές

Μάλιστα, όλα τα βλέπουμε μέσα από το πρίσμα και τα αφηγήματα τεσσάρων πρωταγωνιστών της ελληνικής Ιστορίας, με κοινό φόντο τον Εμφύλιο Πόλεμο: Αλκιβιάδης (5ος αι. π.Χ.), Δημήτριος Παλαιολόγος (15ος αι.), Οδυσσέας Ανδρούτσος (19ος αι.), Νίκος Ζαχαριάδης (20ός αι.). Οι τέσσερις πρωταγωνιστές δρουν σε συνάρτηση με διεθνή πρόσωπα και κινήματα της εποχής τους. Ολοι τους είναι θύτες και θύματα μαζί, σαν πρόσωπα αρχαίας τραγωδίας, στα οποία αναγνωρίζουμε σύμβολα με παγκόσμια ισχύ και οικουμενικό ενδιαφέρον. Κάθε αφήγημα αρχίζει με τη ραδιοφωνική αναγγελία του θανάτου του εκάστοτε πρωταγωνιστή και με τον επιμνημόσυνο λόγο που μια ανώνυμη γυναίκα εκφωνεί ιερατικά.

«Σκεφτόμουν αυτά τα δεινά που μας ταλαιπωρούν ως λαό και πιστεύω πια ότι όλο αυτό υπάρχει στο DNA μας. Το έργο στρέφεται γύρω από τέσσερα εμβληματικά πρόσωπα της Ιστορίας μας, που έχουν ένα έντονο όραμα το οποίο θέλουν να επιβάλουν με οποιονδήποτε τρόπο. Το έργο ξεκινά από τον 20ό αιώνα και πάει προς τα πίσω, αρχίζοντας πάντα με έναν θάνατο. Πεθαίνει ο ήρωας και, κατά τη διάρκεια της μετάβασης στο επέκεινα, γίνεται ο διάλογος από την ηθοποιό σαν να είναι η κορυφαία ενός Χορού ή η συνείδηση του ήρωα, αποτιμώντας την πορεία του στη ζωή.

Δεν πιστεύω ότι τα πράγματα είναι άσπρο ή μαύρο και, κυρίως, καταλαβαίνω ότι το DNA μας είναι αυτό που ως λαό καθορίζει όλη την πορεία μας» αναφέρει ο Φαίδων Χατζηαντωνίου, που από το 1983 δούλευε ως αρχιτέκτονας στο Αγιον Ορος και δεν είχε ασχοληθεί ποτέ με το θέατρο ως δημιουργός-συγγραφέας, αλλά παραδέχεται ότι τον γοητεύει και πως τώρα, που βγήκε στη σύνταξη, μπορεί να κάνει πράγματα που αγαπά έχοντας άπλετο χρόνο.

«Ηξερα τον κόσμο του θεάτρου από πολύ παλιά, όταν ήμουν παραγωγός δίσκων για το θέατρο, δεν είχα όμως σκεφτεί να περάσω πίσω από μια γραφομηχανή. Πάντα ασχολούμουν με την ποίηση και τώρα νιώθω ότι μπορώ να κυνηγήσω πράγματα που είχα θέσει σε δεύτερη μοίρα. Το έργο στήθηκε πάνω στη συγκεκριμένη ηθοποιό, γιατί είναι καταπληκτική φιγούρα, έχει απίθανη σκευή και είναι εντυπωσιακό το πώς πηδά από τη γυναίκα στον ρόλο. Με άνεση εναλλάσσεται από τη συνείδηση στο “εγώ” τού ήρωα, κι αυτό με ενδιέφερε πολύ. Αλλωστε, σκηνοθετικά έχει αναδειχθεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο από τον Γιάννη Μαργαρίτη.

Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα έβγαινε στη σκηνή έτσι. Είναι δύσκολο και πολύπλοκο έργο» εξηγεί ο ίδιος και εξομολογείται ότι η ιδέα αυτής της παράστασης ξεκίνησε από τον Γιάννη Βαρουφάκη και τις διαπραγματεύσεις με τους Ευρωπαίους.

«Ασχολούμαι πάντα με την Ιστορία. Δεν τη βλέπω σαν νεκρό σώμα. Πιστεύω ότι είναι πολύ ενδιαφέρον να παρατηρεί κανείς την εξέλιξη των γεγονότων, την αυριανή Ιστορία. Παρακολουθώντας λοιπόν τις διαπραγματεύσεις του Βαρουφάκη, το ιστορικά πλησιέστερο πρόσωπο ήταν για μένα ο Αλκιβιάδης, ιδιοφυής και νάρκισσος» καταλήγει ο κ. Χατζηαντωνίου και εξαιτίας του θα δούμε την Ελλάδα στον καθρέφτη, θα στοχαστούμε πάνω στην Ιστορία, θα θυμηθούμε, θα βιώσουμε ως θεατές συναισθήματα όπως ο κυνισμός, η πρόκληση, ο ναρκισσισμός, το γελοίο, η πτώση, ο σπαραγμός... έτσι όπως θα διαπνέουν τον αφηγηματικό τρόπο της ηθοποιού.

• INFO: Παραστάσεις: 6 Δεκεμβρίου στις 20.00 και 7 Δεκεμβρίου στις 21.00, στο Θέατρο Αυλαία