Κνήγι μαγγισών

Κνήγι μαγγισών14.12.2017Άρθρα

Πώς ο λεγόμενος «αντιρατσιστικός νόμος» επιταχύνει τη μετάβαση στον Μεσαίωνα

Από τη
δρα Ελένη Παπαδοπούλου*

Ο Τάκης Θεοδωρόπουλος και η Σώτη Τριανταφύλλου είναι δύο από τους ελάχιστους διανοουμένους που έχει αυτή η χώρα. Και οι δύο μηνύθηκαν με τον αντιρατσιστικό νόμο, διότι τόλμησαν (πώς μπόρεσαν;) να σχολιάσουν αρνητικά το Ισλάμ. Ολα όσα είπαν ήταν αλήθεια. Μία αλήθεια ειπωμένη κομψά.

Οι αλήθειες όμως ενοχλούν. Ειδικά οι αλήθειες που αφορούν το Ισλάμ. Στην εποχή μας μπορείς να καταγγέλλεις όσο θέλεις τον χριστιανισμό.

Μπορείς να μιλάς αρνητικά για γεγονότα που έγιναν αιώνες πριν, να κατηγορείς, ακόμη και να προσβάλλεις. Κανείς δεν πρόκειται να σε ενοχλήσει. Μη διανοηθείς όμως να κάνεις το ίδιο για το Ισλάμ. Μπορεί να βρεθείς κατηγορούμενος, που είναι και η πιο απλή εκδοχή, ή ακόμη και δολοφονημένος, αν θυμηθούμε την επίθεση με τους 11 νεκρούς στη γαλλική εφημερίδα «Charlie Hebdo», που τόλμησε να δημοσιεύσει σκίτσα του Μωάμεθ.

Ουσιαστικά και οι δύο θύτες, μηνυτές και δολοφόνοι, βρίσκονται στην ίδια πλευρά: αυτή της Ιεράς Εξέτασης που κυνηγάει μάγισσες τον 21ο αιώνα. Εξι αιώνες μετά το τέλος του Μεσαίωνα, που κράτησε στην Ευρώπη 1.000 χρόνια, πολλοί έχουν βάλει σκοπό να τον επαναφέρουν. Και ο λεγόμενος «αντιρατσιστικός νόμος», ό,τι πιο φασιστικό έχει επινοήσει η σύγχρονη πολιτική, επιταχύνει τη μετάβαση.

Αναρωτιέμαι πραγματικά τι θα έκαναν οι σύγχρονοι ιεροεξεταστές αν διάβαζαν το κεφάλαιο «περί μορφής και διαφόρων χρωμάτων της γης» στη Νεωτερική Γεωγραφία (1791) των Φιλιππίδη - Κωνσταντά, έργο του Νεοελληνικού Διαφωτισμού, όπου οι Κινέζοι, οι Γιαπωνέζοι, οι Φιλιππινέζοι περιγράφονται ως «πλατζκοτοπρόσωποι, πλατζκομύται και αυγομάται». Ο

ι δε Αφρικανοί είναι «πλατζκομύται, χειλάδες», ενώ οι Λάπωνες έχουν το πρόσωπο «μακρουλό, φρικώδες και... αρκουδίσιο». Ούτε που θέλω να φανταστώ τι τύχη θα επιφύλασσε στους συγγραφείς ο αντιρατσιστικός. Ευτυχώς δεν ζουν για να γευθούν το μένος όσων έχουν αυτοχρηστεί Ρομπέν των αλλοδαπών.

Το Ισλάμ, οι πιστοί του, το ιερό του κείμενο, οι σούρες του, η ισλαμική mentalité όπως και κάθε mentalité, κάθε θρησκεία, κάθε θέση και άποψη στον δυτικό κόσμο, υπόκεινται σε κριτική. Γιατί η διαφορά του δυτικού πολιτισμού με τους υπόλοιπους -και αυτός ήταν και λόγος που κυριάρχησε- ήταν αυτή η ικανότητά του να θέτει τα πάντα σε αμφισβήτηση και να κάνει διάλογο. Και έτσι να προχωρά.
Η ελευθερία του λόγου είναι αδιαπραγμάτευτη.

*Διδάκτωρ Διδακτικής Γλωσσών και Πολιτισμών του Πανεπιστημίου Paris III - Sorbonne Nouvelle

Keywords
Τυχαία Θέματα