Κρυμμένοι στο ράφι

17:21 27/8/2018 - Πηγή: Dimokratianews

Κρυμμένοι στο ράφι27.08.2018Άρθρα

Βγαίνουμε από τα Μνημόνια πρωτίστως γιατί κανείς δεν θέλει να μείνουμε

Από τον
Παναγιώτη Μανωλάκο*

Πριν από κάποιες δεκαετίες συνήθιζαν τα αναμνηστικά δώρα να τα έχουν στο σύνθετο του σαλονιού. Κάποιοι, βέβαια, τοποθετούσαν ορισμένα από αυτά πίσω από τις κορνίζες. Ηταν εκεί, αλλά κρυμμένα από τα μάτια του επισκέπτη.

Κάπως έτσι είναι η επιστροφή στην κανονικότητα με την έξοδο της Ελλάδας από τα Μνημόνια. Βγαίνουμε, πρωτίστως, γιατί κανένας δεν θέλει να

μείνουμε, αλλά και γιατί κανένας δεν θέλει να μας βάλει στην ίδια προθήκη επιτυχίας με την Πορτογαλία ή την Ιρλανδία. Θα μείνουμε, λοιπόν, πάνω στο σύνθετο, κρυμμένοι κατά το δυνατόν, από τα μάτια του κοινού.

Για την ακρίβεια, με τον νέο κυβερνητικό συνασπισμό στην Ιταλία να προκαλεί ήδη τριγμούς και αύξηση των επιτοκίων, την κρίση στη γειτονική Τουρκία αλλά και με την αύξηση των επιτοκίων της Fed θα πρέπει με κάποιον -σχεδόν μαγικό- τρόπο να μην εμφανιζόμαστε ιδιαίτερα στα μάτια (και τα πρωτοσέλιδα) του ευρωπαϊκού κοινού, αλλά ταυτόχρονα να εμφανιζόμαστε ως μια «ευκαιρία» για τις αγορές.

Ας μην κρυβόμαστε, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ως τώρα δεν έχει δώσει κανένα δείγμα που να μπορεί να μας πείσει ότι είναι ικανή να διαχειριστεί θέματα υψηλής συνθετότητας, τόσο σε πολιτικό όσο και σε τεχνικό επίπεδο. Οι διαπραγματεύσεις για το Μακεδονικό, οι αξιολογήσεις, το φιάσκο με τις φρεγάτες Fremm, το Υπερταμείο εκχώρησης της δημόσιας περιουσίας για 99 χρόνια, τα προνομοθετημένα μέτρα μαρτυρούν το πρώτο. Οι 80 σελίδες παρατηρήσεων με τις οποίες η τρόικα μας επέστρεψε το 110 σελίδων «σχέδιο ολιστικής ανάπτυξης» και οι διαρροές πως «δεν αξίζει ούτε το χαρτί που γράφτηκε», η εκ νέου συγγραφή του με την επιβεβαίωση των μελλοντικών δεσμεύσεων που τελικά ψηφίστηκε αποτελούν την πιο πρόσφατη επιβεβαίωση για το δεύτερο.

Στο σημείο όπου βρισκόμαστε το πρώτο που χρειάζεται είναι ένα διπλό σχέδιο. Το ένα σκέλος αφορά τη διαχείριση του χρέους, τον τρόπο και τον χρόνο κατά τον οποίο θα υπάρξουν μέτρα ελάφρυνσής του, που, αφενός, θα το κάνουν μακροπρόθεσμα βιώσιμο και θα επιτρέψουν την ευκολότερη εξυπηρέτησή του και, αφετέρου, θα οδηγήσουν στη γρήγορη αναβάθμισή μας σε επενδυτική πιστωτική βαθμίδα από τους οίκους αξιολόγησης, κάτι που θα επιτρέψει τον εκ νέου δανεισμό των τραπεζών με «φθηνό χρήμα». Την ίδια ώρα, θα πρέπει να διασφαλίζεται πως ακόμη και στην περίπτωση μιας διεθνούς κρίσης δεν θα αναγκαστούμε να καταφύγουμε και πάλι στο ΔΝΤ ή στην Ευρώπη. Το μαξιλάρι ασφαλείας (cash buffer που αναφέρει συνεχώς ο πρωθυπουργός στη Βουλή), όμως, που επιχειρεί να οικοδομήσει η κυβέρνηση δεν βασίζεται σε κάποια υπεραπόδοση της οικονομίας, αλλά στον αδιάκριτο περιορισμό δαπανών (π.χ., από το υποεκτελεσμένο κατά 556.000.000 ευρώ Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων ή από τη μη απόδοση στο Σύστημα Υγείας 294.000.000 ευρώ, όπως δείχνουν τα στοιχεία εκτέλεσης του Προϋπολογισμού Απριλίου).

Οποιο μαξιλάρι δημιουργείται με αυτόν τον τρόπο υπονομεύει τις ίδιες τις δυνατότητες της οικονομίας όχι να αναπτυχθεί, αλλά να επιβιώσει, ενώ η χρήση των repos χειροτερεύει την κατάσταση.

Το δεύτερο σκέλος αφορά τι θα κάνει η χώρα τώρα, μετά την «έξοδο» από τη μνημονιακή εποχή. Η αλήθεια είναι ότι φαίνεται πως μας απασχόλησε περισσότερο το «να βγούμε» και όχι ιδιαίτερα το πού και το πώς θέλουμε να κατευθυνθούμε. Το κυβερνητικό σχέδιο, όπως είπαμε, ήδη απορρίφθηκε, γράφτηκε ξανά από τους εταίρους και τελικά ψηφίστηκε, περιλαμβάνοντας όλες τις δεσμεύσεις ενός τέταρτου μνημονίου, χωρίς όμως χρήματα. Εδώ ακριβώς είναι η στιγμή που τα κόμματα της αντιπολίτευσης θα πρέπει να λειτουργήσουν διαφορετικά, να λειτουργήσουν ως οιονεί κυβερνήτες, διαμορφώνοντας προγραμματικές θέσεις που θα κάνουν τις τομές στην κρατική λειτουργία, αναμορφώνοντας την Παιδεία, οδηγώντας σε μεγαλύτερη διαφάνεια και λογοδοσία, εξασφαλίζοντας ταχύτερη απονομή δικαιοσύνης, δημιουργώντας «νησίδες αριστείας» στο Δημόσιο που θα παρασύρουν και τους υπολοίπους.

Χρειάζεται, δηλαδή, ένα σχέδιο διακυβέρνησης με προτεραιότητες, με στόχους μετρήσιμους και με την περιγραφή των βημάτων για την υλοποίησή τους. Ετσι θα ανατραπεί η αρνητική εικόνα για τη χώρα, έτσι θα βγούμε από το ράφι όπου είμαστε κρυμμένοι.

*Κοινωνιολόγος