Λίγα λόγια από καρδιάς: Αφησε να φανεί η αλήθεια

18:49 18/1/2019 - Πηγή: Dimokratianews

Λίγα λόγια από καρδιάς: Αφησε να φανεί η αλήθεια18.01.2019Πρόσωπα

Η συνειδητοποίηση της ενότητας είναι σημάδι πνευματικής προκοπής. Ολοι είμαστε ένα. Δεν βλέπουμε τους άλλους από θέση ισχύος ούτε γινόμαστε νάρκισσοι

Γράφει ο
π. Ανδρέας Κονάνος

Σε πλησιάζει η γυναίκα σου. Να μπορεί να νιώθει άνετα και να σου πει κάτι. Το αίτημά της, την επιθυμία της καρδιάς της, μια σκέψη της. Ή κάτι που θέλει να αγοράσει ή ένα περιστατικό. Χωρίς να τρέμει και να φοβάται, και να λέει: «Πώς θα του το πω; Είναι απλησίαστος!». Μα γιατί; Γιατί να τρέμεις, καλή μου;

Κι

εσύ, όμως, φίλε μου, γιατί να προκαλείς τόσο τρόμο στη γυναίκα σου; Να, λοιπόν, ακόμα ένα σημάδι πνευματικής προόδου στη ζωή της Εκκλησίας: Ο άλλος δίπλα μου νιώθει άνετα. Λέει κάπου στη ζωή του αγίου Παϊσίου, του πατρός Παϊσίου, ότι μια φορά που έβγαινε από το Αγιον Ορος και πήγαινε από τη Δάφνη στην Ουρανούπολη, στο καράβι τού λέει ένας μοναχός: «Πάμε, γέροντα, στο ειδικό δωματιάκι που είναι για τους μοναχούς. Μην κάθεστε με τους κοσμικούς». Και απαντά ο άγιος με απλότητα και καταδεκτικότητα καρδιάς: «Γιατί, παιδιά; Τι θα πάθω αν κάτσω με τους κοσμικούς; Αλλωστε, έχω τίποτα ιδιαίτερο εγώ για να αποφύγω τους άλλους; Ολοι ίδιοι είμαστε».

Αυτή η συνειδητοποίηση της ενότητας είναι σημάδι πνευματικής προκοπής. Ολοι είμαστε ένα. Νιώθω ενωμένος με όλους. Είμαστε αδέλφια και φίλοι που συμπορευόμαστε. Δεν σε βλέπω από θέση ισχύος ούτε γίνομαι νάρκισσος.
Οσο προχωράς ψηλά, ενώνεσαι με τον αδελφό σου. Οσο προχωράς, αξιώνεσαι να νιώθεις τα λόγια του Χριστού: «Ο πρώτος να είναι σαν τον έσχατο και να πλένει τα πόδια των άλλων». Αν θες να ξεχωρίζεις, να ξεχωρίζεις σε αυτό: στην ενότητα.

Είσαι τόσα χρόνια κοντά στην Εκκλησία. Ομως το παιδί σου δεν μπορείς να σε πλησιάσει και να σου μιλήσει. Σε φοβάται.

Είσαι τόσα χρόνια στην εκκλησία και δεν μπορεί να ακούσεις μια διαφορετική άποψη. Απαγορεύονται μπροστά σου οι διαφορετικές απόψεις. Σε φοβάται η γυναίκα σου. Σε φοβάται ο άντρας σου.

Είσαι τόσα χρόνια στην εκκλησία και προχθές άκουσες που σε σχολίαζαν κι έμαθες την πικρή αλήθεια: Ολοι σε φοβούνται, σε τρέμουν και μπροστά σου προσποιούνται. Γιατί; Γιατί δεν αφήνεις να φανεί η αλήθεια. Η δική σου πρώτα. Και των άλλων στη συνέχεια. Δεν το αντέχεις. Γιατί δεν αντέχεις; Γιατί δεν έχεις μάθει να κοιτάς μέσα σου και γύρω σου. Διότι, αν έβλεπες την ψυχή σου, θα καταλάβαινες πως ό,τι κουβαλάς εσύ κουβαλούν και οι άλλοι. Οπως είσαι εσύ, είναι και οι άλλοι.

Και όπως είναι οι άλλοι -καλοί, κακοί, αμαρτωλοί, ανήθικοι, πες ό,τι θες-, έτσι είσαι κι εσύ. Ολοι κουβαλάμε τα πάντα μέσα μας. Κι εσύ, κι εγώ. Ολα. Δεν υπάρχει κάτι που δεν έχεις σκεφτεί εσύ όπως το έχω σκεφτεί κι εγώ, κι όλος ο κόσμος.
Απλώς κάποιοι ξέρουμε καλά να πιέζουμε και να απωθούμε καταστάσεις που δεν συζητάμε ποτέ. Εξ ου και τα πολλά απωθημένα μας! Κάνουμε ότι δεν υπάρχουν. Ενώ υπάρχουν! Δίνουμε την εικόνα του πνευματικού και τέλειου ανθρώπου. Αλλά δεν είμαστε τίποτε ξεχωριστό.

*Από το βιβλίο του π. Ανδρέα Κονάνου «Ολα του γάμου δύσκολα» των εκδόσεων Αθως