Λίγα λόγια από καρδιάς: Μπορώ να παλέψω

19:09 20/12/2018 - Πηγή: Dimokratianews

Λίγα λόγια από καρδιάς: Μπορώ να παλέψω20.12.2018Πρόσωπα

Ο Θεός ποτέ δεν θα περιφρονήσει τον πόνο μας, γιατί ξέρει ότι έχουμε μεγάλη δύναμη!

Γράφει ο
π. Ανδρέας Κονάνος*

Ξέρεις τι είναι να χάνεις το παιδί σου; Να χάνεις ένα μέλος του σώματός σου; Την υγεία σου, οτιδήποτε βάλει ο νους σου και να αντέχεις; Υπήρξαν άνθρωποι που άντεξαν όλα αυτά κι ακόμα χειρότερα. Το μυστικό τους; Απέκτησαν τον Νου του Χριστού. Δεν είναι εύκολο.
Σου ζητώ συγγνώμη που σε μια τόσο δύσκολη στιγμή της

ζωής σου ίσως φαίνεται ότι πάω να ακουμπήσω με σκληρά χέρια την πληγή σου και να σου κάνω τον έξυπνο. Δεν είναι αυτός ο σκοπός μου. Πέρασα κι εγώ -και περνώ ακόμα- στιγμές πολύ δύσκολες, που ο πόνος με ακινητοποιεί.

Ομως τώρα, τούτη τη στιγμή που γράφω -σ' το λέω εξομολογητικά-, συμβαίνει να είμαι σε μια καλή κατάσταση και γι’ αυτό μπορώ και σου μιλώ. Αν τώρα πονούσα, ούτε εγώ θα μιλούσα. Ούτε θα ήθελα να ακούσω τίποτα.
Ούτε θα σκεφτόμουν. Μόνο θα βούλιαζα, θα βούλιαζα σ’ ένα έλος απόγνωσης σαν εσένα. Θα ήμουν σαν να με τραβά μια τρύπα στο βαθύ σκοτάδι της και να γεμίζει την καρδιά μου απελπισία.

Να όμως που τώρα είμαι κάπως καλά και μπορώ και μιλάω. Και να που κι εσύ τώρα, τουλάχιστον μέχρι αυτή τη στιγμή, διαβάζεις αυτά τα λόγια. Αρα μπορείς να κάνεις κάτι λίγο. Μπορείς.
Τόση ώρα έχεις το κουράγιο κι ακούς και μια άλλη φωνή μέσα στο δικό σου παραλήρημα και παραμιλητό. Τη δική μου. Παρά το κλάμα και την απελπισία που σε δέρνει, δέχτηκες και κάναμε λίγη παρέα εμείς οι δυο.
Πολύ καλό βήμα αυτό. Επιτρέπεις σε κάποιον να σε επηρεάσει, έστω και λίγο, και ανοίγεσαι. Ανοίγεις τον νου σου, ανοίγεις την καρδιά σου και λες: «Ισως κάποια μέρα, ίσως κάποια ώρα, ίσως κάποια στιγμή -μπορεί και τώρα- να το δω αλλιώς το θέμα μου. Κι αν το δω αλλιώς, θα χαμογελάσω. Κι αν το δω αλλιώς, θα πω “λύνεται”. Ξεπερνιέται, ναι, ξεπερνιέται, μπορώ. Μπορώ να το ξεπεράσω κι αυτό. Μπορώ να ζήσω. Μπορώ να παλέψω».

Φέρε στον νου σου αυτή τη σκηνή. Ενα παιδάκι στην παιδική χαρά κλαίει επειδή έσπασε το παιχνιδάκι του. Είχε ένα φορτηγάκι κι έσπασε. Το παιδί κλαίει και υποφέρει. Αν του πεις, «τι νιώθεις;», θα πει «ζω μια τραγωδία». Νιώθει την ίδια ένταση με σένα, πίστεψέ με.
Θα πεις: «Μα, αυτά τα δύο δεν συγκρίνονται. Αλλο να σου σπάσει το φορτηγάκι κι άλλο να ζεις ένα δράμα τραγικό κι αληθινό. Τι σχέση έχουν τα φορτηγάκια; Εμένα πέρασε φορτηγό πάνω απ’ την ψυχή μου και τη διέλυσε. Εγώ πόνεσα στη ζωή στ’ αλήθεια. Με τσάκισαν γεγονότα συνταρακτικά». Ναι, αλλά και το παιδί έτσι νιώθει. Ιδια ένταση πόνου έχει. Γι’ αυτό και κλαίει σπαρακτικά και η ψυχή του σφαδάζει.

Εσύ όμως, ο μεγάλος, που το βλέπεις, πλησιάζεις με αγάπη το παιδί και του λες: «Παιδάκι μου, μην κάνεις έτσι, θα περάσει. Ενα ψεύτικο φορτηγάκι ήταν κι έσπασε». Ε, κάπως έτσι μας βλέπει ο Θεός.
Σε καμία περίπτωση δεν περιφρονεί τον πόνο μας. Ξέρει όμως ότι έχουμε μεγάλη δύναμη. Και ότι μπορούμε να συνεχίσουμε τη ζωή και να σταθούμε όρθιοι, παρά τη δοκιμασία που μας βρήκε. Σ' το εύχομαι με όλη μου την ψυχή.

* Από το βιβλίο του π. Ανδρέα Κονάνου «Ολα του γάμου δύσκολα...» των εκδόσεων Αθως