Λίγα λόγια από καρδιάς: Σαν πληγωμένο παιδί

19:00 14/12/2018 - Πηγή: Dimokratianews

Λίγα λόγια από καρδιάς: Σαν πληγωμένο παιδί14.12.2018Πρόσωπα

Οι μεγάλοι σε ηλικία, όταν βρεθεί μπροστά τους η στενοχώρια, γίνονται ευάλωτοι

Γράφει ο
π. Ανδρέας Κονάνος

Είμαι σίγουρος ότι κι εσύ άλλοτε λες «τι καλά που παντρεύτηκα» και άλλοτε λες «τι το ’θελα». Ολοι περνάνε τέτοιες στιγμές. Πάντως, απ’ όσο σας ξέρω, είστε ωραίοι άνθρωποι. Πήγαινε τώρα να πεις στον άνθρωπό σου πόσο τον αγαπάς και να του δώσεις ένα φιλί αγάπης, να πάθει ένα σοκ. Να πεις τις λέξεις «αγάπη μου» και να δείξεις

ζεστασιά. Θα το κάνεις; Σιγά μην το κάνεις! Ξέρω ότι δυσκολεύεσαι και ντρέπεσαι. Μου λέει μια κυρία: «Δεν μπορώ να τα κάνω όπως τα λες, μα θα το δείξω πλαγίως. Θα δείξω ότι τον αγαπώ με τον τρόπο μου». «Και ποιος είναι ο τρόπος σου;» «Του κάνω ντολμαδάκια που του αρέσουν και θα το καταλάβει».

Μου 'πε κι ένα παιδί κάτι παρόμοιο: «Η μάνα μου, όταν θέλει να μου δώσει χαρά, μου κάνει παστίτσιο. Οταν την έχω νευριάσει, κάνει μπάμιες!» Ολα καλά. Περνάς δύσκολα. Πονάς... Θέλω να σου κάνω λίγη παρέα. Ετσι απλά. Χωρίς να σου πω τίποτα σημαντικό. Απλώς να 'μαι δίπλα σου σ’ αυτό που περνάς. Μου το 'γραψες στο facebook. Για τη μεγάλη θλίψη που σε βρήκε στη ζωή. Ξέρω τι συμβαίνει. Μου τα είπες όλα ακριβώς. Και θέλω μόνο αυτό: Να καλέσουμε μαζί τον Χριστό. Να επικαλεστούμε τη χάρη Του. Τη δύναμή Του. Να νιώσουμε την παρουσία και τη βοήθειά Του. Τι μεγάλη αυτή η δοκιμασία που σε βρήκε! Το πρόβλημά σου σε συντάραξε. Ξέρεις πού αναφέρομαι και τι εννοώ.
Μου το 'γραψες, μα δεν το λέω ανοιχτά. Ο καθένας, άλλωστε, έχει το δικό του. Κι είναι φυσικό ο καθένας να φέρνει στο μυαλό του τον δικό του καημό. Το αποτέλεσμα, όμως, είναι το ίδιο σε όλους: Πόνος, πίκρα, απογοήτευση. Σεισμός και αποθάρρυνση. Και φόβος απέραντος. Αισθάνεσαι ότι δεν θα τα καταφέρεις στη ζωή. Νιώθεις τεράστια απογοήτευση. Κι αισθάνεσαι ότι αυτός που λέγεται Θεός δεν σ’ αγάπησε και δεν σου έδειξε έμπρακτα την αγάπη που περίμενες να δεις με αποδείξεις.

Ολα αυτά σ’ έκαναν να 'χεις βουλιάξει τώρα. Μέσα σου είσαι ένα πληγωμένο παιδάκι. Η ψυχική σου ηλικία είναι νηπιακή. Στη βιολογική σου ηλικία είσαι μεγάλος. Αλλά η απογοήτευση, ο πόνος και η πίκρα σε κάνουν να γίνεσαι ένα δειλό, μικρό σπουργιτάκι του χειμώνα, που φοβάται να βγει να βρει έστω ένα σποράκι να φάει. Και το τυλίγουν το χιόνι και το κρύο και η παγωνιά. Και φοβάται. Μόνο φοβάται. Και νιώθει απέραντη ανασφάλεια. Ετσι είσαι. Εχω δει μεγάλους στην ηλικία, και άνδρες και γυναίκες, που θα περίμενε κανείς να 'χουν μεγάλη δύναμη. Διότι έτσι δείχνουν εξωτερικά: Ισχυροί, αλώβητοι, άτρωτοι, δυνατοί, επιβλητικοί. Χτυπούν το τραπέζι στο σπίτι και τα παιδιά φοβούνται. Μιλάνε στη δουλειά δυναμικά και οι άλλοι τρέμουν. Μα όταν τους βρει η στενοχώρια, γίνονται τόσο φοβισμένοι και τόσο ευάλωτοι. Μαλακώνει τόσο πολύ η ψυχή με τον πόνο και ζαρώνει απ’ τη δειλία.

*Από το βιβλίο του π. Ανδρέα Κονάνου «Στο βάθος κήπος» των εκδόσεων Αθως