Λίγα λόγια από καρδιάς: Ξέρω ότι πόνεσες

16:38 6/11/2018 - Πηγή: Dimokratianews

Λίγα λόγια από καρδιάς: Ξέρω ότι πόνεσες 06.11.2018Πρόσωπα

Ο,τι γίνει στη ζωή είναι για καλό μας. Ωστόσο, δεν το καταλαβαίνουμε εκείνη τη στιγμή...

Γράφει ο
π. Ανδρέας Κονάνος

Το επέτρεψε ο Θεός να γίνει; Τότε θα βγει κάτι καλό για την ψυχή μου. Καλό δεν σημαίνει πάντα κι ευχάριστο. Σίγουρα, ό,τι συμβαίνει στη ζωή μου δεν είναι οπωσδήποτε κι ευχάριστο, καλό και χαρούμενο. Πρόσεξε! Δεν λέω για ευχάριστα πράγματα τώρα. Μιλάω για ωφέλιμα. «Τα καλά και συμφέροντα ταις ψυχαίς

ημών». Τι συμφέρει την ψυχή μου; Αυτό. «Ναι, αλλά πόνεσα πάρα πολύ, έκλαψα, φοβήθηκα, λυπήθηκα». Ναι, αλλά συμφέρει την ψυχή σου και γι’ αυτό έγινε. Αν το σκεφτώ έτσι, με την πνευματική λογική, ηρεμώ. Παίρνω τη θέση μου στη ζωή, ταπεινώνομαι, γαληνεύω. Και μου φεύγει το παράπονο προς τον Θεό.

«Γιατί δεν μ’ αγαπάς, Κύριε;» Και σου απαντά: «Γιατί, παιδί μου, λες ότι δε σ’ αγαπάω; Εσύ δεν μου 'πες το πρωί να σε βοηθήσω; Λοιπόν, η σημερινή παιδαγωγία Μου είναι αυτό που σου συνέβη. Το σημερινό σου φάρμακο είναι αυτό. Για να κάνω το άγαλμα, πρέπει να χτυπήσω λίγο το μάρμαρο και να πετάξω κάποια κομμάτια του, ώστε να βγει από κάτω το ωραίο σχέδιο. Λοιπόν, σήμερα σε πόνεσα σ’ αυτό το σημείο. Ξέρω ότι πόνεσες, αλλά δεν γίνεται αλλιώς».

Μου ‘λεγε κάτι σχετικό μια κυρία που έφτιαχνε τα δόντια της. Πήγαινε σε έναν οδοντίατρο και έπρεπε να κάνει πολλές επισκέψεις, διότι άλλαζε όλη την κάτω οδοντοστοιχία. Φυτευτά. Εγχειρήσεις, μηχανήματα. Η όλη διαδικασία σκέτο μαρτύριο. Αλλά το έκανε. Γιατί ήξερε ότι μετά θα ανακουφιστεί και θ’ αλλάξει η ζωή της, και θα ηρεμήσει το στόμα της. Και πραγματικά τώρα που έχει γίνει καλά, ηρέμησε. Τράβηξε πολλά στον γιατρό. Αλλά ήξερε ότι πάει σ’ έναν γιατρό που την αγαπάει κι είναι καλός.

Το ίδιο είναι κι ο Θεός. Ο,τι γίνει στη ζωή είναι για το καλό μας. Ενα καλό που δεν καταλαβαίνουμε όμως την ώρα του πόνου. Αν λοιπόν κάνεις προσευχή, ό,τι κι αν γίνει, αμέσως ρωτάς την ψυχή σου αυτό: «Το ‘στειλε ο Θεός; Ναι. Τελείωσε».
Και ψάχνω να δω τι θέλει ο Θεός να μάθω μέσα απ’ αυτό που περνώ. Δεν κρίνω τον Θεό. Ούτε αγανακτώ με τον εαυτό μου. Δεν παραξενεύομαι ούτε σοκάρομαι. Το επιτρέπει ο Θεός. Αυτό σκέφτομαι και ηρεμώ.

«Θεέ μου, βλέπω ότι έχεις μια σχέση κι ένα πάρε δώσε μαζί μου. Μου δίνεις διάφορα, ως απάντηση στις προσευχές που κάνω. Σου δίνω το αίτημα της ψυχής μου, κι Εσύ μου απαντάς μέσα από τα γεγονότα. Σήμερα μου απάντησες μ’ αυτό. Το δέχομαι. Το κρατώ. Και ψάχνω να δω το μυστικό. Τι γράφει μέσα αυτό το μήνυμα; Μήπως γράφει τη λέξη “υπομονή”; Μήπως γράφει τη λέξη “προσευχή”; Μήπως γράφει τη λέξη “συγχώρεση”; Τι ακριβώς θες να κάνω μ’ αυτό που μου στέλνεις; Πες μου. Θες να κλάψω; Να παλέψω; Να αντισταθώ; Να ζητήσω το δίκιο μου; Ή να δεχτώ να το χάσω; Τι θέλεις απ’ όλ’ αυτά, Κύριε;». Αρα, δεν κρίνω το γεγονός.

* Από το βιβλίο του π. Ανδρέα Κονάνου «Στο βάθος κήπος» των εκδόσεων Αθως