Μια νέα εποχή

18:18 2/2/2018 - Πηγή: Dimokratianews

Μια νέα εποχή02.02.2018Άρθρα

Ο ελληνικός λαός δίνει μέσα από τις διαδηλώσεις δυνατό «παρών»

Από τον
Βασίλη Παπαγιαννίδη*

Δεν ξέρω αν τα συλλαλητήρια θα αλλάξουν την πολιτική ως προς το Σκοπιανό. Πιθανολογώ ότι όχι. Ωστόσο, κάτι πετυχαίνουν, κάτι ίσως πιο σημαντικό: Σηματοδοτούν μια αλλαγή στις ίδιες τις αξίες της εποχής. Ή ίσως -γιατί όχι;- την αρχή μιας

νέας εποχής.

Τα τελευταία χρόνια, οι παραδοσιακές αρχές και αξίες των Ελλήνων υποβαθμίζονταν και λοιδορούνταν. Ηταν «μαγκιά» να βρίζεις την πατρίδα, τη θρησκεία και την οικογένεια. Και ξαφνικά, αυτά τα σύμβολα έγιναν σημαία ενός λαού που ζητά να ακουστεί.

Πολλοί που βολεύονται με το υπάρχον «status quo» σπεύδουν να τα χαρακτηρίσουν ακραία και να μιλήσουν για Μεσαίωνα κ.λπ. Αυτοί οι κακόμοιροι έχουν ξεπεραστεί από την ίδια την εποχή...

Η Εκκλησία, την οποία πολλοί έδιναν αγώνα για να παρουσιάσουν σαν «εχθρό του λαού», γίνεται ο σημαιοφόρος αυτής της προσπάθειας του λαού να ακουστεί.

Και πώς ξαφνικά έγινε αυτό; Πώς αυτές οι αξίες απέκτησαν νόημα και συνέβαλαν σε συγκεντρώσεις, που θυμίζουν σε αριθμό αυτές της δεκαετίας του ‘80;

Τα τελευταία έτη έσπασε η «φούσκα» της «Αριστεράς των αγώνων και του ήθους» κ.λπ. Το ιδανικό της Αριστεράς ως δύναμης απελευθέρωσης κατέρρευσε στη συνείδηση μεγάλου μέρους των πολιτών. Και αυτό, ακριβώς, το κενό πέτυχαν να καλύψουν η παράδοση και η πίστη στα παραδοσιακά ιδανικά.

Και τι επιδιώκει ο λαός με τα συλλαλητήρια; Οχι να πέσει η κυβέρνηση, ούτε να κάνει καταστροφές (όπως άλλες διαδηλώσεις στο παρελθόν). Θέλει να ακουστεί.

Να ακουστεί η άποψή του σε ένα θέμα που τον αφορά, αλλά ουδέποτε του ζητήθηκε με ένα απλό δημοψήφισμα…

Και γιατί; Γιατί η άποψή του φοβίζει. Μα, ποια δημοκρατία φοβάται το εκλογικό σώμα;

Η ουσία είναι ότι ο ελληνικός λαός δίνει μέσα από τα συλλαλητήρια ένα δυνατό «παρών». Ο Ρουσό έλεγε ότι δημοκρατία είναι τα πέντε λεπτά που ψηφίζει κανείς. Και, επειδή φαινόταν μέχρι τώρα ότι είχε δίκιο, μεγάλο μέρος των Ελλήνων αποφάσισε, έστω και λίγο, να το αλλάξει αυτό.

Να φωνάξει. Και να ακουστεί. Αλλά, κι αν δεν ακουστεί, θα έχει πετύχει κάτι πρωτοφανές: Θα έχει σταθεί ενωμένος, ύστερα από χρόνια διχόνοιας, απέναντι σε αυτούς που του έσπερναν τη διχόνοια.

Και αυτό φοβίζει…

*Δικηγόρος