Ο διασυρμός των ηγεσιών

09:56 5/12/2023 - Πηγή: Dimokratianews

Η καθοδική πορεία της χώρας μας και ο κίνδυνος αφανισμού του ελληνικού έθνους δεν είναι κάτι το οποίο προέκυψε κατά τύχη. Δεν είναι ιστορική αναγκαιότητα ή αποτέλεσμα εξελίξεων, πέρα από τον ανθρώπινο έλεγχο. Η παρακμή μας έχει ονοματεπώνυμα κι αυτά είναι των ηγεσιών του τόπου.

Εγραφε χθες στο βασικό πρωτοσέλιδο άρθρο της η «δημοκρατία» για τον… ιλαροτραγικό ανταγωνισμό μεταξύ Μητσοτάκη – Κασσελάκη: «Στον πρωθυπουργό μας αρέσουν τα καπελάκια, η πειθαρχία στη διατροφή και τα “χαλαρά” ταβερνάκια πάνω στην άμμο στο Μαράθι, όπου περνάει το μισό του καλοκαίρι

κάθε φορά. Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης αγαπάει τα κολλητά σορτσάκια, τον freddo espresso στο χέρι, αλλά δυστυχώς… παλεύει με το ατυχές, όπως έχει πει, γεγονός ότι είναι Κριός. Η πολιτική ιεραρχία της χώρας έχει αναλάβει τον ρόλο του διασκεδαστή των ψηφοφόρων».

Το κυνήγι της εικόνας και η προσαρμογή στις απαιτήσεις της μόδας έχουν αντικαταστήσει την ουσία στην πολιτική σε τέτοιον βαθμό, ώστε ακόμα και ο γενικός γραμματέας του παραδοσιακά βλοσυρού ΚΚΕ ένιωσε την ανάγκη να πουλήσει εικόνα και στιλ, κάνοντας τη γνωστή χειρονομία με τις καρδούλες και λέγοντας φράσεις κατεψυγμένου χιούμορ για να γίνουν «viral», δηλαδή για να αναπαραχθούν στο διαδίκτυο.

Το αυτό συμβαίνει και σε άλλες δυτικές χώρες. Δύσκολα μπορεί να εντοπιστεί ηγετική μορφή που να μη σαχλαμαρίζει και να επικεντρώνει την επικοινωνία της στην ουσία. Ολοι προσπαθούν να υπηρετήσουν τους κανόνες της τηλεόρασης και του ίντερνετ, αντί για τους λαούς και τα έθνη τους – από τον Τραμπ και τον γερασμένο Μπάιντεν, μέχρι τον Μακρόν και τον Σολτς και τον εκλεγμένο πρόεδρο της Αργεντινής Χαβιέρ Μιλέι.

Ο διασυρμός των προσώπων περνάει και στην ίδια την έννοια της ηγεσίας και σε όσα αυτή συμβολίζει.

Αναπόφευκτο αποτέλεσμα των παραπάνω είναι η αποπολιτικοποίηση μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού, κάτι που αποτελεί προοίμιο της διολίσθησης στην απολυταρχία. Τα καραγκιοζιλίκια των προέδρων, των πρωθυπουργών και των λοιπών αξιωματούχων στην αρχή προκαλούν μειδίαμα, αλλά -τελικά- αφήνουν πίσω τους μόνο θρήνο και δυστυχία.