Ο ΕΠΙΜΟΝΟΣ ΚΗΠΟΥΡΟΣ

12:28 12/5/2018 - Πηγή: Dimokratianews

Ο ΕΠΙΜΟΝΟΣ ΚΗΠΟΥΡΟΣ12.05.2018Άρθρα

Ο Ραγκούσης θέτει όρους αντί να ζητάει συγγνώμη

Από τον
Αντώνη Αντωνάκο

Για προδοσία της δημοκρατικής παράταξης μίλησε σε εκδήλωση που έγινε χθες με πρωτοβουλία του ο Γιάννης Ραγκούσης, αν υπάρξει κυβερνητική συνεργασία με τη Ν.Δ., σύμφωνα με το ρεπορτάζ της ΕΡΤ». «Η Αυγή», 8/5/2018.
Το φθινόπωρο ονειρευόταν τον ΓΑΠ

Πρόεδρο της Δημοκρατίας για να στηρίξουν τα προσωρινώς συστεγαζόμενα υπόλοιπα του ΠΑΣΟΚ μια μετεκλογική κυβέρνηση με τη Νέα Δημοκρατία. Τώρα, μετά τον καθαρμό της μεγάλης πολιτικής Σαρακοστής, ονειρεύεται την ανάσταση της «συντελεσμένης προοδευτικής παράταξης»! Θεωρεί ότι μια ενδεχόμενη συνεργασία ΚΙριΝΑΛίου της Χαριλάου Τρικούπη με τη Ν.Δ. θα αποτελέσει «προδοσία της δημοκρατικής παράταξης».

Οποιος έχει την υπομονή να διαβάσει μέχρι τέλους την εισήγηση του Γιάννη Ραγκούση στην εκδήλωση που διοργάνωσε ο ίδιος δεν μπορεί παρά να θυμηθεί μία από τις συνήθεις εκφράσεις της καθημερινής αργκό, την «πες μας τι πίνεις...». Το γεγονός ότι ο «αγνώμων» λαός μαύρισε εκείνους που «πήρανε στην πλάτη τους ευθύνες που δεν τους ανήκαν», ανταμείβοντας το ΚΙΔΗΣΟ με το 2,47% των ψήφων, δεν τον πτοεί. Εχει τέτοια πεποίθηση ότι ανήκει στον περιούσιο «προοδευτικό» λαό, που θέτει και όρους αντί να ζητήσει συγγνώμη.

Διαπιστώνει ότι το «παραγωγικό μας έλλειμμα είναι η μήτρα όλων των ελλειμμάτων», «ανακαλύπτοντας την Αμερική» αιώνες μετά τον Κολόμβο. Κουβέντα δεν λέει για το πότε, πώς και με ευθύνες ποιων προέκυψε αυτό. Πιστεύει ότι η χώρα θα εξέλθει από τα Μνημόνια «με ανοιχτό το μέγα διαχρονικό, εθνικό, οικονομικό της πρόβλημα». Δεν θυμάται ότι το ΠΑΣΟΚ παρέλαβε το 1981 το χρέος στο 30% και το 2004 το παρέδωσε (με τη μεσολάβηση της τριετούς «δεξιάς παρένθεσης», όπως, έμπλεοι δημοκρατικού ήθους, χαρακτήριζαν την κυβέρνηση Μητσοτάκη) στο 112,2% του ΑΕΠ (Eurostat 2013a). Δεν θυμάται την άλωση του κράτους, δεν γνωρίζει τίποτα για τη διάλυση της Δημόσιας Διοίκησης, της βιομηχανίας και της οικονομίας τη δεκαετία του 1980. Δεν θυμάται τη «μεγάλη ληστεία» του Χρηματιστηρίου ούτε ότι η κυβέρνηση Σημίτη κιότεψε και δεν ψήφισε τον «νόμο Γιαννίτση».

Μιλάει για τη «διαπλοκή» και για «αναμέτρηση της παραγωγικής Ελλάδας με την παρασιτική Ελλάδα», λες και δεν ήταν το ΠΑΣΟΚ επί των ημερών του οποίου η διαπλοκή και ο παρασιτισμός γιγαντώθηκαν. Οι εργολήπτες, οι προμηθευτές, οι λαθρόχειρες των εθνικών και των κοινοτικών κονδυλίων, όλος ο εσμός των αεριτζήδων πότε άνθησε; Δεν ήταν στα ίδια κομματικά γραφεία με τον Ακη, τον Μαντέλη και τα άλλα καλά παιδιά; Με ποιο ηθικό έρεισμα μιλάει αφ’ υψηλού;

Είναι αδύνατον να επισημανθούν, έστω στοιχειωδώς, τα ατέλειωτα «πολιτικά μαργαριτάρια» που περιλαμβάνονται στην εισήγησή του. Δεν καταλαβαίνει ότι οι καιροί έχουν αλλάξει. Τη δεκαετία του 1970 επώνυμος μαθηματικός είπε σε υποψήφιο ο οποίος επιδείκνυε γνώσεις νηπιαγωγείου: «Κοίτα, ή με δουλεύεις, οπότε φεύγεις, ή είσαι άσχετος, οπότε είσαι ήδη φευγάτος». Αυτό έχουν ήδη πει και οι πολίτες στον πρωθυπουργό του ΔΝΤ και στους «επίμονους κηπουρούς» του. Ας το καταλάβουν επιτέλους.