Ο επιζών Γιώργος Δημόπουλος αποδομεί τον μύθο του καλού Αυστριακού ναζί, όπως παρουσιάζεται στο «Καλάβρυτα 1943»

10:01 5/11/2021 - Πηγή: Dimokratianews

«Είναι όνειδος! Η ταινία μάς σκοτώνει για ακόμα μία φορά»

Δημιούργημα νοσηρής φαντασίας, που σκοτώνει για δεύτερη φορά τους κατοίκους των Καλαβρύτων οι οποίοι έχασαν τη ζωή τους στις θηριωδίες των ναζί στη διάρκεια της σφαγής της 13ης Δεκεμβρίου 1943, χαρακτηρίζει ο 91χρονος Γιώργος Δημόπουλος, ένας από τους τελευταίους επιζώντες της σφαγής του ολοκαυτώματος, τον μύθο του καλού Αυστριακού ναζί που σώζει τα γυναικόπαιδα από το φλεγόμενο σχολείο, ο οποίος παρουσιάζεται στην ταινία «Καλάβρυτα 1943».

Ο ηλικιωμένος γνωρίζει πολύ καλά τα γεγονότα εκείνης

της τραγικής ημέρας, ειδικά όσα εκτυλίχθηκαν στον χώρο του σχολείου, καθώς τόσο ο ίδιος, που τότε ήταν 13 ετών, όσο και η μητέρα του και τα τρία αδέλφια του βρίσκονταν μέσα στον χώρο.

«Η ταινία δεν έχω ιδέα τι περιλαμβάνει. Αλλά αυτό που παρουσιάζεται στο διαφημιστικό, ότι κάποιος “καλός” Αυστριακός ναζί δήθεν κόβει τις αλυσίδες της πόρτας και σώζει τα γυναικόπαιδα, δεν ανταποκρίνεται διόλου στην πραγματικότητα. Είναι δημιούργημα νοσηρής φαντασίας, απέχει παρασάγγας από την πραγματική ιστορία! Είναι όνειδος μια τόσο οδυνηρή ιστορία, με τόσο αίμα, με τόσο κλάμα, να υπόκειται στην κρίση κάθε σκηνοθέτη για τον τρόπο με τον οποίο θα την παρουσιάσει! Με τους ανίερους αυτούς ισχυρισμούς μάς σκοτώνουν για μια φορά ακόμα, πατώντας πάνω στα κόκαλα, πάνω στα ιερά μας, πάνω στα “πιστεύω” μας! Ακόμα και ο Αίσωπος ωχριά μπροστά στον σεναριογράφο της ταινίας!» αναφέρει χαρακτηριστικά ο κ. Δημόπουλος στην εφημερίδα «Πελοπόννησος».

Ο κ. Δημόπουλος, περιγράφοντας όσα έζησε εκείνη την αποφράδα ημέρα, τόνισε ότι κανείς δεν άνοιξε καμιά πόρτα, γιατί δεν ήταν κλειδωμένες! «Βγήκαμε έξω από το σχολείο, άλλοι από τα παράθυρα που έσπαζαν οι αλλόφρονες μητέρες και άλλοι από τις πόρτες! Ουδέποτε, όμως, οι πόρτες ήταν κλειδωμένες! Οι πόρτες όλες μαζί ήταν πέντε και άνοιγαν προς τα μέσα». Σύμφωνα με τον 91χρονο, οι ναζί δεν είχαν σκοπό να κάψουν τις γυναίκες και τα παιδιά του χωριού. «Μας έκλεισαν στο σχολείο για δύο λόγους: ο ένας, για να μην αντιληφθούμε την εκτέλεση και υπάρξουν αντιδράσεις και, δεύτερον, για να αποθαρρύνουν ενδεχόμενη αντίσταση των μελλοθανάτων, από τη στιγμή που αυτοί ήξεραν ότι κρατούσαν τις γυναίκες και τα παιδιά τους».