Ο σπόρος του Ιωνος Δραγούμη

15:07 21/10/2018 - Πηγή: Dimokratianews

Ο σπόρος του Ιωνος Δραγούμη21.10.2018Άρθρα

Ο Ελληνισμός χρειαζόταν και χρειάζεται περισσότερους Δραγούμηδες. Οχι άλλους ραγιάδες

O Μακεδονικός Αγώνας της περιόδου 1904-08 είναι στην πραγματικότητα δημιούργημα δικό του (σ.σ.: του Ιωνος Δραγούμη). Εκείνος τον οραματίστηκε και τον προώθησε, ανεξάρτητα αν δεν τον διοίκησε. Μαζί με τον Παύλο Μελά, σύζυγο της αδελφής του Ναταλίας, και άλλους φίλους και συνεργάτες οργάνωσαν και θεμελίωσαν τον Αγώνα, ξεκινώντας από τις κατά τόπους ελληνικές κοινότητες. Από την Κηφισιά ξεκίνησε ο Αγώνας.

Τον φόνο του Παύλου Μελά στη Σιάτιστα ο Ιων

τον πληροφορήθηκε στη Φιλιππούπολη, όπου υπηρετούσε για να καλύπτει προξενικά τους Ελληνες της Ανατολικής Ρωμυλίας, αλλά και για να βρίσκεται στο πεδίο όπου διεξαγόταν η σύγκρουση των Ελλήνων με τους κομιτατζήδες ή η καταπίεσή τους από τους Βουλγάρους στα άλλα μέρη.
Ταυτόχρονα με την εξελισσόμενη αυτή εθνική δράση ο Ιων ασχολήθηκε με την ευρύτερη βάση της πορείας και του μέλλοντος του Ελληνισμού, αναπτύσσοντας και καλλιεργώντας τις θεωρίες που έμελλαν να ευαισθητοποιήσουν τη γενιά του, διατηρώντας ως τις μέρες μας τη διαχρονικότητά τους».
Δημοσθένης Κούκουνας «Ιων Δραγούμης», Lausanne: 2017, εκδόσεις Ariston Books, σελ. 18-19.

Κι οι σπόροι των παρασίτων αντέχουν στον χρόνο και συχνά εξαπλώνονται στον χώρο. Είναι, ωστόσο, ανώφελοι για τον άνθρωπο, ο οποίος μόλις αντιληφθεί την κυριαρχία αυτών των παρασίτων στη γη του μεριμνά για το ξερίζωμα και την καταστροφή τους. Οι σπόροι των δέντρων με τους αειθαλείς πνευματικούς και πολιτισμικούς καρπούς είναι εκείνοι που θεωρούνται πολύτιμοι και φυλάσσονται σαν θησαυροί από τα έθνη.

Ο Ιων Δραγούμης και ο Παύλος Μελάς τάισαν τη γη με τα κορμιά τους και την πότισαν με το αίμα τους για να καρπίσει η ελευθερία της Μακεδονίας και για να δυναμώσουν οι ρίζες του Ελληνισμού σε ολόκληρη τη γη. Σ’ αυτήν τη σημαντική έκδοση, από την οποία ελήφθη το εναρκτήριο απόσπασμα του άρθρου, βλέπουμε τον Ιωνα Δραγούμη συνολικά. Τον μαθαίνουμε σφαιρικά και ενημερωνόμαστε καθολικά για τη ζωή, το έργο, την ιδεολογία, τα κίνητρά του, τις φιλίες και τις έχθρες που σμίλεψαν τον θρύλο του.

Ο συγγραφέας Δημοσθένης Κούκουνας ορθά αποδίδει τον Μακεδονικό Αγώνα σε δύο δημιουργούς: στον Ιωνα Δραγούμη και τον Παύλο Μελά. Πράγματι, δίχως την αποφασιστική και ολόψυχη συμβολή τους η Μακεδονία σήμερα μπορεί να βρισκόταν ακόμα υπό ξένη κυριαρχία. Ο Μακεδονικός Αγώνας της περιόδου 1904-08 εξοικείωσε τους Ελληνες με την ιδέα ότι μπορούσαν να κάνουν μια δυναμική εξόρμηση που θα ελευθέρωνε αυτό το πολύτιμο κομμάτι της πατρίδας.

Επίσης, με αυτό το βιβλίο και τον ρέοντα αφηγηματικό λόγο του συγγραφέα ο αναγνώστης παύει να έχει την εσφαλμένη εντύπωση ότι ο Δραγούμης ήταν απλά ένας ελληνολάτρης ιδεολόγος, που περιοριζόταν στη συγγραφή μανιφέστων εθνικιστικής έξαρσης και άρτιου λογοτεχνικού ύφους. Εδώ αναδεικνύεται ο Δραγούμης της δράσης, ο αεικίνητος και παρεμβατικός, εκείνος που περνάει από το σχεδίασμα στο έργο χωρίς να χάνεται σε άσκοπους και άκαρπους ρεμβασμούς.

Χαρακτηριστικά αναφέρεται στη σελίδα 30: «Ως διπλωμάτης ο Ιων Δραγούμης είχε μια μοναδική δράση, που την υπαγόρευαν οι εθνικοί προβληματισμοί και τα αντίστοιχα οράματά του. Αν κανείς θα φανταζόταν να λειτουργούν αντίστοιχα και οι υπόλοιποι διπλωμάτες της εποχής, οπωσδήποτε θα είχε προκύψει μια άλλη Ελλάδα. Ετσι όμως ο Ιων δεν θα ήταν “ξεχωριστός” (μια λέξη που του άρεσε πολύ)».

Νέος, όμορφος, δραστήριος, παθιασμένος, ασυγκίνητος από το χρήμα, αλύγιστος στην ιδέα του κινδύνου, ακάματος, σκεπτόμενος βαθιά και ενεργώντας ακαριαία, ο Ιων Δραγούμης ενσαρκώνει ιδανικά το ελληνικό ηρωικό αρχέτυπο - αυτό που συγκινεί και κινητοποιεί τη ράτσα μας από την αυγή του χρόνου έως και σήμερα. Η ελληνική πατρίδα έχει ανάγκη από τέτοιους σπόρους, που θα γεμίσουν νόημα και πίστη τις ζωές και τις ψυχές μας. Δεν έχουμε χρεία από κακόσχημες και απεχθείς φύτρες της σάπιας υποτέλειας που παρασιτούν σε βάρος των πολλών που πέρασαν, όσων υπάρχουν τώρα, αλλά κι εκείνων που πρόκειται να γεννηθούν.
Ο Ελληνισμός χρειαζόταν και χρειάζεται περισσότερους Δραγούμηδες. Οχι άλλους ραγιάδες.