ΠΙΣΩ ΣΤΗ... ΛΟΓΙΚΗ

10:51 28/8/2018 - Πηγή: Dimokratianews

ΠΙΣΩ ΣΤΗ... ΛΟΓΙΚΗ28.08.2018Άρθρα

Ο ρεαλιστικός δρόμος για την επιστροφή στην κανονικότητα

Από τον
Αντώνη Αντωνάκο

Οι θεατρινισμοί περίσσεψαν. Τον χορό άνοιξε ο πρωθυπουργός και ακολούθησε πρόθυμα το σύνολο της αντιπολίτευσης. Καραβοτσακίστηκαν στα αβαθή της «Ιθάκης», αποδεικνύοντας ότι η Ελλάδα έχει καταντήσει χώρα Λωτοφάγων. Ομως, η επιστροφή στην «κανονικότητα» -που προβάλλεται- δεν έχει μεγάλη αξία, αφού πραγματοποιήθηκε με τη χώρα σιδηροδέσμια υπό καθεστώς «φιλικής» επιτροπείας.

Ακόμα

και αν ήταν αλήθεια ότι η χώρα είναι πλέον ελεύθερη να καταστρώνει και να υλοποιεί τα δικά της προγράμματα, σε καμία περίπτωση αυτό από μόνο του δεν θα σηματοδοτούσε την επιστροφή στην κανονικότητα. Γιατί είναι αυτή η «κανονικότητα» που δημιούργησε τα πολιτικά, κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα και κατάντησε την Ελλάδα «ακυβέρνητη πολιτεία».

Ο λαϊκισμός, η ανευθυνότητα, ο «παρδαλός» αριστερισμός, ο ευδαιμονισμός, ο εκμαυλισμός των συνειδήσεων και η αναξιοκρατία. Η πραγματική επιστροφή στην κανονικότητα προϋποθέτει την επάνοδο στον ρεαλισμό, στην αλήθεια, στην υπευθυνότητα και τη λογική. Προϋποθέτει ηγεσίες που δεν θα χαϊδεύουν αυτιά υποθηκεύοντας το μέλλον. Ηγεσίες που θα καθοδηγούν, θα διαπαιδαγωγούν, θα νουθετούν τον λαό, αντί να διανέμουν «προοδευτικούς» λωτούς καλλιεργώντας ουτοπικές φαντασιώσεις.

Αυτή η διαφορετική προσέγγιση της πολιτικής είναι αναγκαία. Θα τη σηματοδοτούσε όχι η τετριμμένη και φτηνή επικοινωνιακά αναφορά στην «Οδύσσεια», αλλά ένα πολιτικό προσκύνημα στη Φιλοθέη. Γιατί επιστροφή στην κανονικότητα είναι η αποκατάσταση της πολιτικής ως κορυφαίου λειτουργήματος της Δημοκρατίας, ως καθήκοντος και υπηρεσίας προς την κοινωνία και το έθνος. Η πολιτική δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται ούτε ως επάγγελμα ούτε ως οικογενειακή επιχείρηση.

Οι πολιτικοί δεν επιτρέπεται να είναι ούτε αυτάρεσκα «αλαλάζοντα κύμβαλα» ούτε «κάλπικες προοδευτικές λίρες». Η Κίρκη του λαϊκισμού, που μετατρέπει τους ψηφοφόρους σε χειραγωγημένη και εκμαυλισμένη αγέλη, είναι πολιτική τροφός του ολοκληρωτισμού.

Αυτήν την προσέγγιση της πολιτικής, ως ύψιστου χρέους, υπηρέτησε κατεξοχήν ο Καραμανλής. Η πρώτη οκταετία του χαρακτηρίζεται από τη ραγδαία ανάπτυξη, τα πλεονάσματα και την οικονομική σταθερότητα. Η πορεία αυτή ανακόπηκε από την αντισυνταγματική κυβέρνηση των 40 ημερών της Ενωσης Κέντρου, η οποία με εξωφρενικές παροχές τίναξε στον αέρα την οικονομία. Μετά το 1974 με την ίδια υπευθυνότητα οδήγησε τη χώρα στην ΕΟΚ. Οι δύο πετρελαϊκές κρίσεις και η ανάγκη αμυντικής θωράκισης σε ένα κοινωνικό κλίμα ναρκοθετημένο από τον σχιζοφρενικό εθνικοσοσιαλισμό του ΠΑΣΟΚ δεν εμπόδισαν την ανάπτυξη της οικονομίας (4,8% ετησίως, έναντι 3% της ΕΟΚ) σε συνθήκες σχετικής νομισματικής σταθερότητας.

Το 1980 ο Καραμανλής παρέδωσε τη χώρα με ανύπαρκτη ανεργία, χρέος κάτω του 30% και άριστες προοπτικές εντός της ΕΟΚ. Υστερα ήρθε η «Αλλαγή»… Σε αυτήν την κανονικότητα πρέπει να επανέλθουμε, με οδηγό τη λογική, χωρίς «προοδευτικά» παραισθησιογόνα. Σημείο αναφοράς αυτής της πορείας είναι η Φιλοθέη, όχι η Ιθάκη.