Ρεμπέτης, ροκάς και ράπερ δηλώνει ο ΓΑΠ

18:30 9/1/2020 - Πηγή: Dimokratianews

Ρεμπέτης, ροκάς και ράπερ δηλώνει ο ΓΑΠ09.01.2020Πρόσωπα

Σε... μόνιμη τρικυμία ο γραφικός Παπανδρέου που «πουλάει τρέλα»

Τα νέα είναι (τρόπος του λέγειν...) συγκλονιστικά! Ο Γιώργος Παπανδρέου, όπως πληροφορούμαστε, βαρέθηκε να γυρίζει «πρώτη θέση» ανά την υφήλιο και αποφάσισε να επιστρέψει

στην πατρογονική εστία. Ο μοιραίος πολιτικός, στα χέρια του οποίου ξεθώριασε το έμβλημα του οίκου των Παπανδρέου και η χώρα εισήλθε πλησίστια στην ολέθρια περιδίνηση των Μνημονίων, επέστρεψε στην Πάτρα, νοίκιασε σπίτι, αναθέρμανε τις σχέσεις του με παλιούς φίλους και έκανε νέες γνωριμίες… 

Από το καλοκαίρι και μετά οι περαστικοί τον συναντάνε άλλοτε στη Ρήγα Φεραίου και στο Ρίο, άλλοτε στην Καλογριά, αλλά και από την Τριταία έως το Αίγιο. Είναι -ή έτσι τουλάχιστον θέλει να πιστεύει...- βουλευτής Αχαΐας πλέον.

Ο πρώην πρωθυπουργός έδωσε μία διαφορετική συνέντευξη στο τοπικό thebest.gr. Πιο «χαλαρός» και ευδιάθετος, μίλησε, μεταξύ άλλων, και για τη μουσική που ακούει.

«Μουσική προλαβαίνετε να ακούσετε και ποια είναι τα αγαπημένα σας είδη;» ρωτάει ο δημοσιογράφος, για να πάρει την απάντηση από τον Γιώργο Παπανδρέου: «Είναι η στιγμή που μπορώ να ξεσπάω, να ξαναζώ στιγμές ή και να ονειρεύομαι. Με ρεμπέτικα και λαϊκά μεγαλώσαμε στο σπίτι, το ροκ είναι της γενιάς μου, αν και προσπαθώ να ανακαλύπτω οτιδήποτε καινούργιο σήμερα, από house μέχρι rap. Οταν δουλεύω γράφοντας στον υπολογιστή βάζω κλασική μουσική».

«Κιθάρα παίζετε ακόμη;» επιμένει ο δημοσιογράφος. «Βέβαια, αν και όχι όσο θα ήθελα» απαντά ο Γιώργος. «Είναι πάντα μια συντροφιά όταν κανείς αισθάνεται μοναξιά. Και η εξουσία ενίοτε έχει τη μοναξιά της» λέει.
Αυτοκριτική βέβαια δεν διαπιστώθηκε για τα δεινά στα οποία βύθισε τους Ελληνες.

Όταν κλήθηκε να δηλώσει με τη σοφία της απόστασης από το Καστελόριζο τι του άφησε αυτή η δεκαετία, βρήκε την ευκαιρία να επικρίνει και πάλι τον Κώστα Καραμανλή, λέγοντας μελοδραματικά: «Αισθάνομαι λύπη. Γιατί αντί να παραλάβουμε τότε, το 2009, μια χώρα καλύτερη από ό,τι την παραδώσαμε το 2004, παρά την όποια κριτική μπορεί να κάνει καθένας, παραλάβαμε τελικά μια χώρα που σε πέντε μόλις χρόνια, από εκεί που βρισκόταν στις 25 πιο ισχυρές χώρες του κόσμου, να μετεωρίζεται στην κόψη του ξυραφιού, κατά κυριολεξία στο χείλος μιας εθνικής καταστροφής». Στην ελληνική πολιτική σκηνή η κόλαση είναι οι άλλοι...