Σώστε τον τύπο τώρα!

10:15 26/3/2020 - Πηγή: Dimokratianews

Σώστε τον τύπο τώρα!26.03.2020Άρθρα

Ατολμία ή ευκαιρία για επικράτηση των «κορονοϊών» της ενημέρωσης;

Πρωτόγνωρη και πρωτοφανής είναι η περίοδος που βιώνουμε! Πρωτοφανείς είναι, όμως, και η ανικανότης (;), η αδιαφορία (;), η αμέλεια (;) -όπως θέλετε ονομάστε το- τόσο της προηγούμενης όσο και της σημερινής κυβέρνησης να πάρουν ουσιαστικά μέτρα για την ενίσχυση του Τύπου.

Από τον Ι. Ν. Φιλιππάκη

Και μπορεί μέχρι χθες οι εφημερίδες να βρίσκονταν σε καθεστώς μεγάλης και μόνιμης αδυναμίας, σήμερα όμως έχουν φτάσει στο απόλυτο ναδίρ! Κλειστά σημεία πώλησης, απαγόρευση

κυκλοφορίας, ακύρωση όποιων ελάχιστων διαφημιστικών εσόδων αποτελούν το εκρηκτικό μείγμα, που πλέον έχει «προσβάλει» τον Τύπο και τον οδηγεί μαθηματικά στην πλήρη εξαφάνισή του. 

Εξαίρεση αποτελούν ακόμα και σήμερα κάποιοι «πονηροί» με «καραβιές» αποθεμάτων ή τραπεζικών (και όχι μόνο) χρεών, που αλαζονικά βρήκαν την ευκαιρία να εφαρμόσουν -ή μάλλον να επιβάλουν πλέον- τον νόμο της ζούγκλας. Κάτι σαν το «εμείς να κερδάμε...»!

Η μεγάλη πλειονότητα, όμως, των εκδοτών εφημερίδων ανήκει πλέον στην κατηγορία «μεροδούλι, μεροφάι!», όπως λένε στα τηλεοπτικά παράθυρα, ίσως και λίγο ειρωνικά, ορισμένοι σχολιαστές. Η συντριπτική πλειονότητα των εκδοτών δεν έχει αποθέματα για να στηρίξει τις εφημερίδες που με θαυμαστή αυταπάρνηση, στα όρια του αλτρουισμού, συνεχίζει τον αγώνα της έγκυρης ενημέρωσης. Γιατί οι εφημερίδες για μία ακόμη φορά επιβεβαιώνουν ότι αποτελούν το μοναδικό έγκυρο και ψύχραιμο μέσο μαζικής ενημέρωσης.

Και η κυβέρνηση τι κάνει; Ο πρωθυπουργός, που προσπαθεί να δείχνει ότι είναι πάνω απ’ όλα τα θέματα, πώς αντιδρά για το συγκεκριμένο; Οι αρμόδιοι υπουργοί, που προσπαθούν να «μεταφράζουν» τον πρωθυπουργό τους, πού βρίσκονται; Αδιαφορούν; Αμελούν; Ή μήπως πιέζονται από τους «κορονοϊούς» του Τύπου, που έχουν εισβάλει πολύ πριν από αυτόν που απειλεί την υγεία όλων μας; Μήπως «εκβιάζονται» ή «θέλγονται» από ορισμένους, που θεωρούν ότι, αφού δεν έκαμψαν και δεν εξαφάνισαν κάθε ανεξάρτητη εκδοτική φωνή με όλα τα μέσα που είχαν, έχουν τώρα την ευκαιρία να ξεμπερδέψουν μια και καλή με όλους όσοι επιμένουν να κρατούν τη σημαία της πολυφωνίας ψηλά; Και, αλήθεια, πιστεύουν ότι, αν οι «κορονοϊοί» επικρατήσουν, εκείνοι θα μείνουν «ζωντανοί»;

Τι πρέπει να κάνει για τον Τύπο μια δημοκρατική κυβέρνηση αυτές τις δύσκολες ώρες; Μα, πολύ απλά, να στηρίξει την προσπάθεια επιβίωσης! Πώς; Με απλά, άμεσα και χειροπιαστά μέτρα. Τώρα!

Συγκεκριμένα:

1. Να δοθεί το βοήθημα των 800€, και ό,τι άλλο έπεται, χωρίς να πρέπει να τεθούν σε αναστολή εργασίας οι εργαζόμενοι του Τύπου. Για να υπάρχουν εφημερίδες πρέπει όλοι να εργάζονται!

2. Να μηδενίσει τον ΦΠΑ (6%) στις πωλήσεις.

3. Να προχωρήσει στο πρόγραμμα ενίσχυσης των εφημερίδων με βάση τους εργαζομένους τους. Χωρίς κανέναν περιορισμό και προϋπόθεση.

4. Να «παγώσει» όχι μόνο τα χρεωλύσια, αλλά και τους τόκους για όποιες (ελάχιστες πλέον...) εφημερίδες έχουν τραπεζικό δανεισμό.

5. Να κρατικοποιήσει τη διανομή Τύπου, ώστε να μην αποτελεί δικαιολογία (πραγματική ή μη) το κόστος της ορθής και έγκαιρης διάθεσης των εφημερίδων, παντού.

6. Να επιδοτηθεί το χαρτί των εφημερίδων.

7. Να επιδοτηθεί η εκτύπωση των εφημερίδων.

8. Να δοθούν στις εφημερίδες κίνητρα για να διατηρήσουν τους εργαζομένους τους.

9. Να σταματήσουν οι προσφορές εν μέσω κρίσης, ως μέτρο διασφάλισης του ανταγωνισμού.

10. Και, βέβαια, να ξεκινήσει από τώρα ο σχεδιασμός ενός στρατηγικού πλάνου ενίσχυσης της πολυφωνίας του Τύπου για την επόμενη ημέρα.

Εκτιμώ ότι κανείς σοβαρός και επαγγελματίας εκδότης και καμιά σοβαρή συνδικαλιστική ένωση εργαζομένων στον Τύπο, όποιας ειδικότητας, δεν μπορούν να αμφισβητήσουν ότι αυτά τα 10 μέτρα χρήζουν άμεσης και καθολικής εφαρμογής. Και είμαι βέβαιος ότι δεν υπάρχει κανείς που θα αρνηθεί να προσφέρει ασμένως την τεχνογνωσία του για να επιτύχει η προσπάθεια αυτή! Εκτός, βέβαια, κι αν έχει άλλη ατζέντα... Εκτιμώ, τέλος, ότι κανείς πολιτικός δεν έχει λόγο να μην προχωρήσει σε τέτοιες ρηξικέλευθες λύσεις, ώστε να ξεπεραστούν πραγματικές ή προφασιζόμενες δικαιολογίες.

Εκτός, βέβαια, αν έχει κι αυτός άλλη ατζέντα...

Τα λόγια και οι υποσχέσεις τελείωσαν. Ήρθε η ώρα των πράξεων.