Τα πάθη μιας πόλης

12:09 13/12/2017 - Πηγή: Dimokratianews

Τα πάθη μιας πόλης13.12.2017Άρθρα

Η ανακήρυξη της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας και η... συνέχεια

Από τον
Δημήτρη Κ. Σέργιο*

Στις 23 Ιανουαρίου του 1950, δύο χρόνια μετά την ίδρυση του νέου κράτους του Ισραήλ, η Κνεσέτ, δηλαδή, η ισραηλινή Βουλή, ανακήρυξε αυτονόμως ως πρωτεύουσα του κράτους την Ιερουσαλήμ αντί του Τελ Αβίβ. (Πρόκειται για τον μόνο λογικό τρόπο να ανακηρύσσονται οι πρωτεύουσες των κρατών, δηλαδή, από τους ίδιους τους υπηκόους τους.)

Της αυτόνομης ανακηρύξεως της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας είχαν

προηγηθεί εχθροπραξίες μεταξύ Αράβων και Εβραίων στην πόλη, ένεκα της ιδρύσεως του νέου κράτους, με αποτέλεσμα η πόλη να διχοτομηθεί από τότε σε τομέα αραβικό και τομέα εβραϊκό. Αυτό ήταν η αφορμή (όχι η αιτία!) να ανακηρύξουν οι Εβραίοι την πόλη ως πρωτεύουσα: Επικαλέστηκαν την ενοποίησή της. Παρά ταύτα, η «διεθνής κοινότητα», όπως λέμε παγίως έως σήμερα, είχε -κατά μεγάλο τμήμα της- αντιρρήσεις στην ανακήρυξη, παρά τη λογική αρχή της ανακήρυξης πρωτευουσών από τους υπηκόους των ενδιαφερόμενων κρατών.

Επομένως, η κίνηση του Αμερικανού προέδρου Ντ. Τραμπ να αναγνωρίσει τώρα την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του Ισραήλ, 70 χρόνια μετά την ανακήρυξή της από τους Εβραίους, δεν αποτελεί «πρωτογενή» νομική πράξη. Αλλά είναι, κατά έναν τρόπο, πρώτη σειρά αναγνωρίσεων και από άλλα κράτη, που -νομίζω ότι- θα ακολουθήσουν. Ετσι, κακώς, θεωρώ, στιγματίζεται ως πρωτογενής πράξη. Μάλιστα, αφού θα ανακηρυχθεί και παλαιστινιακό κράτος. Οπότε η Αμερική μάλλον ορθά προλαμβάνει με αυτή την κίνησή της το ενδεχόμενο να ζητήσουν οι Παλαιστίνιοι την ίδια πόλη ως πρωτεύουσά τους...

Η Ιερουσαλήμ έχει υποστεί δραματικές ταλαιπωρίες όχι μόνο από το Ισλάμ, αλλά και από πολλούς δυτικούς (απλώς κατ’ όνομα λεγόμενους «χριστιανούς»...) Θα αναφέρω μόνον τα ακόλουθα: α) Το 66 μ.Χ. οι Ιουδαίοι επαναστάτησαν κατά των Ρωμαίων και ο αυτοκράτορας Τίτος ισοπέδωσε ανηλεώς την πόλη το 70 μ.Χ., καταστρέφοντας και το μνημείο του Ναού του Σολομώντα. β)

Οταν, μετά το 300 μ.Χ. ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος ο Μέγας προσεχώρησε στον χριστιανισμό (ως ορθόδοξος, όχι ως... καρικατούρα σημερινών δυτικών «χριστιανών»!) με αξιοθαύμαστη επιρροή της μητρός του αγίας Ελένης, στην πόλη εγκαινιάστηκε μία από τις λαμπρότερες και ακμαιότερες εποχές της, που διήρκεσε τρεις αιώνες. γ) Το 614 μ.Χ. την κατέλαβαν και την κατέστρεψαν ανηλεώς οι Πέρσες. δ) Από το 638 μ.Χ. και εξής την κατελάμβαναν διαδοχικώς Αραβες χαλίφες (μετριοπαθείς, πάντως, στην πολιτική τους...)
Αλλά το 1071 μ.Χ. η άτυχη πόλη έπεσε στα χέρια των Σελτζούκων, που... έκλεισαν τις προσβάσεις της (!), με αποτέλεσμα να δοθεί πρόσχημα στις δυτικές (και, τάχα μου, «χριστιανικές»...) «σταυροφορίες», που και την ιερή πόλη σφετερίστηκαν έως το 1948 και το ελληνορωμαϊκό Βυζάντιο κατέστρεψαν αναισχύντως...

*Δικηγόρος Α.Π. - Συγγραφέας