Το πολίτευμα που μας καταστρέφει

15:09 3/2/2019 - Πηγή: Dimokratianews

Το πολίτευμα που μας καταστρέφει03.02.2019Άρθρα

Διά των φόρων που καταβάλλουμε στους ξένους χάνουμε τις περιουσίες μας και οι κυβερνώντες χαρίζουν εδάφη και εθνικές άυλες αξίες (όπως το όνομα της Μακεδονίας) στους βαρβάρους

H δημοκρατία πούλησε τη Μακεδονία. Σύνθημα που ακούστηκε στα συλλαλητήρια εναντίον της Συμφωνίας των Πρεσπών Εχουμε δημοκρατία στην Ελλάδα; Αν ναι, αυτή πρόδωσε τη Μακεδονία; Αν όχι, πώς ακριβώς θα μπορούσαμε να περιγράψουμε το ισχύον καθεστώς; Ο Χρήστος Γιανναράς, στο προλογικό σημείωμα του βιβλίου του «Κομματοκρατία»*, γράφει: «Τι είναι η κομματοκρατορία; Εσχατη αλλοτρίωση

της δημοκρατίας στη νεωτερικότητα: το πολυκομματικό σύστημα παύει να είναι αντιπροσωπευτικό, τα κόμματα αυτονομούνται από την κοινωνία των πολιτών, συγκροτούν καθεστώς ολιγαρχίας. Στυγνή ολιγαρχία ανεξέλεγκτων “Διευθυντηρίων” που νομιμοποιείται τυπικά, κάθε τέσσερα χρόνια, με την ψήφο του λαού. Για την υφαρπαγή της ψήφου επιστρατεύονται οι υπερσύγχρονες τεχνικές του μάρκετινγκ, τεχνικές πλύσης εγκεφάλου των μαζών, πληρωμένες με μυθώδη ποσά, για την κατασκευή ψευδαισθητικών εντυπώσεων».

Ολο αυτό το σκηνικό, οι θεσμοί που καθιερώθηκαν από τη μηχανιστική επανάληψη κενών λόγων, από τη διαρκή χρήση της πολιτικής ως πρόφαση, από τις πύρινες πομφόλυγες διαφόρων απροσδιορίστου επαγγέλματος και ιδιότητος «αγωνιστών» σαφώς και δεν δικαιούνται να φέρουν τη δημοκρατική τήβεννο.
Πρόκειται για καθαρές ολιγαρχίες, για συστήματα φαινομενικά εξωστρεφή και ανοιχτά, αλλά στην ουσία τους περίκλειστα, αυστηρά φρουρούμενα και απευθυνόμενα σε ένα κλαμπ το οποίο συνέχεται και συντηρείται εν ζωή αναδιανέμοντας τους πόρους των πολλών στους λίγους.

Ο Κορνήλιος Καστοριάδης στο έργο του «Ο θρυμματισμένος κόσμος»** εξηγεί: «Οι σημερινοί πολιτικοί θεσμοί δεν έχουν μήπως ως τελικότητα να απομακρύνουν τους πολίτες από τις δημόσιες υποθέσεις και να τους πείσουν ότι είναι ανίκανοι να ασχολούνται μ’ αυτές; Καμία σοβαρή ανάλυση δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι τα καθεστώτα που αυτοανακηρύσσονται δημοκρατικά είναι στην πραγματικότητα αυτό που κάθε κλασικός πολιτικός φιλόσοφος θα ονόμαζε καθεστώτα ολιγαρχίας.

Ενα ισχνότατο στρώμα της κοινωνίας κυριαρχεί και κυβερνά. Διαλέγει τους διαδόχους του. Ασφαλώς είναι φιλελεύθερο (περισσότερο ή λιγότερο…) και επικυρώνεται κάθε πέντε ή επτά χρόνια από την ψήφο του λαού. Αν το κυβερνών κλάσμα αυτής της ολιγαρχίας υπερβάλλει πολύ, θα αντικατασταθεί από το άλλο κλάσμα της ολιγαρχίας, που είναι ολοένα και περισσότερο όμοιο με το πρώτο. Εξ ου και η εξαφάνιση κάθε πραγματικού περιεχομένου μέσα στην αντίθεση της αριστεράς και της δεξιάς. Το απίστευτο κενό των σημερινών πολιτικών λόγων αντικατοπτρίζει αυτήν την κατάσταση, όχι γενετικές μεταλλαγές»…

Οι ολιγαρχικές δυνάμεις που κατασκευάζουν την επίφαση του δημοκρατικού πολιτεύματος (το οποίο στην αρχαία Αθήνα περιελάμβανε και τη διαδικασία της κλήρωσης για την ανάδειξη σε αξιώματα) αποτελούν τον κεντρικό αναχρονιστικό παράγοντα του συλλογικού βίου. Προωθούν παντί τρόπω τη διαιώνιση της κατάστασης που τις συμφέρει και πολεμούν ως «αντιδημοκρατική» κάθε πρόταση αλλαγής - αντιστρέφοντας έτσι την πραγματικότητα. Αξίζει να σημειωθεί ότι ένας βασικός λόγος επέκτασης και εμπέδωσης των δημοκρατικών θεσμών στην Ανατολή αλλά και αργότερα στο σύνολο του κόσμου ήταν ο Μέγας Αλέξανδρος! Η αυτοκρατορία που ίδρυσε κατέλυσε τις ανατολικού τύπου ολιγαρχίες και τις αντικατέστησε με δημοκρατικά πολιτεύματα! Διαβάζουμε στον Αρριανό***:

«Ο Αλέξανδρος έφτασε στην Εφεσο μέσα σε τέσσερις μέρες. Εκεί επανέφερε τους πολιτικούς εξορίστους που είχαν εγκαταλείψει την πόλη εξαιτίας του, κατέλυσε την ολιγαρχία και εγκαθίδρυσε δημοκρατικό πολίτευμα. Διέταξε τους Εφέσιους να αφιερώνουν στην Αρτεμη τους φόρους που έδιναν στους βαρβάρους. [...] Εστειλε ακόμη τον Αλκίμαχο, τον γιο του Αγαθοκλή, με ανάλογη δύναμη στις αιολικές πόλεις και σε όσες ιωνικές βρίσκονταν ακόμη κάτω από τον βαρβαρικό ζυγό. Τους διέταξε να καταλύσουν παντού τα ολιγαρχικά πολιτεύματα, να εγκαθιδρύσουν δημοκρατικά, να επιτρέψουν στις πόλεις να κυβερνώνται με τους δικούς τους νόμους και να καταργήσουν τους φόρους που έδιναν στους βαρβάρους. Ο ίδιος έμεινε στην Εφεσο, θυσίασε στην Αρτεμη και έκανε παρέλαση με τον στρατό του οπλισμένο και παραταγμένα τάχα για μάxη».

Εκ των προαναφερθέντων συμπεραίνεται ότι ο Αλέξανδρος, που ήταν ο απόλυτος κυρίαρχος των πραγμάτων -κυριολεκτικά με το σπαθί του-, παγκοσμιοποίησε τη δημοκρατία, διεύρυνε τις εξουσίες των πολιτών και τους απήλλαξε από τους φόρους που κατέβαλλαν στους βαρβάρους.
Στο δικό μας -κακώς- αποκαλούμενο δημοκρατικό πολίτευμα, διά των φόρων που καταβάλλουμε στους ξένους, χάνουμε τις περιουσίες μας και οι κυβερνώντες χαρίζουν εδάφη και εθνικές άυλες αξίες (όπως το όνομα της Μακεδονίας) στους βαρβάρους, αδιαφορώντας για τη λαϊκή κατακραυγή. Το ολιγαρχικό πολίτευμά μας, όντως, πρόδωσε τη Μακεδονία.

*Χρήστος Γιανναράς «Κομματοκρατία. Οταν οι πολίτες υπερψηφίζουν τη λεηλασία της ζωής τους», Αθήνα: 2002, εκδόσεις Πατάκη
**Κορνήλιος Καστοριάδης «Ο θρυμματισμένος κόσμος», μετάφραση από τα γαλλικά Ζήσης Σαρίκας και Κώστας Σπαντιδάκης, Αθήνα: 1992, εκδόσεις ύψιλον/βιβλία, σελ. 137
*** Αρριανός «Αλεξάνδρου Ανάβασις. Βιβλία Α'-Β'», 17.18., Αθήνα: 1992, εκδόσεις Κάκτος

Παναγιώτης Λιάκος