«Βρόχος» για τον Τύπο οι πρακτικές του Αργους

13:48 9/4/2019 - Πηγή: Dimokratianews

«Βρόχος» για τον Τύπο οι πρακτικές του Αργους09.04.2019Παρασκήνιο

Τα «παιχνίδια» με τη διανομή και η εμμονή στη λάθος τιμολογιακή πολιτική

Τον Δεκέμβριο του 2016 ο Κωνσταντίνος Λαζαρίδης, ως διευθύνων σύμβουλος τότε του πρακτορείου διανομής Αργος, είχε δηλώσει σε συνέντευξή του για τη μετοχική συμμετοχή του κ. Βαγγέλη Μαρινάκη στο πρακτορείο ότι «κάθε νέα

συμμετοχή σε μία ανώνυμη εταιρία σηματοδοτεί και ένα νέο ξεκίνημα που αποσκοπεί στην ανάπτυξη». Ο Βαγγέλης Μαρινάκης την περίοδο εκείνη διέθετε το 30% του Αργους, ενώ μετά την εξαγορά και του ΔΟΛ, το καλοκαίρι του 2017, βρέθηκε να κατέχει το 70%.

Την ίδια περίοδο, η Αργος αποκτά το 100% της αγοράς λόγω της καταρρεύσεως του αντίπαλου πρακτορείου Ευρώπη. Τον Μάρτιο του 2018, όμως, υπό τον φόβο να απορριφθεί η εξαγορά του ΔΟΛ από την Επιτροπή Ανταγωνισμού (Ε.Α.) λόγω «υπερσυγκέντρωσης ειδικά στο θέμα της διανομής», ο Βαγγέλης Μαρινάκης θα διαμοιράσει το ποσοστό σε επιχειρηματίες φίλιων μέσων ή απλώς σε φίλους/συνεργάτες, ώστε επισήμως να φαίνεται ότι ο ίδιος έχει και πάλι μόνο το 30%. Λίγο νωρίτερα, τον Φεβρουάριο του 2018, ο κ. Λαζαρίδης παραιτείται από τη θέση του. Σήμερα, αλήθεια, θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι η συμμετοχή του κ. Μαρινάκη έφερε... την ανάπτυξη που είχε προβλέψει ο κ. Λαζαρίδης; Μάλλον το αντίθετο.

Μονομερής κίνηση

Οι τακτικές που ακολούθησε το μονοπωλιακό πρακτορείο διανομής Τύπου οδήγησαν σε περαιτέρω συρρίκνωση του ήδη δοκιμαζόμενου χώρου. Αρα και του ίδιου του πρακτορείου, που σήμερα βρίσκεται αντιμέτωπο με μία σειρά οικονομικά αδιέξοδα.

Η κορυφή του παγόβουνου σχηματίστηκε τον περασμένο Οκτώβριο, όταν το πρακτορείο Αργος αποφάσισε να φορτώσει αυτά τα αδιέξοδα στους πελάτες του, δηλαδή στις εφημερίδες. Με μία πρωτοφανή μονομερή κίνηση, απέστειλε επιστολή στις εκδοτικές επιχειρήσεις, με την οποία τις ενημέρωνε πως επρόκειτο να αλλάξει την εμπορική πολιτική του. Στην πραγματικότητα, δηλαδή, ανακοίνωσε στις επιχειρήσεις ότι έχει οικονομικά προβλήματα και, αντί να βάλουν λεφτά οι μέτοχοι, αυτό θα έπρεπε να το κάνουν εκείνες, ακόμη κι αν στη συνέχεια κινδύνευαν με λουκέτο. Μάλιστα, στη συνάντηση, που ακολούθησε της επιστολής, μεταξύ των εκδοτών και της διοίκησης του πρακτορείου, ο τότε πρόεδρός του Ιωάννης Δήμου, ο οποίος αποτελούσε επιλογή του ομίλου Μαρινάκη, σε μια πρωτοφανή έκρηξη αλαζονικής συμπεριφοράς, που φανέρωνε την πραγματική άγνοια του αντικειμένου, πρότεινε σε όσες επιχειρήσεις δεν συμφωνούν με τη νέα πολιτική να πάρουν τη δικαστική οδό! Από εκεί και πέρα η αντίδραση των εκδοτών ήταν αυθόρμητη και άμεση.

Κάπως έτσι οδηγηθήκαμε στην καίρια παρέμβαση της Ε.Α., η οποία υπό τη νέα ηγεσία της κυρίας Βασιλικής Θάνου «πάγωσε» την εφαρμογή της νέας εμπορικής πολιτικής και ανέτρεψε πραγματικά στο παρά πέντε την προσπάθεια κουκουλώματος του προβλήματος που επιχειρήθηκε από τον προκάτοχό της. Οδήγησε, όμως, και στην άτακτη φυγή των μετόχων. Τον περασμένο Φεβρουάριο στο κάδρο μπήκε η ανώνυμη εταιρία ΝΙΚΗ ΕΚΔΟΤΙΚΗ, που απέκτησε το 14,8% από το μερίδιο του Βαγγέλη Μαρινάκη και το 18% των μετοχών της Πρώτο Θέμα Α.Ε., γεγονός που την κατέστησε βασικό μέτοχο.

Πριν από λίγες ημέρες βγήκε στο φως η εισήγηση της Ε.Α., η οποία περιέχει πολύ σημαντικές παρατηρήσεις για τον τρόπο που δρούσε το πρακτορείο Αργος. Οσα αναφέρονται αποτελούν συντριπτική δικαίωση των ισχυρισμών εκδοτικών επιχειρήσεων. Δικαιώνει, για παράδειγμα, την εφημερίδα «Documento», αποκαλύπτοντας, μεταξύ άλλων, «μη διανομή της εφημερίδας σε 10 τουλάχιστον σημεία πώλησης». Είναι βέβαιο πως αντίστοιχες μεθόδους θα είχε χρησιμοποιήσει το πρακτορείο και σε άλλες εφημερίδες, σε όσες δηλαδή δεν ανήκαν σε μετόχους του ή δεν ήταν φιλικές προς αυτό (...). Και προφανώς και στον δικό μας όμιλο (εφημερίδες «δημοκρατία», «ΕΣΤΙΑ», «Espresso», «Ορθόδοξη Αλήθεια» και Live Sport), έναν όμιλο ο οποίος από την αρχή έχει χαράξει έναν ανεξάρτητο δρόμο, μακριά από διαπλεκόμενα, επιχειρηματικά συμφέροντα.

Μετά την παρέμβαση της Ε.Α., πάντως, η οποία διεξάγει αυτεπάγγελτη έρευνα, η διοίκηση του πρακτορείου έσπευσε να αναλάβει μια σειρά δεσμεύσεων, μεταξύ των οποίων και η διαπραγμάτευση με τις επιχειρήσεις για μια νέα εμπορική πολιτική. Εμμένει, όμως, δυστυχώς στην υπεράσπιση μιας εσφαλμένης τιμολογιακής πολίτικης, επιζητεί ασμένως την αύξηση των χρεώσεων, αντί να ζητεί από τους μετόχους του να ενισχύσουν τα κεφάλαιά του, ενώ δεν προτείνει τίποτα νέο το οποίο θα μπορέσει να λύσει το χρόνιο πρόβλημα της διανομής, που ευθύνεται, μεταξύ άλλων, και για τη συρρίκνωση του Τύπου.