Έλλειμμα στη φροντίδα εφήβων και νεαρών ενηλίκων με καρκίνο

16:15 4/11/2019 - Πηγή: Dimoprasion

Τις ξεχωριστές ανάγκες, από τη διάγνωση μέχρι και μετά το τέλος της θεραπείας, και τα κενά στη φροντίδα της ειδικής ηλικιακής ομάδας των Εφήβων και Νεαρών Ενηλίκων (ΕΝΕ) ογκολογικών ασθενών, αναδεικνύει μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Μαρίνα Σερβιτζόγλου, διευθύντρια ΕΣΥ Ογκολογικό Τμήμα Νοσοκομείο Παίδων «Π&Α Κυριακού», γενική γραμματέας της Ελληνικής Εταιρείας Παιδιατρικής Αιματολογίας Ογκολογίας.
Τονίζει ότι παρόλο που οι έφηβοι και νεαροί ενήλικες (15 έως 19 ετών) με καρκίνο αντιπροσωπεύουν το 7% των συνολικών ογκολογικών

περιπτώσεων, σαν πληθυσμός δεν έχει καρπωθεί τη βελτίωση των ποσοστών επιβίωσης που παρουσιάζουν οι νεαρότερες και μεγαλύτερες ηλικιακά ομάδες. Προσθέτει ότι η συντριπτική πλειοψηφία των νεοδιαγνωσθέντων ασθενών άνω των 15, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, αντιμετωπίζονται σε νοσοκομεία ενηλίκων. «Είναι αδιαμφισβήτητο ότι αυτοί οι ασθενείς παρουσιάζουν συγκεκριμένες ιδιότητες που τους κάνουν να μην συμπεριλαμβάνονται ούτε στα παιδιά ούτε στους ενήλικες. Χαρακτηρίζονται, μάλιστα, στη βιβλιογραφία σαν μία άγνωστη χώρα (no man’s land), τονίζοντας το έλλειμμα που υφίσταται και την ξεχωριστή και ιδιαίτερη φροντίδα που απαιτείται», σημειώνει η κ. Σερβιτζόγλου.
Οι μοναδικές ανάγκες των εφήβων και νεαρών ενηλίκων
Όπως αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η κ. Σερβιτζόγλου, ο καρκίνος φέρνει τον έφηβο και νεαρό ενήλικο αντιμέτωπο με θέματα, όπως η πρόωρη θνητότητα, οι αλλαγές στο σώμα του και η επακόλουθη αλλαγή στην εικόνα εαυτού, η επαναπροσκόλληση στους γονείς σε μία περίοδο απεξάρτησης από αυτούς και ανεξαρτησίας, η διατάραξη της σχολικής, κοινωνικής και επαγγελματικής ζωής και η πιθανή απώλεια της γονιμότητας. Οι αναδυόμενες αυτές ανησυχίες για την υγεία του μπορούν να οδηγήσουν τον έφηβο ή νεαρό ενήλικα σε προβληματική συμμόρφωση στη θεραπεία, με δυσάρεστες επιπτώσεις. Εξαιτίας της ιδιαίτερης ψυχοσύνθεσης των ΕΝΕ, απαιτείται, τονίζει, συστηματική στήριξή τους από ψυχολόγο και κοινωνικό λειτουργό, ενώ χρειάζονται και διαφορετική προσέγγιση από το ιατρονοσηλευτικό προσωπικό. Η αντιμετώπισή τους είναι σκόπιμο να πραγματοποιείται σε ειδικά Τμήματα, από διεπιστημονική ομάδα, κατάλληλα εκπαιδευμένη, υπογραμμίζει η κ. Σερβιτζόγλου.