«Ο Δ. Ταβουλάρης, η Ευ. Παρασκευοπούλου και Η Δούκισσα των Αθηνών» – Το νέο βιβλίο του Διονύση Ν. Μουσμούτη

16:14 20/1/2020 - Πηγή: Dimoprasion

Μπορεί σήμερα τα ονόματά τους να μην είναι γνωστά, δεν συνέβαινε όμως το ίδιο στα τέλη του 19ου αιώνα. Ο Διονύσιος Ταβουλάρης και η Ευαγγελία Παρασκευοπούλου ήταν διάσημοι ηθοποιοί και θιασάρχες που μεσουράνησαν αυτήν την περίοδο, με κοινό σημείο, πέρα από το θέατρο και τις επεισοδιακές συνεργασίες τους, την επτανήσια καταγωγή τους. Διόλου τυχαίο, βέβαια, εφόσον τα Επτάνησα αποτελούν σχεδόν το μισό της όλης θεατρικής ιστορίας του τόπου, σύμφωνα με τον καθηγητή Θεατρολογίας Βάλτερ Πούχνερ.

Ενα βιβλίο που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Πλέσσα «επανασυνδέει» αυτούς τους καταξιωμένους θεατρανθρώπους, μέσα από τη σχέση τους με ένα θεατρικό έργο: Το γραμμένο στην καθαρεύουσα έμμετρο πεντάπρακτο δράμα «Η Δούκισσα των Αθηνών», του συγγραφέα και διπλωμάτη Κλέωνα Ραγκαβή, που βραβεύτηκε στον διαγωνισμό των Ολυμπίων το 1888.
Το δοκίμιο «Ο Διονύσιος Ταβουλάρης, η Ευαγγελία Παρασκευοπούλου και Η Δούκισσα των Αθηνών», του Διονύση Ν. Μουσμούτη, δημοσιοποιεί στο κοινό το αποτέλεσμα μίας πολυετούς έρευνας. Πρόκειται για την παρουσίαση της αλληλογραφίας των δύο ηθοποιών με τον Ραγκαβή στην προσπάθειά τους να παρουσιάσουν ο καθένας με τον δικό του θίασο τη «Δούκισσα των Αθηνών» κατά την περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων του 1896. Η επιστολογραφια, μέρος της οποίας δημοσιεύεται πρώτη φορά, παρέχει πολύτιμες πληροφορίες για το γενικότερο κλίμα στα θεατρικά πράγματα της εποχής (η δυστοκία συνεννόησης των ηθοποιών με την Επιτροπή Ολυμπιακών Αγώνων έχει πολύ ενδιαφέρον), αλλά και για τον ρόλο του Τύπου στη διαμόρφωση των καλλιτεχνικών πραγμάτων, μία επίσης αξιοσημείωτη παράμετρος.
Ο Διονύσης Μουσμούτης, συγγραφέας, κριτικός, εκδότης και διευθυντής του μηνιαίου περιοδικού «Ιστορία Εικονογραφημένη», με καταγωγή από τη Ζάκυνθο, είναι γνωστός μελετητής του πολιτισμού της ιδιαίτερης πατρίδας του και γενικότερα του επτανησιακού θεάτρου. Εκδότης πρακτικών συνεδρίων, αφιερωματικών τόμων και συλλογικών έργων, έχει γράψει μία σειρά από μονογραφίες, για τις οποίες είναι γνωστός στη θεατρική ιστοριογραφία και στη θεατρολογία, με πιο πρόσφατη αυτή για τον Ζακυνθινό συνθέτη Παύλο Καρρέρ. Πρόσφατα (2017) εκδόθηκε από τον οίκο Πλέσσα και το δίτομο opus magnum του για τη θεατρική ιστορία της Ζακύνθου τον 19ο αιώνα. Όπως αναφέρει ο Β. Πούχνερ στον πρόλογο του νέου δοκιμίου, αυτό το έργο όχι μόνο «θέτει τις γνώσεις μας για το επτανησιακό θέατρο σε νέες πληροφοριακές και μεθοδολογικές βάσεις», αλλά και πείθει ότι ο χώρος από τον οποίο περιμένει κανείς «κάποιες μεγαλύτερες ανατροπές στην ιστορία του ελληνικού θεάτρου […] και της ελληνικής λογοτεχνίας» είναι κυρίως εκείνος των Επτανήσων. Η νέα δουλειά του Δ. Μουσμούτη αφορά μία από τις πιο απαιτητικές εργασίες στην ερευνητική φιλολογία και ιστορία: Την επιστολογραφία, στην οποία ο ίδιος έχει εντρυφήσει, εφόσον η ανέκδοτη αλληλογραφία μεταξύ θεατρανθρώπων και παραγόντων της σκηνής, αλλά και δραματογράφων, κυριαρχεί στις μελέτες του.
Πηγή ΑΠΕ-ΜΠΕ