Τα «Παράσιτα» στις κινηματογραφικές αίθουσες

11:06 17/10/2019 - Πηγή: Dimoprasion

Με τον Joker να συνεχίζει τη θριαμβευτική του πορεία, ξεπερνώντας μέσα σε δυο βδομάδες τα 450.000 εισιτήρια και να αναγκάζει τους αιθουσάρχες να κάνουν και μεταμεσονύχτιες προβολές, μια νέα σημαντική ταινία παίρνει τη σκυτάλη. Πρόκειται για το σκληρό φιλμ «Παράσιτα», του Μπονγκ Τζουν-Χο, που κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα στο τελευταίο

φεστιβάλ στις Κάννες.
Επίσης, στην κινηματογραφική εβδομάδα υπάρχουν ακόμη τρεις νέες ταινίες, το δραματικό και βραβευμένο στο φεστιβάλ Βερολίνου με την Χρυσή Αρκτο «Συνώνυμα», το παραμύθι της Disney «Maleficent: Η Δύναμη του Σκότους», με την Ατζελίνα Τζολί, «Οι Επικίνδυνες Κυρίες» με την καυτή Τζένιφερ Λόπεζ και μια επανέκδοση, «Ο Λένιν τον Οκτώβρη» του Μιχαήλ Ρομ.
«Παράσιτα»
(«Parasite») Δραματικό, κοινωνικό θρίλερ, νοτιοκορεάτικης παραγωγής του 2019, σε σκηνοθεσία Μπονγκ Τζουν-Χο, με τους Σονγκ Κανγκ Χο, Λι Σαν Κουν, Τσο Γέο, Σο Νταμ Παρκ, Τζι Σο Γιανγκ κ.α.
Τα τελευταία χρόνια η νοτιοκορεατική (και γενικότερα η ασιατική) κινηματογραφία τείνει να δημιουργήσει μια νέα σχολή, που στον πυρήνα της βρίσκονται οι καθημερινοί άνθρωποι, τα υπαρξιακά αδιέξοδα, οι κοινωνικές αντιθέσεις και αδικίες και πάνω απ’ όλα ο πολιτικός στοχασμός. Ενα φρέσκο σινεμά, που δείχνει ότι η «Εβδομη Τέχνη» μπορεί να βγει από το αδιέξοδο στο οποίο το έχουν φέρει οι τεχνοκράτες και οι επιλογές τους που προσπαθούν να καλύψουν τα γούστα του μέσου κοινού. Με τα «Παράσιτα» ο Μπονγκ Τζουν-Χο εντυπωσίασε στο τελευταίο Φεστιβάλ των Καννών και δικαίως κατέκτησε τον «Χρυσό Φοίνικα», καθώς αποφεύγει την ευκολία της καταγγελτικής ρητορικής και σπάζοντας τις φόρμες του συρμού, στήνει μια επίπονη σπουδή πάνω στις ταξικές αντιθέσεις, τις κοινωνικές ανισότητες, τους ανθρώπους των υπογείων και των επαύλεων και αυτή τη νοητή γραμμή που τους συνδέει.
Η ιστορία συνοψίζεται σε μια οικογένεια που ζει παρασιτικά σε κάποιο άθλιο υπόγειο και βρίσκει την ευκαιρία να εισβάλει στη ζωή ενός πλούσιου ζευγαριού, με δυο παιδιά – το ένα προβληματικό, το οποίο χειρίζονται με απρόσμενη ευκολία και αρχίζουν να βάζουν στόχους που θα τους φέρουν απέναντι σε κρυμμένα μυστικά και μεγάλους κινδύνους.
Ο Μπονγκ Τζουν-Χο αφηγείται την αλληγορική ιστορία του με ιδιοφυή τρόπο. Με τις λεπτοδουλεμένες σεκάνς και τα συνεχή αλλά όχι κουραστικά σκηνοθετικά και σεναριακά ευρήματα να δένουν σαν κόμπος, όπως και το στομάχι του θεατή, όταν αρχίσει να κατανοεί ότι η ιστορία μιλάει για τον κόσμο που ζούμε. Σαρκαστικός, με κατάμαυρο χιούμορ, που δεν επιτρέπει πολλά γέλια, αλλά πολλές σκέψεις, ο πανούργος Νοτιοκορεάτης σκηνοθέτης αναδεικνύει μοναδικά τον παρασιτικό ρόλο των πλουσίων. Γνωρίζουν μόνο να μισοαπολαμβάνουν τα πλούτη τους, με τη σύγχρονη αντίληψη περί επιτυχίας, να εκμεταλλεύονται τα προνόμιά τους και την ισχύ τους, καλύπτοντας την πνευματική ρηχότητά τους και το συναισθηματικό κενό τους, ενώ το προβληματικό παιδί τους το αφήνουν σε μοδάτες συνταγές, απ’ αυτές που προβάλουν τα ιλουστρασιόν περιοδικά και η τηλεόραση. Ετσι, πάνω σε αυτόν τον έτσι κι αλλιώς άρρωστο οργανισμό βρίσκουν την ευκαιρία τα παράσιτα να αναπτυχθούν και να τους κυριεύσουν μέχρι να ανακαλυφθεί το παράξενο μυστικό που κρύβει το υπόγειο της πολυτελέστατης βίλας. Ενα μυστικό που θα βγάλει ακόμη μεγαλύτερο θυμό για τα πλούσια αφεντικά και θα φέρει και την έκρηξη βίας.
Υπάρχει όμως και η οσμή της ένδειας που εκπέμπει η παρασιτική οικογένεια, μια ενοχλητική μυρωδιά για τα πλούσια αφεντικά την οποία έχουν συναντήσει και στο μετρό. Μια μυρωδιά, που αρχίζει να τους βάζει σε σκέψεις, για το αν πρέπει να συνεχίσουν να έχουν εμπιστοσύνη στα παράσιτα που έχουν αναπτυχθεί αρμονικά πάνω τους.
Μία σημαντική ταινία, που θυμίζει κατά κάποιο τρόπο τους περσινούς «Κλέφτες Καταστημάτων» του Χιροκάζου Κόρε Εντα, που και αυτός μιλούσε για το κοινωνικό σύστημα της Νότιας Κορέας, ένα βαθιά ταξικό σύστημα, που πετάει στα σκουπίδια όσους δεν έχουν το χρίσμα του πετυχημένου.
Και όλα αυτά με μία εύστροφη, σπιρτόζικη και δημιουργική αφήγηση, με εναλλαγές σε αισθήματα, ευφάνταστες σκηνές, που φτιάχνουν συνεχώς το κλίμα του απρόοπτου, την κλιμάκωση του ρυθμού και το εντυπωσιακό και συγχρόνως αμφιλεγόμενο φινάλε. Αυτό άλλωστε θα συνεχίσει να απασχολεί τους θεατές, χωρίς να σκεπάζει, όμως, όλα τα διεισδυτικά μηνύματα του φιλμ.
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ.. Η οικογένεια των Κιμ είναι αγαπημένη, αλλά είναι όλοι τους άνεργοι και το μέλλον τους διαγράφεται ζοφερό. Ο γιος της οικογενείας βρίσκει δουλειά ως καθηγητής ιδιαιτέρων κι ελπίζει επιτέλους σε σταθερό εισόδημα. Κουβαλώντας τις προσδοκίες όλης του της οικογένειας, πηγαίνει για συνέντευξη στο σπίτι των Παρκ – ιδιοκτητών μια διεθνούς εταιρίας πληροφορικής, για να συναντήσει την κυρία του σπιτιού. Μετά την πρώτη αυτή συνάντηση, ξεκινάει ένας χείμαρρος ατυχών συμβάντων.
Πηγή ΑΠΕ-ΜΠΕ