Το 1/3 των επιχειρήσεων δεν βρίσκει εργατικό δυναμικό με τις δεξιότητες που επιθυμεί

17:57 28/3/2019 - Πηγή: Dimoprasion

Αμφισβητεί τα ευρήματα ο Γαβρόγλου

«Η εκπαίδευση δεν πρέπει να είναι προσανατολισμένη στην απόκτηση δεξιοτήτων. Πρέπει να είναι προσανατολισμένη ΚΑΙ στην απόκτηση δεξιοτήτων», ανέφερε από το βήμα του συνεδρίου του Economist, με θέμα: «Τα νέα επαγγέλματα – οι νέες δεξιότητες», ο υπουργός Παιδείας, Ερευνας και Θρησκευμάτων, Κώστας Γαβρόγλου.
Ο υπουργός Παιδείας σχολίασε ότι τα προηγούμενα χρόνια στην Ελλάδα

υπήρξε στρεβλή επιχειρηματικότητα και υποστήριξε ότι δεν δημιουργήθηκαν στην αγορά εργασίας οι ανάγκες εκείνες που θα έπρεπε, ούτως ώστε να «κουμπώσουν» με τη δομή της τεχνικής εκπαίδευσης στη χώρα.
«Για εμάς, είναι ακόμη πιο σημαντική η Παιδεία των νέων. Είναι αυτή που θα καταφέρει να δημιουργήσει πολίτες με προσαρμοστικότητα στις νέες καταστάσεις», σημείωσε ο κ. Γαβρόγλου, προσθέτοντας ότι η κυβέρνηση ολοκληρώνει το μεταρρυθμιστικό της σχέδιο, σύμφωνα με το οποίο, τα πανεπιστήμια θα έχουν παραδοσιακά τμήματα, αλλά και τμήματα με νέα γνωστικά πεδία. Ειδική μνεία έκανε στη δημιουργία των διετών προγραμμάτων σπουδών επαγγελματικού προσανατολισμού.
Επίσης, εμφανίστηκε επικριτικός με τις στατιστικές διεθνών οργανισμών, όπως η Παγκόσμια Τράπεζα – τέθηκε στη συζήτηση το εύρημα ότι το 1/3 των επιχειρήσεων δεν βρίσκει εργατικό δυναμικό με τις δεξιότητες που επιθυμεί- αμφισβητώντας την αποτελεσματικότητα των πολιτικών τους.
Από την πλευρά της, η Νίκη Κεραμέως, τομεάρχης Παιδείας, Ερευνας και Θρησκευμάτων της Νέας Δημοκρατίας, στάθηκε στην αδυναμία σύνδεσης του εκπαιδευτικού συστήματος με την αγορά εργασίας στην Ελλάδα ως φαινόμενο το οποίο επιτείνεται στο πλαίσιο της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης. Επικαλέστηκε στοιχεία σύμφωνα με τα οποία, η Ελλάδα, καταγράφει το υψηλότερο ποσοστό ανεργίας των νέων στην ΕΕ (αγγίζει το 36,6%). Ανάμεσα δε στις χώρες του ΟΟΣΑ, καταγράφει το υψηλότερο ποσοστό άνεργων πτυχιούχων (περίπου στο 20%). Ως αποτέλεσμα, «χιλιάδες νέοι με προσόντα αναζητούν εκτός συνόρων ένα καλύτερο εργασιακό μέλλον», δεδομένης και της οριζόντιας αναντιστοιχίας προσόντων, την οποία καταδεικνύει μελέτη του ΣΕΒ το 2018.
Στο πλαίσιο αυτό, η κα Κεραμέως περιέγραψε τους βασικούς άξονες του προγράμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, στους οποίους συμπεριλαμβάνονται -μεταξύ άλλων- η καλλιέργεια των λεγόμενων ήπιων δεξιοτήτων (soft skills), των ψηφιακών δεξιοτήτων (digital skills), η επένδυση στον σχολικό επαγγελματικό προσανατολισμό από το γυμνάσιο, η ενίσχυση του τεχνολογικού τομέα στην ανώτατη εκπαίδευση και η προώθηση της διάδρασης των ιδρυμάτων Ανώτατης Εκπαίδευσης με τις επιχειρήσεις.
Ακόμη, ο Γιώργος Μαρκοπουλιώτης, επικεφαλής της Αντιπροσωπείας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην Ελλάδα, τόνισε ότι η Εκπαίδευση αποτελεί αποκλειστική αρμοδιότητα των κρατών – μελών της ΕΕ, ωστόσο, πρόσθεσε ότι «η Ενωση έχει να παίξει ρόλο, βοηθώντας τις χώρες να καθορίσουν κοινούς στόχους και καλύπτοντας ενδεχομένως ελλείμματα στα εθνικά τους συστήματα. Μάλιστα, σημείωσε ότι ένας στους δύο Ευρωπαίους έχει ανεπαρκές επίπεδο ψηφιακών δεξιοτήτων, δύο στους δέκα δεν έχουν καθόλου αντίστοιχες δεξιότητες, και ένα ποσοστό της τάξης του 15% κινδυνεύει με αποκλεισμό για αυτόν τον λόγο».
Σύμφωνα με τον κ. Μαρκοπουλιώτη, η Επιτροπή προωθεί πρωτοβουλίες που στοχεύουν στην ενίσχυση της κατάρτισης, ως ζωτικής σημασίας για την καινοτομία, την ανάπτυξη, την απασχόληση και την ευρωπαϊκή ανταγωνιστικότητα. «Στο μέλλον 9 στις 10 επιχειρήσεις θα απαιτούν ψηφιακές δεξιότητες. Στην ΕΕ υπολογίζεται ότι τον επόμενο χρόνο θα υπάρχουν 500.000 κενές θέσεις εργασίας».
Εξάλλου, η Αννα Διαμαντοπούλου, πρόεδρος στο «ΔΙΚΤΥΟ» για τη μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και την Ευρώπη και πρώην υπουργός Παιδείας, σημείωσε ότι «η ευθύνη του πολιτικού συστήματος είναι να μην μείνει κανείς πίσω», υπογραμμίζοντας παράλληλα ότι η αυτοματοποίηση δεν αφορά μόνο το εργοστάσια, αλλά αλλάζει τα δεδομένα σε όλους τους τομείς. Εφερε το παράδειγμα της χρήσης ρομπότ σε αποθήκες ή drones σε καλλιέργειες, τονίζοντας ότι ο βασικός λόγος για τον οποίο η Ελλάδα υστερεί σε παραγωγικότητα στον αγροτικό τομέα -σε σύγκριση με χώρες παρόμοιων χαρακτηριστικών, όπως η Ολλανδία και το Ισραήλ- είναι η διαφορά στην ενσωμάτωση τεχνολογίας.