Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ του Φάμελλου να κερδίσει ξανά το ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης;

10:17 3/12/2024 - Πηγή: Dimosio

Του Δήμου Βερύκιου

Αναλόγως από ποια ματιά το βλέπει κανείς. Μαθηματικά ή πολιτικά;

Βάσει της θεωρίας των πιθανοτήτων, εάν η κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ επανασυνδεθεί με τους βουλευτές της Νέας Αριστεράς μπορεί να γίνει ξανά αξιωματική αντιπολίτευση. Όμως, αυτή την στιγμή δεν διαφαίνεται ότι η “Νέα Αριστερά” πασχίζει για τίτλους και πολύ περισσότερο με την δική της την πλάτη να γίνει και πάλι ο ΣΥΡΙΖΑ

κοινοβουλευτικός “μάγκας”.

Στη ζωή, όμως, όπως και στη πολιτική όλα μπορούν να συμβούν, γι’ αυτό ποτέ μην λες ποτέ. Άλλωστε, ουδέποτε είχαν διαρραγεί οι σχέσεις των «87» του ΣΥΡΙΖΑ και της “ομπρέλας”, η οποία αποτέλεσε τον κορμό στην «Νέα Αριστερά». Συνδετικός κρίκος, το “άλογο” που τρέχει και στο οποίο πόνταραν την τελευταία δεκαετία οι μεν και οι δε, καθώς τους έφερε στην εξουσία. Εάν δεν υπήρχε ο Αλέξης Τσίπρας, ο επικοινωνιακός Αλέξης , όλοι τούτοι οι «κληρονόμοι» της πάλαι ποτέ κυβερνώσας Αριστεράς θα ήταν εκτός νυμφώνος και δεν θα τους γνώριζε ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας, όπως θα τους έλεγε ο μακαρίτης ο Γιώργος Κατσιφάρας…

Είναι ανθρώπινο , όλοι αυτοί που συγκροτούσαν την κερκίδα του Αλέξη και που σήμερα εκλογικά /δημοσκοπικά έχουν πέσει στα τάρταρα , να νοσταλγούν την χλιδή της εξουσίας , τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα και τους μπάτλερ. Να κάνουν όνειρα και πλάνα για ένα καλύτερο πολιτικό μέλλον.

Αυτές οι απλές και όχι απλοϊκές σκέψεις έρχονται και ξανά έρχονται στο μυαλό τους και πέφτουν στο τραπέζι των συζητήσεων κάθε φορά που ο Αλέξης συναντάει και συνομιλεί με τον Γραβιήλ , [όχι τον Δεσπότη (αυτόν ούτε θέλει να τον βλέπει στα μάτια του ο Αλέξης καθώς του χρεώνει την διαρροή στον Μητσοτάκη της συμφωνίας που ετοίμαζε ως πρωθυπουργός με τον Αρχιεπίσκοπο για την αξιοποίηση της εκκλησιαστικής περιουσίας) ], αλλά τον Σακελλαρίδη.

Όμως η θεωρία από την πράξη απέχουν παρασάγγας και η πολιτική της τάβλας συνήθως αποδεικνύεται έπεα πτερόεντα…

– Πολιτικά μπορεί να υπάρξει συνένωση δυνάμεων του παλαιού ΣΥΡΙΖΑ; Κατά την γνώμη μου δύσκολο στην παρούσα φάση. Οι κάτοχοι της σφραγίδας του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να κέρδισαν τα περιουσιακά στοιχεία και την κρατική επιχορήγηση, έχασαν ,όμως, το ηθικό πλεονέκτημα, το οποίο διατήρησε η ομπρέλα και οι λοιπές δυνάμεις που αποχώρησαν αξιοπρεπώς και συντεταγμένα από τον ΣΥΡΙΖΑ το φθινόπωρο του 2023 και συγκρότησαν την «Νέα Αριστερά».

Επομένως η «Νέα Αριστερά» έχει το δίλλημα : – Θα δώσει δημοκρατικό άλλοθι στους παλιούς συντρόφους του ΣΥΡΙΖΑ , σ’ αυτούς που πριν από ένα χρόνο έκαναν το παν και συνεργάστηκαν με τον ξενόφερτο …διάβολο για να μην πάρει τα ηνία του ΣΥΡΙΖΑ η Έφη Αχτσιόγλου ; Αν για κάτι ξεχωρίζουν οι Νεοαριστεροί είναι ότι δεν διαθέτουν κοντή μνήμη.

Άλλωστε, τυχόν αποδοχή της Νέας Αριστεράς να συνεργαστεί ή και να συγχωνευτεί με τον ΣΥΡΙΖΑ στην πράξη θα είναι σαν να συνεργάζεται με τον ΣΥΡΙΖΑ του Φάμελλου ( του Αλέξη και του Αλέκου) αλλά και τον ΣΥΡΙΖΑ του Πολάκη.

-Τι κοινό έχει η “Νέα Αριστερά” με τον Πολάκη; Ότι η ημέρα με την νύχτα…

Στηριζόμενοι στην θεωρία των πιθανοτήτων, όσο το Κίνημα Δημοκρατίας πλησιάζει τον μαγικό αριθμό «10» ως κοινοβουλευτική δύναμη για την συγκρότηση κοινοβουλευτικής ομάδας, τόσο απομακρύνεται το ενδεχόμενο ο ΣΥΡΙΖΑ να γίνει ξανά αξιωματική αντιπολίτευση κατά την παρούσα κοινοβουλευτική περίοδο.

Του Ηλία Ψυχογιού

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει καμία ελπίδα να ξαναγίνει αξιωματική αντιπολίτευση

Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Ειδικά αν είναι η πεθερά σου, σίγουρα πεθαίνει τελευταία.

Με αυτή την ελπίδα, μετά την εκπαραθύρωση Κασσελάκη, έχουν βγει τα κομπιουτεράκια στην Κουμουνδούρου και υπολογίζουν πώς μπορούν να γίνουν πάλι, κοινοβουλευτικά, αξιωματική αντιπολίτευση.

Αν είχαν βγάλει αυτά τα άτιμα τα κομπιουτεράκια και το 2014, ίσως να μην είχαμε καταρρεύσει ως χώρα και ως οικονομία το 2015 και ο ΣΥΡΙΖΑ να είχε καταφέρει να γίνει μόνιμα αυτό που έγινε παροδικά: κυβερνώσα αριστερά.

Τέλοσπάντων, καλύτερα που έγινε έτσι κι έχουμε κι εμείς οι πτωχοί αρθρογράφοι κάτι να γράφουμε!

Kατά τη γνώμη μου ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει καμία ελπίδα να ξαναγίνει αξιωματική αντιπολίτευση και το πιθανότερο είναι στις επόμενες εκλογές να βρεθεί πολύ κοντά, αν όχι κάτω, από το όριο του 3%.

Ο λόγος είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ανέλυσε σωστά τον ιστορικό χρόνο αλλαγής των πολιτικών συσχετισμών μετά το 2019.

Θεώρησε ότι το τότε ποσοστό του, τού έδινε το δικαίωμα να συνεχίσει με την ίδια ρητορική που εν μέσω τοξικών καταστάσεων τον έφερε στην εξουσία το Ιανουάριο του 2015.

Η πραγματικότητα είναι ότι το 2019, το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ προερχόταν απλά από ανθρώπους οι οποίοι πίστευαν πώς μπορούν να διατηρηθούν στην εξουσία και να έχουν όλες τις τρυφηλότητες που αυτή η συνεπάγεται.

Μόλις και αυτοί κατάλαβαν ότι η εξουσία για το ΣΥΡΙΖΑ θα είναι πιο σπάνια και από το ιερό δισκοπότηρο, άρχισαν να “λακάνε” (όπως λέμε στην Αλαγονία) δεξιά και αριστερά και να ξαναγυρνούν πάλι στις γνωστές υπόγες και γιάφκες των Εξαρχείων, στις γνωστές γκρούπες που γνωρίζουν από τη μαρξιστική αριστερά στην οποία ανδρώθηκαν.

Και μεγαλύτερη απόδειξη για αυτό που λέω δεν υπάρχει από το ποσοστό που έλαβε ο Πολάκης στις τελευταίες εσωκομματικές εκλογές. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη από αυτήν!

Απόδειξη επίσης είναι η κίνηση της Έφης Αχτσιόγλου και των υπολοίπων της Νέας Αριστεράς να αποχωρήσουν από το ΣΥΡΙΖΑ μόλις έχασαν τη δυνατότητα να τον κυβερνήσουν. Οι φραξιονιστικές τακτικές, οι τακτικές των διασπάσεων, είναι ίδιον της αριστεράς. Διότι η αριστερά λειτουργεί ως θρησκεία και η θρησκείες έχουν δόγμα. Αν λοιπόν κάποιος δεν συμφωνεί με το δόγμα του άλλου, δημιουργεί μία άλλη θρησκεία. Στη συγκεκριμένη περίπτωση ένα άλλο μικρό κόμμα.

Επιπλέον, δεν υπάρχει περίπτωση δογματικοί άνθρωποι όπως ο Πολάκης, η Αχτσιόγλου ή ο Τζανακόπουλος να μπορέσουν ποτέ να ξαναβρεθούν κάτω από την ίδια πολιτική στέγη, εκτός μόνο κι αν είναι για ξεκαθαρίσουν τους λογαριασμούς τους, μία για πάντα.

Το γεγονός ότι οι «87» είχαν και έχουν επαφές με τη Νέα Αριστερά, παρότι ως επιχείρημα έχει μία λογική και θα μπορούσε να πει κάποιος ότι πιθανόν να τους φέρει ξανά κοντά, ο παράγοντας Πολάκης, ο οποίος είπε ξεκάθαρα ότι “ο μισός ΣΥΡΙΖΑ είναι δικός μου”, δεν μπορεί να μην υπολογιστεί. Ο Πολάκης δεν ξεχνάει ποιοι πίεζαν τον Τσίπρα να τον διαγράψει…

Με ποιον ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν να έρθει κοντά η Νέα Αριστερά;

Με αυτόν του Πολάκη, για τη διαγραφή του οποίου πίεζαν τον Τσίπρα;

Με αυτόν του Φάμελλου, που τους καλούσε να παραδώσουν τις έδρες και τους αποκαλούσε “αποστάτες”;

Με αυτόν του Νίκου Παππά ο οποίος, ως υποστηρικτής του Κασσελάκη τότε, ουσιαστικά απαίτησε είτε να σιωπήσουν εσωκομματικά είτε να αποχωρήσουν ησύχως;

Και όλα αυτά θα μπορούσαν να τα παρακάμψουν αν υπήρχε έστω και η ελάχιστη προοπτική να ξαναπάρουν την εξουσία. Υπάρχει; Όχι βέβαια. Ανέκδοτο έχουν καταντήσει.

Εδώ πρώην βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, που πήγε στον ΣΥΡΙΖΑ και είναι τώρα εκτός ΣΥΡΙΖΑ (αλλά εν ενεργεία βουλευτής), προσπάθησε να ψελλίσει προς τον Νίκο Ανδρουλάκη ότι θα επιθυμούσε να ξαναγυρίσει και οι φωνές του Νικόλα ακούστηκαν από τη Χαριλάου Τρικούπη μέχρι την Κουμουνδούρου κι ακόμα παραπέρα…

Για να τελειώνουμε: Ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δεν μπορεί να ξαναγίνει αξιωματική αντιπολίτευση αλλά, προσωπικά, πιστεύω ότι οι περισσότεροι βουλευτές του θα γίνουν σαν τους πρώην βουλευτές των Αν.Ελ.: Αόρατοι. Κανείς δεν θα τους θυμάται μετά από τις επόμενες εκλογές.

Αν δε, στον Μητσοτάκη προκύψει και κάτι καλό από τα ελληνοτουρκικά και τα Γλυπτά του Παρθενώνα;

Η Πλατεία Κουμουνδούρου θα πρέπει να μετονομαστεί σε Κλαυθμώνος από τους οδυρμούς!