Για την ανασύνθεση του προοδευτικού χώρου

11:40 15/7/2024 - Πηγή: Dimosio

Η παγκόσμια αριστερά βρίσκεται σε υποχώρηση και άμυνα. Παρουσιάζεται αμήχανη και σε αδυναμία να καταθέσει συνολική πρόταση. Οι βασικές διαιρετικές τομές του παρελθόντος, υποχωρούν. Έχουμε πλέον νέες διαιρετικές τομές που προκύπτουν από τις τεχνολογικές και επιστημονικές ανακαλύψεις, αλλά και από τις γεωστρατηγικές ανατροπές, την κλιματική κρίση και τη μετανάστευση. Είναι προφανές, ότι η μαρξιστική μέθοδος σκέψης που μας βοήθησε να κατανοούμε τον κόσμο, χρειάζεται επικαιροποίηση με βάση τα νέα στοιχεία. Οι λαοί ιδιαίτερα στη

Δύση έχοντας επίγνωση της δυστοπιας, απορρίπτουν τη συλλογική δράση. Κόμματα συνδικάτα, κινήματα είναι σε υποχώρηση και οι πολίτες ιδιωτεύουν. Επιδιώκουν κατά μόνας την έξοδο από τη κρίση.

Το παράδειγμα της Γαλλίας με όλες τις ιδιαιτερότητες του δεν μπορεί παρά να αποτελεί μια ανάσα δημοκρατίας. Η ακροδεξιά έστω και συγκυριακά ηττήθηκε και αυτό είναι πολύ σημαντικό. Δεν έχουμε ξεμπερδέψει όμως με το φασισμό όσο βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τις κοινωνικές ανισότητες, τον πόλεμο, την κλιματική κρίση και τις λοιπές αιτίες που γενούν το μίσος. Από την άλλη φαίνεται, ότι όταν οι πολίτες διαπιστώνουν, ότι υπάρχει προοδευτική προοπτική κυβερνησιμότητας, ενεργοποιούνται , συμμετέχουν και επιτυγχάνουν σημαντικές νίκες. Η περίπτωση του «Νέου Λαϊκού Μετώπου» αποδεικνύει ότι μια προγραμματική συμφωνία των ευρύτερων προοδευτικών δυνάμεων μπορεί να αποτελέσει το εφαλτήριο για την αντεπίθεση του δημοκρατικού κόσμου. Προφανώς η πολυδιάσπαση και ο κατακερματισμός, γνώριμη παθογένεια της Αριστεράς δεν βοηθούν. Χρειάζεται σύνθεση και υπέρβαση των αντιθέσεων του χθες στη βάση συγκεκριμένων προτάσεων πολιτικής που θα κάνουν καλύτερη τη ζωή των πολιτών. Στη χώρα μας όσο κυριαρχεί ο ηγεμονισμός και η κομματική περιχαράκωση θα κυβερνά η Δεξιά και ο κ.Μητσοτάκης. Χρειαζόμαστε μια συνεννόηση των προοδευτικών δυνάμεων. Χρειαζόμαστε μια minimum προγραμματική συμφωνία για την αντιμετώπιση των μεγάλων ζητημάτων(ακρίβεια, ΕΣΥ, ασφάλεια, δικαιοσύνη κλπ.). Αν υποχωρήσουν οι προσωπικές στρατηγικές και φιλοδοξίες μια τέτοια προοπτική είναι χρήσιμη και αναγκαία. Η μεγάλη εικόνα είναι η ανάγκη ανασύνθεση του προοδευτικού χώρου και όσο νωρίτερα το αντιληφθούμε, τόσο γρηγορότερα θα βγούμε από τη δυστοπία.

Οι δημοκρατικοί, αριστεροί πολίτες όμως αναζητούν πολιτική έκφραση και διέξοδο κυβερνησιμοτητας. Η αποχή του 60% χτυπάει καμπανάκι κινδύνου.

Οι συστημικές δυνάμεις όπως γνωρίζουμε σχεδιάζουν πολιτική σε ορίζοντα δεκαετίας. Ας μην εκπλαγούμε αν επιλέξουν πρόωρη προσφυγή στις κάλπες πριν η φθορά της ΝΔ καταστεί μη αναστρέψιμη. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι να επικαιροποιήσουμε τις θέσεις μας και να συγκροτήσουμε μια ολοκληρωμένη εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης. Την ώρα για παράδειγμα που η ΝΔ θεσμοθετεί την εξαήμερη εργασία, η Αριστερά οφείλει να ρίξει στο τραπέζι την 4ήμερη εργασία όχι με μείωση, αλλά με αύξηση αποδοχών. Πρέπει να κερδίσουμε ξανά την μάχη των αξιών και των ιδεών. Φαίνεται θεωρητική η συζήτηση αυτή, αλλά είναι απαραίτητη αν δεν θέλουμε να υποπέσουμε σε μια διαχειριστική του συστήματος λογική. Χρειάζονται φρέσκες ιδέες αλλά και διαχρονικές αξίες.

Ο πραγματικός αντίπαλος σήμερα δεν είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης σαν πρόσωπο αλλά οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές που λεηλατούν το εισόδημα των πολιτών μέσω της ακρίβειας και της αισχροκέρδειας, η συνειδητή υποβάθμιση της δημόσιας υγείας και παιδείας, οι πολιτικές των χαμηλών μισθών και συντάξεων κλπ. Με αυτές τις προκλήσεις πρέπει να αναμετρηθούμε και να παρουσιάσουμε την δική μας εναλλακτική πρόταση. Αν φύγει ο κ. Μητσοτάκης δεν θα πέσουν οι τιμές στο σούπερ μάρκετ, ούτε πρόκειται να πέσει η βενζίνη στο πρατήριο. Δεν πρόκειται να αυξηθούν οι μισθοί, ούτε να γεμίσουν με γιατρούς και νοσηλευτές τα νοσοκομεία. Χρειαζόμαστε επεξεργασίες σύγχρονες και ρεαλιστικές, χρειαζόμαστε θεσμικές αλλαγές που θα απελευθερώνουν τις υγιείς δυνάμεις της κοινωνίας, τον κόσμο της εργασίας και της παραγωγής, χρειαζόμαστε πολιτικές στήριξης και ενίσχυσης του εισοδήματος των φτωχών και μεσαίων λαϊκών στρωμάτων. Έχω την άποψη ότι οι πολιτικές είναι εκείνες που προσδιορίζουν τα πρόσωπα που μπορούν να τις υπηρετήσουν. Συνεπώς, αν καταλήξουμε στις προγραμματικές θέσεις θα βρεθούν και τα κατάλληλα πρόσωπα.

Είναι γεγονός, ότι ο προεκλογικός ανταγωνισμός των κομμάτων του προοδευτικού χώρου, αλλά και το εκλογικό αποτέλεσμα καθαυτό, δημιούργησε συνθήκες εμφυλίου ανάμεσα στα κόμματα. Αντί να ανοίξει η συζήτηση για την συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων τα μεγαλύτερα κόμματα επιλέγουν την εσωστρέφεια και την περιχαράκωση. Έτσι όμως παραβλέπουν το μήνυμα των ευρωπαϊκών εκλογών. Οι πολίτες ζήτησαν ένα νέο πολιτικό σχέδιο, απορρίπτοντας τις προτάσεις που κατετέθηκαν.

Η ιστορία δεν σταματά και είναι βέβαιο ότι θα έρθουν καλύτερες μέρες. Ως δημοκράτες πολίτες οφείλουμε να συνεχίσουμε να δίνουμε την μάχη των ιδεών με την προοπτική οι πολίτες να ενεργοποιηθούν σε προοδευτική κατεύθυνση.

Διονύσης Τεμπονέρας

Νομικός – Μέλος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ