Λέκκας για λειψυδρία: Αντλούμε από τους υπόγειους υδροφορείς το 80% του νερού – Απαραίτητα έργα ορεινής οικονομίας

12:43 30/7/2024 - Πηγή: Dimosio

«Πρέπει να περιορίσουμε τη σπατάλη του νερού, δεν έχουμε χρόνο», υπογράμμισε ο καθηγητής Διαχείρισης Φυσικών Καταστροφών Ευθύμιος Λέκκας αναφορικά με το μείζον θέμα της διαχείρισης του νερού και της λειψυδρίας υπογραμμίζοντας ταυτόχρονα την άμεση ανάγκη για τη διαμόρφωση ενός Εθνικού Σχεδίου Δράσης, το οποίο θα αντανακλάται σε ατομικό, συλλογικό, αλλά και κρατικό επίπεδο.

Ένα πρόβλημα που το θυμόμαστε κατά κύριο λόγο τα καλοκαίρια, όμως πλέον έχει μπει για τα καλά στη ζωή όλων, καθώς ούτε και τους χειμερινούς μήνες οι βροχοπτώσεις δεν είναι ικανές για να εμπλουτίσουν τον

υπόγειο υδροφορέα και να αναπληρώσουν ό,τι έχει χαθεί, αναστρέφοντας το δυσμενές κλίμα.

Και μπορεί να μειώνονται ραγδαία οι υδάτινοι πόροι, όμως υπάρχει και η τεχνική της αφαλάτωσης για την μετατροπή του θαλασσινού σε πόσιμο νερό. Πόσο όμως καλό είναι αυτό για το περιβάλλον; Μπορεί να συνεχιστεί για να δώσουμε λύσεις στο πρόβλημα της λειψυδρίας;

Ο κ. Λέκκας τόνισε ότι για να έχουμε το νερό που πρέπει δεν φτάνει η αφαλάτωση, η οποία μάλιστα απαιτεί και  τεράστια ποσά ενέργειας, ενέργεια που τροφοδοτεί ουσιαστικά την κλιματική κρίση.

«Δεν κάνουμε τίποτα. Απλά μεταθέτουμε το πρόβλημα. Έχουμε νερό αλλά τροφοδοτούμε την κλιματική κρίση η οποία επανέρχεται δριμύτερη και την ενισχύουμε. Με την παρούσα συνθήκη ότι το 50% της ενέργειας παράγεται από πρώτες ύλες οι οποίες τροφοδοτούν την κλιματική κρίση θεωρούμε ότι αυτό- η αφαλάτωση- είναι τελείως απαράδεκτο περιβαλλοντικά», σημείωσε.

«Αυτό που ζούμε τώρα είναι αυτό που θα υπάρχει ως κανονικότητα. Τώρα έχουμε κάποια άνεση να μιλάμε για τη λειψυδρία και την επάρκεια των υδάτινων πόρων, αλλά του χρόνου τέτοιο καιρό, εάν δεν υπάρχουν βροχοπτώσεις τον χειμώνα, δεν θα μιλάμε με τόση άνεση, τα πράγματα θα είναι πολύ πιο δύσκολα» τόνισε.

Επεσήμανε ότι υπάρχουν διάφορες δράσεις που μπορούν να αναπτυχθούν για να αναστραφεί το επιβαρυμένο κλίμα. Εκείνο όμως που υπογράμμισε ο κ. Λέκκας είναι πως πρέπει να δρομολογηθούν δράσεις μέσα από ένα Εθνικό Σχέδιο διαχείρισης της λειψυδρίας, το οποίο να έχει μία οριζόντια και μία κατακόρυφη διάσταση και να περιλαμβάνει δράσεις ανά τομέα, φορέα και ανά υπόσταση διοικητική και δράσεις, οι οποίες να είναι διάχυτες, τονίζοντας ότι πρέπει ουσιαστικά να υπάρχει μία ενημέρωση για την αναγκαιότητα ορθής χρήσης του νερού.

«Συνήθως το νερό όταν το έχουμε δεν το προσέχουμε, το ξοδεύουμε αλόγιστα και δυσκολευόμαστε όταν δεν το έχουμε και τότε απαιτούμε μέτρα. Τα μέτρα όμως αυτά δεν μπορούν να ληφθούν και να έχουν άμεσο αποτέλεσμα. Πρέπει να υπάρχει μία εθνική στρατηγική από συλλογικό, κεντρικό μέχρι ατομικό επίπεδο», επεσήμανε και σημείωσε ότι πρόκειται για ένα δύσκολο εγχείρημα που πρέπει όμως να ξεκινήσει, καθώς αφορά σε κάθε επίπεδο διοίκησης και η δυσκολία του έγκειται στο σύνθετο του ζητήματος, μιας και κάθε τόπος έχει τα δικά του προβλήματα.

Με τη λειψυδρία και  την μείωση των υπόγειων υδάτων να απειλούν τη Θεσσαλία και όχι μόνο, αλλά όλη τη χώρα, το πρόβλημα της διαχείρισης των υδάτων φαίνεται πως ανεβαίνει στην ιεραρχία και ζητά άμεσες και ουσιαστικές παρεμβάσεις.

Ένας από τους τόπους που έχουν πληγεί από την κλιματική κρίση είναι και η Θεσσαλία με τις πλημμύρες, αλλά και την λειψυδρία που ακολουθεί. Η Θεσσαλία «φωνάζει» για λύσεις πριν τα πράγματα οξυνθούν.

Σύμφωνα με τον Καθηγητή, πρόσφατα ήταν στη διαβούλευση το σχέδιο πλημμύρας για τη Θεσσαλία. «Είναι ένα αρκετά καλό σχέδιο, το οποίο θα πρέπει να εφαρμοστεί άμεσα, ξεπερνώντας γραφειοκρατικές αγκυλώσεις αλλά συνολικά θα πρέπει να μπούμε σε μια νέα φιλοσοφία για τη συνολική διαχείριση των νερών σε κάθε επίπεδο, αρχίζοντας από τους υπόγειους υδροφορείς, τους επιφανειακούς ταμιευτήρες. Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι στηριζόμαστε κατά 70% στα υπόγεια και όχι στα επιφανειακά νερά. Τα επιφανειακά όταν τα έχουμε δεν μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε όπως στον Ιανό και στον Daniel , συνεπώς πρέπει να δώσουμε έμφαση στον εμποτισμό των υδροφόρων οριζόντων, την αποταμίευση του νερού σε επιφανειακούς ταμιευτήρες και στη συνέχεια να δώσουμε πολύ μεγάλη σημασία στη χρήση του νερού, δηλαδή στα δίκτυα και στην αλόγιστη χρήση, τη σπατάλη, που πρέπει να περιορίσουμε σήμερα κιόλας. Δεν έχουμε κανένα περιθώριο», υπογράμμισε.

Συνεχίζοντας ο Καθηγητής αναφέρθηκε και στο θέμα της εύρεσης σαλμονέλας στο νερό του Ριζομύλου και του Στεφανοβικείου, ξεκινώντας από τον εντοπισμό της σε γεώτρηση.

Εξηγώντας το φαινόμενο αυτό ο κ. Λέκκας ανέφερε ότι «όσο έχουμε την υποβάθμιση των υπόγειων υδροφόρων οριζόντων , τόσο κάθε τύπου μολυντές, οι οποίοι υπάρχουν, μπορεί να είναι τυχαίοι ή μπορεί να οφείλονται σε καταστροφές στην επιφάνεια όπως με τον Daniel, θα υπάρχουν. Είναι πρόδηλο όταν δεν υπάρχουν υδάτινα αποθέματα υπόγεια σε μεγάλο βαθμό η περιεκτικότητά τους αυξάνει. Συνεπώς είναι επόμενο να αντιμετωπίζουμε τέτοια προβλήματα .

Όταν υπάρχει επάρκεια και υπάρχουν μεγάλες ποσότητες στον υδροφόρο ορίζοντα υπάρχει αραίωση και διασκόρπιση οπότε τα προβλήματα μειώνονται σε σημαντικό βαθμό».

Συμπλήρωσε πως το θέμα αυτό είναι σημαντικό καθώς η επίδραση των επιφανειακών μολυντών στους υπόγειους υδροφορείς, είναι τεράστιο θέμα. «Εγώ θα έλεγα ότι και σε άλλες γεωτρήσεις μπορεί να υπάρχει αυτό, όμως μπορεί να έχουν πολύ μεγαλύτερη αραίωση», επεσήμανε.

Το θέμα της διαχείρισης των υπόγειων υδροφόρων οριζόντων και των επιφανειακών στον θεσσαλικό κάμπο αναμένεται, όπως τόνισε ο Καθηγητής να τεθεί σε μία βάση με τον Οργανισμό Διαχείρισης Υδάτων Θεσσαλίας, που θα είναι ένας εποπτικός οργανισμός και που θα θέτει κάποιους κανόνες.

«Θέλει πολύ μεγάλη προσοχή, θέλει τομές και αυτές δεν είναι εύκολα αποδεκτές, αλλά για να γίνουν τομές θα πρέπει να υπάρχει ένα σχέδιο σε μακροπρόθεσμο επίπεδο να δούμε τι κάμπο θέλουμε στη Θεσσαλία, τι αγροτική ανάπτυξη θα υπάρχει , τι περιβάλλον θέλουμε στη Θεσσαλία, ποιες θα είναι οι επιπτώσεις στο περιβάλλον. Θα πρέπει να πούμε ότι ναι, η Θεσσαλία είναι ο κάμπος, αλλά το Πήλιο πχ είναι ιδιαίτερος περιβαλλοντικός χώρος, ο καθένας με τα δικά του χαρακτηριστικά. Πρέπει να εξειδικευτεί όλο αυτό το σχέδιο και σε αυτούς τους χώρους», ανέφερε.

Σε σχέση με το Πήλιο, σημείωσε ότι το βουνό των Κενταύρων είναι πολύ πλούσιο σε υπόγεια νερά, με την αξιοποίησή του να έχει, όπως τόνισε δύο όψεις.

« Εγώ είμαι υπέρ της λύσης ότι θα πρέπει να κάνουμε μία ορθολογική χρήση των υδάτων, δεν θα πρέπει να απομειώσουμε τους υπόγειους υδροφορείς του Πηλίου, πρέπει να το εκμεταλλευτούμε γιατί έχει πολύ νερό το Πήλιο, αλλά εκεί θέλει και μεγάλη προσοχή, για να μην υπάρχει ασυδοσία. Γιατί συνήθως όπου υπάρχει νερό, δεν υπάρχει προσοχή.

Θα πρέπει να υπάρχει μία διαχείριση σωστή. Διαχείριση σωστή κάτω από τη νέα κανονικότητα. Το θέμα αυτό είναι λεπτό», κατέληξε ο κ. Λέκκας.

Διαβάστε ΕΔΩ περισσότερες ειδήσεις