Δολοφονία Καρολάιν: Πώς περιέγραψε ο Αναγνωστόπουλος το στυγερό έγκλημα

19:37 11/5/2022 - Πηγή: Reporter

Πέντε σχεδόν ώρες είχε διάρκεια η απολογία του Μπάμπη Αναγνωστόπουλου στη δίκη για τη δολοφονία της Καρολάιν Κράουτς.

Ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος παραδέχθηκε τα πάντα και περιέγραψε πως σκότωσε τη σύζυγό του, το σκύλο τους, αλλά και το πώς έστησε το σκηνικό για να αποπροσανατολίσει τους αστυνομικούς.

Ο κατηγορούμενος είπε στην μαραθώνια απολογία του ότι μετά το έγκλημα έκλαιγε και τράβαγε τα μαλλιά του. «Σκεφτόμουν τι θα κάνει αυτό το παιδί. Δεν μπορούσα να δεχτώ ότι θα χάσει την ίδια μέρα τους γονείς του», είπε και πρόσθεσε ότι σκέφτηκε το σενάριο

της ληστείας, αλλά δεν περίμενε να γίνει πιστευτό.

Ο Αναγνωστόπουλος τόνισε πως το βράδυ της δολοφονίας είχε τσακωθεί με την Καρολάιν και ισχυρίστηκε πως τη στιγμή που την έπνιξε δεν καταλάβαινε τι έκανε:

Πρόεδρος: Όταν ανεβήκατε στο δωμάτιο σε τι κατάσταση ήταν, κοιμόταν;

Κατηγορούμενος: Δεν είμαι σε θέση να πω αν κοιμόταν, είχε κλειστά τα μάτια. Κατάλαβε ότι ήμουν εκεί όταν έκατσα αρκετά δίπλα της. Ξάπλωσα δίπλα της. Κατάλαβε γιατί κινήθηκε γύρισε το κεφάλι. Πήγα να τη πάρω αγκαλιά.

Πρόεδρος: Πως αντέδρασε;

Κατηγορούμενος: Απότομα, πήγε να τιναχτεί…. ότι μην αγκαλιάζεις, είχε αντίδραση, μου είπε «φύγε».

Πρόεδρος: Πως αντιδράσατε;

Κατηγορούμενος: Περίμενα να περάσει η ώρα για να ηρεμήσει. Έλεγα δε μπορεί να μην έχει καταλάβει… Όταν άρχισε να αντιδρά έφυγε και η τελευταία μου ελπίδα.

Πρόεδρος: Είδατε δηλαδή την ίδια συμπεριφορά όπως και τις άλλες τρεις φορές. Τι άλλαξε αυτή την φορά; Είχατε δεδομένο ότι θα ζητήσει συγνώμη.

Κατηγορούμενος: Δεν το είχα δεδομένο, το θεωρούσα το πιθανότερο.

Πρόεδρος: Γιατί αυτή η αντίδραση σας θύμωσε τόσο πολύ αυτή τη φορά σε σχέση με τις άλλες φορές;

Κατηγορούμενος: Είναι απόρροια αυτού που είχε γίνει με το μωρό ….έλεγε ότι κάποια στιγμή ηρεμεί…. Ήθελα να λήξει το περιστατικό να πει μια συγνώμη.

Πρόεδρος: Ανεβήκατε στο σώμα της;

Κατηγορούμενος: Προσπαθούσα να την αγκαλιάσω… Ναι ανέβηκα.

Πρόεδρος: Γιατί;

Κατηγορούμενος: Γιατί έτσι όπως χτυπιόνταν δεν ήθελε να την αγκαλιάσω.

Πρόεδρος: Μα τις προηγούμενες φορές έκανε χειρότερα.

Κατηγορούμενος: Προσπαθούσα να την αγκαλιάσω του στυλ να της πω κατάλαβες τι έκανες; Ήθελα να ηρεμήσει.

Πρόεδρος: Δυόμιση ώρες μετά; Είναι δυνατόν να θέλετε να ηρεμήσει και να είστε πάνω της;

Κατηγορούμενος: Αυτή τη φορά ήταν η εξαίρεση.

Πρόεδρος: Η εξαίρεση που δεν σας επιτρέπει να την ξαναδείτε…

Κατηγορούμενος: Ήθελα να καταλάβει τι περάσαμε εγώ και η Λυδια.

Πρόεδρος: Τι να καταλάβει; Αφού λέτε ότι κοιμόταν…

Κατηγορούμενος; Δεν ξέρω αν κοιμόταν.

Πρόεδρος: Λέτε ότι την πιέζατε; Που την πιέζατε;

Κατηγορούμενος: Στο μαξιλάρι.

Πρόεδρος: Πώς αντέδρασε;

Κατηγορούμενος: Μου φώναζε

Πρόεδρος: Βάλατε και χέρι της στο στόμα της;

Κατηγορούμενος: Όχι.

Πρόεδρος: Τι σας φώναζε;

Κατηγορούμενος: Σήκω φύγε, κάποιες από τις κοινές βρισιές, την είχα εκνευρίσει πολύ παραπάνω.

Πρόεδρος: Και πήρατε και το μαξιλάρι και το χρησιμοποιήσατε πάνω στο κεφάλι της; Ποιος ο σκοπός;

Κατηγορούμενος: Δεν υπήρχε σκοπός, προσπαθούμε τώρα να βρούμε λογική σε ένα σημείο που δε μπορώ ακόμη να το εξηγήσω στο μυαλό μου. Είναι τόσο θολωμένο το μυαλό μου.

Πρόεδρος: Δεν καταλαβαίνατε ότι αυτό που κάνατε οδηγεί την κοπέλα στο θάνατο; Λέτε ότι τη λατρεύατε…

Κατηγορούμενος: Ότι, προσπαθώ να σας απαντήσω είναι αυτό που απαντάω και στον εαυτό μου.

Πρόεδρος: Μιλάμε για πέντε λεπτά που νιώθετε ότι είχατε «γυναίκα των ονείρων σας» στα χέρια σας. Δεν καταλάβατε τι κάνατε;

Κατηγορούμενος: Δεν βγάζει και σε εμένα λογική, ότι λέμε είναι ξεκάθαρο λάθος.

Πρόεδρος: Σε αυτά τα πέντε λεπτά δηλαδή δεν πέρασε λεπτό από το μυαλό σας ότι «εγώ αυτή τη κοπέλα τη λατρεύω» και ότι το παιδί είχε δικαίωμα να μην στερηθεί τη μητέρα του; Αλλά και τον πατέρα του…

Κατηγορούμενος: Υπήρχε ποτέ περίπτωση με μια λογική ήρεμη σκέψη να δω ότι το παιδί θα χάσει τους γονείς του και θα το αποδεχτώ;

Πρόεδρος: Θα έπρεπε να περάσουν από το μυαλό σας; Έχετε γίνει εσείς τώρα ο βίαιος. Οδηγείτε ένα άνθρωπο στο θάνατο, τη μάνα του παιδιού σας; Τι σκεφτόσασταν εκείνη τη στιγμή, γιατί χάσατε τη λογική;

Κατηγορούμενος: Ό,τι είχε προηγηθεί…

Πρόεδρος: Μας έχετε φέρει εδώ ένα σωρό βεβαιώσεις ότι παρακολουθήσατε σεμινάρια πρώτων βοηθειών και δεν καταλαβαίνατε ότι την οδηγείτε στο θάνατο…

Κατηγορούμενος: Εκείνη τη στιγμή η πρώτη μου σκέψη ήταν ότι λιποθύμησε…

Πρόεδρος: Πότε καταλάβατε ότι είναι νεκρή;

Κατηγορούμενος: Όταν την είδα στο πρόσωπο. Κατέβηκα (μετά μολις κατάλαβε ότι νεκρή) να δώ τι κάνει η μικρή, αν κοιμάται. Είναι αδυνατον να συνειδητοποιήσω τι είχε συμβεί. Έτρεξα ξανά πάνω, ήταν αδύνατον να συνηδητοποιήσω αυτό που έχει γίνει.

Πρόεδρος: Πότε άρχισε να λειτουργεί το ένστικτο της αυτοσυντήρησης; Γιατί κάνατε και ενέργειες για να αποκρύψετε το έγκλημα

Κατηγορούμενος: Στην ίδια κατάσταση συνέχισα να είμαι πολύ ώρα. Σκέφτηκα πως το άφησα εγώ να συμβεί αυτό το πράγματα…

Πρόεδρος: Τον εαυτό σας στην φυλακή τον σκεφτήκατε;

Κατηγορούμενος: Ναι. Όποιος κάνει τέτοιο πράγματα είναι βέβαιο ότι θα καταλήξει στη φυλακή…

Πρόεδρος: Και τι κάνατε;

Κατηγορούμενος: Μου ήταν αδύνατον να διαχειριστώ αυτή τη κατάσταση….

Η δολοφονία της Ρόξυ

Ο κατηγορούμενος αναφέρθηκε αναλυτικά στις πράξεις του μετά το έγκλημα και όπως είπε σκέφτηκε να κάνει κακό στο σκυλί για να γίνει πιστευτή η εκδοχή της ληστείας. «Την πήρα από το λουράκι, τη σήκωσα ελαφρά και έβαλα το λουρί στο κάγκελο» ισχυρίστηκε.

Πρόεδρος: Ήταν ακαριαίος θάνατος;

Κατηγορούμενος: Ήταν αδύνατο να κοιτάω, έφυγα, πήγα στην κουζίνα για να μη βλέπω.

Πρόεδρος: Έκλαψε το ζώο;

Κατηγορούμενος: Έβγαλε ήχο… Έκλαψε…

Στη συνέχεια όπως είπε προκάλεσε αναστάτωση στον χώρο και ανέβηκε με το μωρό στο δωμάτιο του εγκλήματος.

Μάλιστα, ο κατηγορούμενος ευχαρίστησε την πρόεδρο για την εξής ερώτηση που του έκανε: «Αλήθεια γιατί βάλατε το παιδί δίπλα στη νεκρή μαμά του;». Απαντώντας ο κατηγορούμενος είπε: «Χαίρομαι που με ρωτάτε. Είναι κάτι που έχει συζητηθεί αρκετά. Δεν μπορούσα να την αφήσω στον κάτω όροφο. Δεν ήξερα πότε θα έρθει η αστυνομία». Η πρόεδρος επέμενε για την επιλογή του να βάλει το παιδί στο κρεβάτι και όχι στο λίκνο, όπου θα ήταν και πιο ασφαλές.

Πρόεδρος: Γιατί δίπλα στο παγωμένο σώμα της μαμάς του;

Κατηγορούμενος: Στα σκατά που έφτιαξα με ένοιαζε να ήταν όσο πιο ασφαλές γινόταν το παιδί. Εκεί ήταν ασφαλές, δεν μπορούσε να πέσει….

Πρόεδρος: Γιατί δεν βρέθηκαν αποτυπώματα στα αντικείμενα που αγγίξατε και συνδέονται με την μετέπειτα συγκάλυψη;

Κατηγορούμενος: Κάποια στιγμή όταν έβγαλα το παράθυρο έβαλα τα γάντια της μηχανής. Ενδεχομένως και την κάμερα να την έβγαλα με τα γάντια. Κάποια στιγμή κατέβηκα στο υπόγειο πήρα τα γάντια για να κάνω τα υπόλοιπα….

Αναφερόμενος στην κλήση που έκανε στην αστυνομία για να καταγγείλει ληστεία ο κατηγορούμενος είπε: «Κατά λάθος δεν μπόρεσα να καλέσω με την πρώτη την αστυνομία. Χρησιμοποίησα τα χέρια μου».

Πρόεδρος: Ακολούθως αναφέρετε στις αρχές τα περί ληστείας και επί 37 ημέρες αποκρύψετε το έγκλημα. Αυτό σας ήταν εύκολο;

Κατηγορούμενος: Καθόλου εύκολο. Οι 37 αυτές ημέρες για ο,τι αδικαιολόγητο έγινε ήταν βασανιστικές…

Πρόεδρος: Αν σας βασάνιζε αυτό γιατί δεν πήγατε στις αρχές να πείτε την αλήθεια;

Κατηγορούμενος: Σκέφτομαι το μωρό μου που ήταν όλη μου η ζωή… Όταν γνώρισα τους ανθρώπους στο Ανθρωποκτονιών ειλικρινά πίστευα ότι αργά ή γρήγορα θα έβρισκαν την αλήθεια. Είχα πολλές ευκαιρίες αν ήθελα να έχω φύγει αν η βούληση μου ήταν να παρατήσω τους πιο κοντινούς ανθρώπους.

Πρόεδρος: Παραμείνετε εδώ για να αντιμετωπίσετε τις συνέπειες των πράξεών σας;

Κατηγορούμενος: Εγώ είναι αδύνατον να συνειδητοποιήσω ότι δεν θα ξαναδώ τη γυναίκα μου. Το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να έχω αγκαλιά την κόρη μου και δεν θα την αφήσω ποτέ. Ήλπιζα ότι με κάποιο μαγικό τρόπο θα το κατάφερνα.

Πρόεδρος: Είχατε το ηθικό ανάστημα να μεγαλώσετε αυτό το παιδί;

Κατηγορούμενος: Εγώ ήμουν διαλυμένος και το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν κάθε δευτερόλεπτο να προσπαθώ για εκείνη που δεν θα γνωρίσει τη μητέρα της εξαιτίας μου. Και η Καρολάιν θα έπρεπε να είναι δίπλα μου. Όχι εδώ. Να είμαστε κάπου αλλού. Στο παιδί μου αξίζουν τα πάντα, αλλά τα πάντα δεν θα τα έχει ποτέ γιατί δεν έχει τη μανούλα της, την οποία της τη στέρησαν εγώ.