Η κατακερματισμένη Κεντροαριστερά ψάχνει τη δική της «Ανάσταση»

14:55 20/4/2025 - Πηγή: Reporter

Οι προσδοκίες ήταν μεγάλες στον χώρο της Κεντροαριστεράς, και ιδιαίτερα στη Χαριλάου Τρικούπη, μετά την επανεκλογή του Νίκου Ανδρουλάκη στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ τον περασμένο Οκτώβριο, καθώς το κόμμα κατάφερε να δώσει για κάποιο διάστημα την εντύπωση ότι είναι σε θέση να απειλήσει την κυριαρχία της Νέας Δημοκρατίας. Εντός του 2025 ωστόσο, το ΠΑΣΟΚ έχει πέσει πάλι σε ποσοστά, με την εσωστρέφεια να έχει επανέλθει στο στρατόπεδο της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ιδιαίτερα

από τη στιγμή, που η Ζωή Κωνσταντοπούλου δείχνει να έχει παγιωθεί στη δεύτερη θέση στις δημοσκοπήσεις. Την ίδια στιγμή, ΣΥΡΙΖΑ και Νέα Αριστερά οδηγούνται προς την πολιτική ανυπαρξία, ενώ τα σενάρια για επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα με νέο πολιτικό φορέα δίνουν και παίρνουν.

Η μετεκλογική ευφορία έχει σβήσει εδώ και αρκετούς μήνες στο ΠΑΣΟΚ με τις γκρίνιες του 2024 να έχουν επανέλθει στη Χαριλάου Τρικούπη. Τον Δεκέμβριο το κόμμα άγγιζε στις δημοσκοπήσεις το 20%, ενώ είχε αναδειχθεί αξιωματική αντιπολίτευση ήδη από τον Νοέμβριο, μετά τη νέα διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ. Παράλληλα, η κυβέρνηση Μητσοτάκη έδειχνε/δείχνει να έχει χάσει την «φρεσκάδα» της πρώτης τετραετίας, γεγονός που φαινόταν να δημιουργεί ευνοϊκές συνθήκες επανάκαμψης του ΠΑΣΟΚ.

Το ΠΑΣΟΚ επιμένει στην … «αυτοπαγίδευσή» του

Αυτό το εγχείρημα βρσίκεται για την ώρα αντιμέτωπο με πολλαπλές δυσκολίες, καθώς το κόμμα εξακολουθεί να αυτοπαγιδεύεται σε διάφορες περιστάσεις. Αναφέρονται ενδεικτικά δύο παραδείγματα. Όταν η Αφροδίτη Λατινοπούλου επιτέθηκε στον τέως πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη, λίγες μόλις ώρες μετά τον θάνατό του, η Χαριλάου Τρικούπη προτίμησε να «σιωπήσει» αντί να αρπάξει την ευκαιρία να δώσει μία πληρωμένη απάντηση στις ακραίες φωνές, αφήνοντας τον … Άδωνι Γεωργιάδη να κάνει τη δουλειά, για να δεχθεί εκείνος μετά τα εύσημα της Άννας Διαμαντοπούλου μέσω ανάρτησής της στο Χ, η οποία δέχθηκε με τη σειρά της επικρίσεις εντός του κόμματος για αυτήν της τη δήλωση.

Η δεύτερη περίπτωση ήταν στο ζήτημα εκλογής Προέδρου Δημοκρατίας όπου το ΠΑΣΟΚ πήρε μία παθητική στάση, περιμένοντας και ελπίζοντας πιθανότατα να προταθεί ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Εν τέλει ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης επέλεξε μία καθαρά κομματική υποψηφιότητα, ο Νίκος Ανδρουλάκης πρότεινε τον Τάσο Γιαννίτση, ο οποίος βέβαια θα έβγαινε τρίτος στην τελική ψηφοφορία αν δεν άλλαζε τη στάση της την τελευταία στιγμή η Νέα Αριστερά, η οποία αποχώρησε τότε από τη ψηφοφορία αντί να υπερψηφίσει την προτεινόμενη υποψήφια του ΣΥΡΙΖΑ Λούκα Κατσέλη.

Από εκεί και πέρα το ΠΑΣΟΚ φάνηκε κι εκείνο αιφνιδιασμένο από την έκταση που πήραν οι πορείες για τα Τέμπη. Σε αυτήν την περίπτωση, μεγάλη κερδισμένη βγήκε η Ζωή Κωνσταντοπούλου, η οποία έχει παγιωθεί πλέον στη δεύτερη θέση στις έρευνες κοινής γνώμης. Η εσωστρέφεια επανήλθε στην Χαριλάου Τρικούπη και έφτασε στην κορύφωσή της με την προσωρινή διαγραφή της Κατερίνας Μπατζελή, η οποία κρίνεται υπερβολική από την εσωκομματική αντιπολίτευση.

Παρόλα αυτά, ο Νίκος Ανδρουλάκης επιμένει ότι είναι σε θέση να κερδίσει τη Νέα Δημοκρατία στις επόμενες εκλογές και προσπαθεί να παρουσιάσει προτάσεις που σχετίζονται με τα προβλήματα της καθημερινότητας. Το πρόγραμμα του κόμματος για την αντιμετώπιση της στεγαστικής κρίσης, που παρουσιάστηκε πρόσφατα, εμπεριέχει κάποιες ενδιαφέρουσες προτάσεις. Παρόλα αυτά το ΠΑΣΟΚ δυσκολεύεται να πείσει το εκλογικό κοινό ότι είναι σε θέση να προσφέρει λύσεις στα υπάρχοντα προβλήματα. Τα ποσοστά αποδοχής του Νίκου Ανδρουλάκη βρίσκονται σε ελεύθερη πτώση, με το κόμμα να παραμένει μονοψήφιο στα μεγάλα αστικά κέντρα, τα οποία είναι κομβικής σημασίας για μία μελλοντική εκλογική πρωτιά.

Ο ΣΥΡΙΖΑ επουλώνει ακόμη πληγές- Η Νέα Αριστερά «ψάχνεται»

Σε χειρότερη κατάσταση βρίσκονται ο ΣΥΡΙΖΑ και η Νέα Αριστερά. Όσον αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι φανερό ότι δεν έχει συνέλθει από τους τριγμούς της περιόδου Κασσελάκη, ενώ αδυνατεί να εκφράσει κάποια πειστικό πολιτικό αφήγημα. Ο Σωκράτης Φάμελλος προσπάθησε να ανοίξει τη συζήτηση για κοινή εκλογική κάθοδο του προοδευτικού χώρου, το ΠΑΣΟΚ επέμεινε στην αυτόνομη πορεία του και εντέλει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κατέληξε να δέχεται τα πυρά του Παύλου Πολάκη για αυτήν του την κίνηση. Την ίδια στιγμή, το κόμμα σημειώνει μεγάλες εκροές προς την Πλεύση Ελευθερίας (όπως και το ΠΑΣΟΚ), βυθίζοντάς το κι άλλο δημοσκοπικά.

Από την άλλη, στη Νέα Αριστερά υπάρχει διχογνωμία ως προς την προοπτική επιστροφής της στον ΣΥΡΙΖΑ. Ο Αλέξης Χαρίτσης φέρεται να προκρίνει την «επανένωση», με τον Γαβριήλ Σακελλαρίδη να αντιτίθεται. Εν τέλει, το κόμμα θα συνεχίσει, τουλάχιστον για την ώρα, την αυτόνομη πορεία του. Ωστόσο, όσο τα ποσοστά της Νέας Αριστεράς βρίσκονται κάτω του 3% η συζήτηση για εκλογικές συμπράξεις ή επιστροφή στον ΣΥΡΙΖΑ θα εξακολουθεί να «αιωρείται».

Πότε θα σβήσει το «άστρο» της Ζωής;

Τα σενάρια συμπράξεων στον χώρο της Κεντροαριστεράς δεν συμπεριλαμβάνουν την κυρία Κωνσταντοπούλου, στην οποία εξάλλου έχει ασκηθεί η κριτική ότι δεν κατέχει προοδευτικά χαρακτηριστικά. Εξάλλου και η ίδια έχει αποφύγει σταθερά να αυτοπροσδιοριστεί ιδεολογικά, προτιμώντας τις αόριστες εκφράσεις περί υπεράσπισης του λαού.

Το δημοσκοπικό της ράλι είναι το αποτέλεσμα της δυσαρέσκειας για τους κυβερνητικούς χειρισμούς στην τραγωδία των Τεμπών. Αυτή η άνοδος της δημοτικότητας προέκυψε σε μεγάλο βαθμό επειδή στη συζήτηση για την υπόθεση η κ. Κωνσταντοπούλου προέβαλλε περισσότερο την ιδιότητά της ως ποινικολόγου και λιγότερο εκείνη της πολιτικού. Ο επικοινωνιακός αυτός ελιγμός αποδίδει, αν λάβει κανείς υπόψιν του τις δημοσκοπήσεις, ωστόσο είναι αμφίβολο αν θα μπορέσει να εξασφαλίσει μακροπρόθεσμα ισχυρά ποσοστά στην Πλεύση Ελευθερίας.

Πράγματι, μονοπρόσωποι αρχηγοκεντρικοί πολιτικοί οργανισμοί σπανίως δείχνουν να έχουν μακροπρόθεσμη προοπτική, τουλάχιστον στις δυτικού τύπου δημοκρατίες. Εξάλλου η Πλεύση Ελευθερίας δεν έχει στελέχη πέραν της επικεφαλής της. Αυτό το κενό φάνηκε στην πρόσφατη επεισοδιακή συνέντευξη του βουλευτή του κόμματος, Σπύρου Μπιμπίλα, στο Talk Radio, η οποία διακόπηκε μετά την άρνηση του πρώτου να απαντήσει στα πολιτικά ερωτήματα που του τέθηκαν.

Πάντως δεν πρέπει να υποτιμάται η καταγραφή των δημοσκοπήσεων που δείχνουν ότι αρκετοί εν δυνάμει ψηφοφόροι της Ζωής Kωνσταντοπούλου αντιμετωπίζουν οικονομικές δυσκολίες. Ως εκ τούτου το κύμα διαμαρτυρίας δεν περιορίζεται απαραίτητα στα Τέμπη, αλλά έχει ευρύτερες προεκτάσεις.

Το στοίχημα του Αλέξη Τσίπρα

Όλοι γνωρίζουν ότι ο Αλέξης Τσίπρας σχεδιάζει κάποιου είδους επιστροφή στην πρώτη γραμμή της πολιτικής. Τον τελευταίο 1,5 χρόνο έχει επικεντρωθεί στο rebranding του, ενώ εξακολουθεί να παρεμβαίνει με δημόσιες τοποθετήσεις όποτε το κρίνει απαραίτητο.

Προφανώς ένα επικοινωνιακό rebranding δεν αρκεί για να δώσει στον κ. Τσίπρα την απαραίτητη ώθηση, ειδικά από τη στιγμή που υπάρχουν αρκετές ασάφειες ως προς τις θέσεις του πρώην πρωθυπουργού σε καίρια ζητήματα της εποχής μας. Επιπλέον, του καταλογίζεται άρνηση αυτοκριτικής διάθεσης, ως προς τους λόγους που οδήγησαν στην σταδιακή εκλογική κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ. Για παράδειγμα, ο Αλέξης Τσίπρας στέκεται συχνά (και εύλογα) στην ανάγκη αποτροπής της ανόδου της ακροδεξιάς, αποσιωπώντας όμως ταυτόχρονα την κυβερνητική του σύμπραξη με τους ΑΝΕΛ.

Επιπλέον, δεν αποκλείεται κάποιο νέο πολιτικό εγχείρημα Τσίπρα να ενίσχυε την πιθανότητα τρίτης πρωθυπουργικής θητείας του Κυριάκου Μητσοτάκη, καθώς θα μπορούσε να αναβιώσει το λεγόμενο Αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο και να αναγκάσει τους εσωκομματικούς του ανταγωνιστές του να αφήσουν στην άκρη την κριτική τους στο Μαξίμου, συσπειρώνοντας με αυτόν τον τρόπο τη Νέα Δημοκρατία.

Εκτός αυτών, θεωρείται δύσκολο ο κ. Τσίπρας να αναλάβει τα ηνία κάποιας ευρύτερης Κεντροαριστεράς, όπως ενδεχομένως οραματίζεται, από τη στιγμή που ένα μεγάλο τμήμα του ΠΑΣΟΚ έχει Αντι-ΣΥΡΙΖΑ χαρακτηριστικά. Ως εκ τούτου, μία ενωμένη Κεντροαριστερά με τον Αλέξη Τσίπρα στην κορυφή συγκεντρώνει, τουλάχιστον με τα σημερινά δεδομένα, ουσιαστικά μηδαμινές πιθανότητες.

Οι τακτικές που έχουν φτάσει στα όριά τους

Η Κεντροαριστερά παραμένει λοιπόν κατακερματισμένη και διχασμένη στην εσωστρέφεια, με τα άτομα που φιλοδοξούν να της ηγηθούν να είναι αρκετά (Ανδρουλάκης, Τσίπρας, Δούκας), ωστόσο κανείς τους δεν φαίνεται να είναι ικανός να συσπειρώσει ευρύτερες εκλογικές μάζες. Κατά καιρούς ασκείται κριτική για το γεγονός ότι αρκετά στελέχη, κυρίως του ΠΑΣΟΚ, περιορίζουν συχνά (αν και τελευταία αρκετά πιο περιορισμένα) τις παρεμβάσεις τους στις επιτυχίες του παρελθόντος, ενώ ΣΥΡΙΖΑ και Νέα Αριστερά προβάλλουν κυρίως τον ετεροπροσδιορισμό τους από τις κυβερνητικές πολιτικές.

Αμφότερες οι τακτικές δείχνουν να έχουν φτάσει στα όριά τους, καθώς δεν δίνουν απαντήσεις στις προκλήσεις του μέλλοντος (βιώσιμη ανάπτυξη, πράσινη μετάβαση, τεχνολογικές εξελίξεις, κλιματική κρίση κτλ.). Όσο λοιπόν οι φορείς της Κεντροαριστεράς επιμένουν σε αυτές τις προσεγγίσεις, θα συνεχίσουν να αναρωτιούνται για αρκετό καιρό ακόμη τι φταίει και δεν έρχεται η «Ανάστασή» τους.

Γιώργος Ραυτόπουλος

#Πασοκ #ΣΥΡΙΖΑ #ΝΕΑ_ΑΡΙΣΤΕΡΑ #Κωνσταντοπούλου #Ανδρουλάκης #Τσίπρας #ΠΛΕΥΣΗ_ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ