Ο Τραμπ ξεκινά διαπραγματεύσεις με απειλές

20:29 23/1/2025 - Πηγή: Reporter

Με την ανάληψη της αμερικανικής προεδρίας από τον Τραμπ, ξεκίνησε ένας πανικός που αποτυπώνεται στα σχόλια των χρηστών του Facebook και άλλων κοινωνικών δικτύων. Συνιστούμε ψυχραιμία, επιχειρώντας μια αισιόδοξη ανάγνωση του φαινομένου Τραμπ.

Ο Τραμπ είναι επιχειρηματίας, δεν είναι πολιτικός, ούτε διπλωμάτης. Ως επιχειρηματίας λειτουργεί με αυτό που θεωρεί αυτονόητο, τα λέει έξω από τα δόντια και κάνει διαπραγματεύσεις. Θέλει λοιπόν να περιορίσει το εμπορικό

έλλειμμα των ΗΠΑ με όλους, πχ με την Ευρωπαϊκή Ένωση, που έφτασε πέρυσι τα 160 δισ δολάρια. Για να το πετύχει, απειλεί με δασμούς, εκτός αν η ΕΕ αυξήσει τις εισαγωγές από τις ΗΠΑ. Η ΕΕ θα τις αυξήσει. Τι εισάγει η ΕΕ από τις ΗΠΑ; LNG, πετρέλαιο και όπλα. Θα εισάγει λοιπόν παραπάνω πετρέλαιο και lng και θα αγοράσει από τις ΗΠΑ πολλά όπλα που είναι τελικά αυτό που ζητάει ο Τραμπ και που χρειάζεται η Ευρώπη για την άμυνα της. Η φον ντερ Λαιεν ήδη είπε ότι η ΕΕ πρέπει να διαπραγματευτεί και να αυξήσει τις εισαγωγές της από την Αμερική. Και αυτό θα γίνει.
Ο Τραμπ είπε ότι θα μειώσει τη στρατιωτική υποστήριξη των ΗΠΑ στην Ευρώπη. Ναι, αλλά αφού αγοράσει η Ευρώπη αμερικανικά όπλα, θα αλλάξει βιολί και θα συνεχίσει την υποστήριξη. Εξάλλου, αυτό που υποστηρίζει, είναι πως οι ΗΠΑ δεν μπορούν να στηρίζουν ξένους πολέμους, αν δεν πληρώνουν τα μέλη του ΝΑΤΟ τη συνδρομή τους. Αυτό θα αλλάξει.

Υπό τη λογική της διαπραγμάτευσης - διότι είναι μέγας deal maker - θα λειτουργήσουν και οι απειλές για τη Γροιλανδία, τον Καναδά, τον Παναμά (ίσως για τον Παναμά τα πράγματα είναι πιο δύσκολα). Θα επιδιώξει και θα πετύχει μεγάλο μερίδιο στην εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της Γροιλανδίας και θα βελτιώσει τις εμπορικές σχέσεις με τον Καναδά υπέρ των ΗΠΑ.
Με την Κίνα θα έχει περισσότερες δυσκολίες διότι σε αντίθεση με τον περιορισμένο χρόνο που έχει μπροστά του ο Τραμπ και κάθε δυτικός πολιτικός, (λόγω εκλογών, αλλά και ηλικίας) οι Κινέζοι έχουν άπειρο χρόνο διαπραγματεύσεων. Δεν κάνουν εκλογές ποτέ, συνεπώς δεν φοβούνται το πολιτικό κόστος. Οι διαπραγματεύσεις εκεί θα ξεκινήσουν, αλλά ίσως να μην ολοκληρωθούν ποτέ.

Κατά τα άλλα, ο Τραμπ έδωσε εντολή εξορύξεων καυσίμων (Drill, drill, drill) και δείχνει αδιαφορία για την πράσινη ανάπτυξη, σε αντίθεση με την ΕΕ που κοντεύει να πτωχεύσει από την πολιτική μηδενικών ρύπων. Ποιος έχει δίκιο; Κανείς. Ο Τραμπ δεν μπορεί να αγνοήσει πλήρως την προστασία του περιβάλλοντος, αλλά ούτως ή άλλως, οι ΗΠΑ δεν είχαν κάποια ιδιαίτερα αυστηρή πολιτική για τον περιορισμό των ρύπων, οπότε δεν αλλάζουν και πολλά. Όσον αφορά στην ΕΕ ο στόχος των μηδενικών ρύπων και της πράσινης ανάπτυξης κοστίζουν πάρα πολλά δισ ευρώ στην ευρωπαϊκή βιομηχανία και στους φορολογούμενους, χωρίς τελικά να προσφέρουν και πολλά στη σωτηρία του πλανήτη, αφού οι ευρωπαϊκοί ρύποι δεν ξεπερνούν το 2% των παγκόσμιων. Η ΕΕ λοιπόν μπορεί με αυτή την ευκαιρία, να επιμηκύνει το χρονοδιάγραμμα των περιβαλλοντικών της στόχων και να ανακουφιστεί οικονομικά.
Γενικότερα, οι πολιτικές Τραμπ αποκοπούν σε οικονομική ενίσχυση των ΗΠΑ όσον αφορά στις διεθνείς τους σχέσεις και αυτό το επιδιώκει με απειλές οι οποίες ενισχύουν τη διαπραγματευτική του θέση. Και αυτό θα κάνει, σκληρές διαπραγματεύσεις απειλώντας τους πάντες.