Το πόρισμα που βάζει τις υποκλοπές στο αρχείο- Αναπάντητα ερωτήματα

22:51 1/8/2024 - Πηγή: Reporter

Τα συμπεράσματα της έρευνας διάρκειας εννέα μηνών του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου, κ. Αχιλλέα Ζήση, αναφορικά με την υπόθεση των τηλεφωνικών παρακολουθήσεων, αναλύονται σε πόρισμα 287 σελίδων. Ο κ. Ζήσης δεν καταλογίζει ευθύνες στην ΕΥΠ, την ΕΛ.ΑΣ. και την Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία για σχέση με το κακόβουλο λογισμικό predator που διοχέτευσαν και στη χώρα μας οι εταιρείες Intellexa και Krikel.

Μάλιστα, όπως χαρακτηριστικά επισημαίνεται στο πόρισμα του ανώτατου εισαγγελικού λειτουργού που επικαλείται η ΕΡΤ,

δεν διαπιστώθηκε καμία σύμβαση μεταξύ της ΕΥΠ και της Intellexa και των άλλων εταιρειών που ερευνήθηκαν. Δεν προέκυψαν ευθύνες κρατικών λειτουργών, όπως του πρώην διοικητή της ΕΥΠ Παναγιώτη Κοντολέοντα, της πρώην εισαγγελέα της ΕΥΠ, Βασιλικής Βλάχου αλλά και σε βάρος του Γρηγόρη Δημητριάδη, για τον οποίο αναφέρεται:

«Ορίστηκε Γενικός Γραμματέας του Πρωθυπουργού τον Ιούλιο του 2019 και στη συνέχεια, με την υπ αριθμ. 344 (ΦΕΚ Β’ 2659/18.06.2021) Απόφαση του Πρωθυπουργού , του δίδεται Εξουσιοδότηση να υπογράφει «Με εντολή Πρωθυπουργού» έγγραφα, πράξεις και αποφάσεις που αφορούν μεταξύ των άλλων διαδικαστικά θέματα του Συντονιστικού Συμβουλίου Διαχείρισης Πληροφοριών της Ε.ΥΠ. κ,λπ. Ουδέποτε δε τον ενημέρωσε ο Διοικητής ή κάποιος άλλος για επισυνδέσεις κάποιου προσώπου , αλλά και γενικότερα δεν είχε ενημέρωση για την έκδοση Εισαγγελικών Διατάξεων νόμιμης επισύνδεσης, για ποια πρόσωπα αφορούν οι διατάξεις, χρονικά διαστήματα αυτών, τους λόγους έκδοσης αυτών και γενικότερα για όλη τη διαδικασία που προηγείται της έκδοσης εισαγγελικής διάταξης».

Όσο για τον Παναγιώτη Κοντολέοντα στο πόρισμα αναφέρεται, ότι δεν είχε γνώση παράνομων παρακολουθήσεων, ενω για τη Βασιλική Βλάχου τονίζεται ότι ελέγχθηκε πειθαρχικά από τον Άρειο Πάγο και δεν της αποδόθηκε καμία ποινική ευθύνη.

Ο εισαγγελικός λειτουργός στο πόρισμά του κάνει λόγο για εκτεταμένο δίκτυο παρακολουθήσεων προσώπων από την πολιτική, οικονομική και κοινωνική ζωή του τόπου. Οι ευθύνες επιρρίπτονται σε τέσσερις εκπροσώπους ιδιωτικών εταιρειών εμπορίας κακόβουλου λογισμικού που έδρασαν σε ελλάδα και άλλες χώρες.

Οι εν λόγω επιχείρησαν χωρίς σχετικό δικαίωμα αυτών, χωρίς δηλαδή τη ρητή συναίνεση του νόμιμου δικαιούχου και κατά παράβαση του μέτρου προστασίας να αποκτήσουν πρόσβαση σε μέρος ή στο σύνολο συστήματος πληροφοριών η σε ηλεκτρονικά δεδομένα των παθόντων κατά την έννοια του άρθρου 13 στοιχ. στ’ και ζ’ Ποινικού Κώδικα, και αφετέρου σε δύο άλλες περιπτώσεις επιχείρησαν χωρίς σχετικό δικαίωμα αυτών και κατά παράβαση του μέτρου προστασίας, αναφέρεται για τους τέσσερις κατηγορουμενους.

Επίσης, ειδική μνεία γίνεται στα αποτελέσματα της πραγματογνωμοσύνης στα αρχεία της ΕΥΠ παρουσία δύο πραγματογνωμόνων και του ιδίου του κ. Ζήση. Από αυτή προέκυψε:

Σε 116 περιπτώσεις έγινε προσπάθεια υποκλοπής μέσω predator Σε 2 περιπτώσεις έγινε επιμόλυνση του κινητού και υποκλοπή. Είναι η περίπτωση του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ, Νίκου Ανδρουλάκη και της Άρτεμις Σίφορντ. Οι υπόλοιποι 114 δεν ενεργοποίησαν τα σχετικά links. 28 στόχοι παρακολουθήθηκαν και από την ΕΥΠ και μέσω predator, για κάποιο χρονικό διάστημα, που αποτελεί το 24% του συνολικού αριθμού των θυμάτων παρακολούθησης Τα 28 θύματα αποτελούν το 1%, κατ’ αναλογία των 15.000 διατάξεων παρακολούθησης από την ΕΥΠ για την περίοδο 2020-2023.

Οι τέσσερις κατηγορούμενοι παραπέμφθηκαν να δικαστούν με απευθείας κλήση για το πλημμέλημα της παραβίασης του απορρήτου των επικοινωνιών.

Αναπάντητα ερωτήματα Το πόρισμα βέβαια δεν απαντά σε καίρια ερωτήματα, όπως για παράδειγμα στο ποιοι ήταν οι ιδιώτες που χρησιμοποίησαν το predator για να παρακολουθούν πολιτικά πρόσωπα, δικαστικούς και στρατιωτικούς, αφού η ΕΥΠ δεν είχε σχέση με αυτές τις υποκλοπές. Επίσης δικαιολογεί απλά με το νόμο των πιθανοτήτων ότι δεν υπάρχει σχέση ΕΥΠ - Predator και θεωρεί πως είναι σύμπτωση η παρακολούθηση 28 προσώπων και από τις δύο αυτές πλευρές το ίδιο χρονικό διάστημα. Τέλος, όπως παρατηρεί και ο συνταγματολόγος, Νίκος Αλιβιζάτος, «όταν μεταξύ των παρακολουθηθέντων –και μάλιστα επί διετία– περιλαμβάνεται ανώτατος εισαγγελικός λειτουργός (που συμβαίνει μάλιστα να κάθεται σε διπλανό γραφείο με το γραφείο του κ. Ζήση), όταν ο ίδιος ο πρωθυπουργός δηλώνει ότι, πολιτικά, ο Νίκος Ανδρουλάκης δεν έπρεπε σε καμιά περίπτωση να παρακολουθηθεί, διερωτάται κανείς πώς η κ. Αδειλίνη υιοθετεί, χωρίς δισταγμό, την άποψη ότι οι διαταχθείσες παρακολουθήσεις ήταν νομικά άψογες. Πολύ περισσότερο –και στο σημείο αυτό θα γίνω αυστηρότερος– όταν ανακριβώς επικαλείται απόφαση του Δικαστηρίου της Ε.Ε. για το ίδιο θέμα. Πράγματι, σε προδικαστικό ερώτημα βουλγαρικού ποινικού δικαστηρίου, το Δικαστήριο του Λουξεμβούργου αποφάνθηκε ότι οι διατάξεις για την άρση του απορρήτου δεν χρειάζεται να είναι αιτιολογημένες. Το είπε όμως υπό τον όρο ότι αυτό γίνεται «κατόπιν αιτιολογημένου και εμπεριστατωμένου αιτήματος της αρμόδιας αρχής» (στο οποίο μάλιστα μπορεί να έχει πρόσβαση ο ενδιαφερόμενος) και από το οποίο «μπορούν να συναχθούν ευχερώς οι λόγοι της παρακολούθησης» (C-349/21). #ΕΥΠ #έρευνα #τηλεφωνικές_παρακολουθήσεις #Υποκλοπές