Η προσευχητική διακονία του αγίου Ιακώβου Τσαλίκη

Η πνευματικότητα[1] του αγίου Ιακώβου, εύκολα θα μπορούσε να υποστηρίξει κάποιος, ήταν έκδηλη και ορατή, ήδη, από τα παιδικά του χρόνια. «Σχεδόν δεν έπαιζε καθόλου στο δρόμο, δεν μπορούσε ν᾿ακούει τις κακές λέξεις που λέγανε (τα άλλα παιδιά της ηλικίας του) κι ας μην τις καταλάβαινε. Όμως κάθε δειλινό πήγαινε με τη γιαγιά ή τη μητέρα του κι ανάβανε τα καντήλια. Εκεί τού άρεσε αφάνταστα. Έβρισκε αφορμή να καθυστερήσουνε κι άλλο – κι άλλο στο φτωχό εκκλησάκι. Έβαζε τη γιαγιά του να τού λέει όσα ήξερε για τους αγίους, να τού λέει για τους ιερομονάχους της οικογένειάς τους […] Από τα έξι του το

Ιακωβάκι, χωρίς να ξέρει γράμματα, είχε μάθει απ᾿ έξω τα της θείας Λειτουργίας. Όσα λέει ο παπάς και ο ψάλτης την Κυριακή. Τα σιγόψελνε μόνο του, κάνοντας ελάχιστα λάθη. Μα τα’ λεγε με τόση σοβαρότητα και αυστηρότητα, που οι γύρω του σαστίζανε. Ποιος είχε όμως τον καιρό να σκεφθεί σοβαρά τι πρέπει να γίνει με το χαριτωμένο τούτο παιδάκι».[2].

Το άρθρο Η προσευχητική διακονία του αγίου Ιακώβου Τσαλίκη εμφανίστηκε πρώτα στο ΕΚΚΛΗΣΙΑ ONLINE.

Keywords
Τυχαία Θέματα