Ας συλλογιστούμε λίγο και μετά, ας πάρουμε τον ανήφορο…

09:45 23/12/2017 - Πηγή: Enypografa

Την Πέμπτη 21 Δεκεμβρίου ήταν το Χειμερινό Ηλιοστάσιο, δηλαδή η μεγαλύτερη σε διάρκεια νύχτα του χρόνου. Από την επομένη, η ημέρα άρχισε λίγο-λίγο να μεγαλώνει, μέχρι να φθάσει στο μέγιστο της διάρκειάς της την Τετάρτη 21 Ιουνίου 2018, οπότε και θ’ αρχίσει να παίρνει την ανάστροφη πορεία…

Αιώνες τώρα το Φώς μάχεται το Σκοτάδι και το αντίστροφο. Αιώνες τώρα ο Άνθρωπος παλεύει μέσα στους αέναους κύκλους του σύμπαντος κόσμου να βρει την περπατησιά του, να λύσει τα αρχέγονα ερωτήματά του, να προσεγγίσει το μυστήριο

της ύπαρξής του. Υπάρχουν όμως και περίοδοι, όπως αυτή που ζούμε, που η αναζήτηση εγκαταλείπεται και οι ζωές μας χάνονται μέσα στον «μύλο» ενός υλισμού που «αλέθει» τα πάντα, παραδίδοντάς τα ως άμορφο «πολτό» στο αύριο…

Εν μέσω μιας εορταστικής περιόδου που θα κορυφωθεί -έστω και σε συμβολικό επίπεδο- με τη θεία γέννηση, η οποία καλλιεργεί την ελπίδα και την προσδοκία της αναγέννησης του κόσμου, άραγε πόσο επιτρέπουμε στους εαυτούς μας να αφεθούν στην περισυλλογή; Πόσο χρόνο τους διαθέτουμε για μια -έστω και σύντομη- εσωτερική ανασκόπηση;

Φοβούμαι ότι η απάντηση, με ελάχιστες εξαιρέσεις, είναι απογοητευτική. Έχοντας ποσοτικοποιήσει τις σχέσεις με ό,τι μας περιβάλλει (Φύση, άνθρωποι, ζώα, φυτά, υλικά αντικείμενα…), χάσαμε κάθε αίσθηση της ποιότητας. Έχοντας παραδοθεί άνευ όρων στη δήθεν αυθεντία της στατιστικής, ξεχάσαμε ότι πίσω από τους δείκτες, τα νούμερα, τα γραφήματα, υπάρχουν ζωές, συνειδήσεις, παραδόσεις, πολιτισμοί…

Την ίδια στιγμή, μιλάμε με ευκολία περί κοινής λογικής, κοινής γνώμης, κοινού περί δικαίου αίσθημα, για ν’ αποφύγουμε το βάρος της δικής μας γνώμης, άρα και της δικής μας ευθύνης.

_______________________Να βάλουμε τον εαυτό μας σε μια διαδικασία εσωτερικής αναζήτησης, έστω και για κάποιες στιγμές, μέσα σε αυτά τα πολύ φωτεινά (δυστυχώς, μόνο λόγω του τεχνητού φωτισμού) 24ωρα που θα κυλήσουν τις επόμενες εορταστικές ημέρες._______________________

Κι όμως, αυτός του οποίου τη γέννηση γιορτάζουμε πήγε κόντρα στην κοινή λογική, στην κοινή γνώμη και στο κοινό περί δικαίου αίσθημα της εποχής του. Καταγγέλθηκε ως βλάσφημος, λοιδορήθηκε, διώχθηκε και σταυρώθηκε, υπερασπιζόμενος μια ιδέα, μια αποστολή, που ξεπερνούσε την εποχή του. Και το κυριότερο, κατανοήθηκε ελάχιστα ακόμη και από όσους ήταν μαζί του, αφού δεν «προσάρμοζε» τα όσα έλεγε και έπραττε στα μέτρα αυτών που άλλα είχαν στο μυαλό τους ή επιθυμούσαν διακαώς…

Θα ήταν ανώφελο κάποιος να ζητήσει από τον εαυτό του ν’ ακολουθήσει το παράδειγμα εκείνου. Όμως, δεν θα ήταν καθόλου ανώφελο να βάλει τον εαυτό του σε μια διαδικασία εσωτερικής αναζήτησης, έστω και για κάποιες στιγμές, μέσα σε αυτά τα πολύ φωτεινά (δυστυχώς, μόνο λόγω του τεχνητού φωτισμού) 24ωρα που θα κυλήσουν τις επόμενες εορταστικές ημέρες. Καλά είναι η χαλάρωση, οι αγορές στα μαγαζιά, οι έξοδοι διασκέδασης με φίλους και γνωστούς, τα ατέλειωτα φαγοπότια, αλλά -από τη στιγμή που ανακαλύπτουμε ότι δεν γεμίζουν όλα τα κενά μέσα μας- ίσως πρέπει να ψάξουμε και κάποιους άλλους δρόμους. Κι ας επιλέξει ο καθένας αυτόν που του ταιριάζει, αυτόν που μπορεί να περπατήσει. Εξάλλου, ίσως όλοι να οδηγούν στον ίδιο προορισμό, στο πραγματικό Φως.

Αρκεί να μην κλέψουμε αυτή τη φορά και πάρουμε όλοι τον κατήφορο, γιατί όπως έλεγε και ο Νίκος Καζαντζάκης στην «Αναφορά στον Γκρέκο», «για ένα ήμουν σε όλη μου τη ζωή βέβαιος: πως ένας δρόμος, ένας μονάχα οδηγάει στον Θεό, ο ανήφορος. Ποτέ ο κατήφορος, ποτέ ο δρόμος ο στρωτός, ο ανήφορος μονάχα».

Καλά Χριστούγεννα.

The post Ας συλλογιστούμε λίγο και μετά, ας πάρουμε τον ανήφορο… appeared first on Ενυπόγραφα.