Η απόκτηση ελεύθερων χώρων και η… κακιά λέξη επιχειρηματικότητα

14:08 21/4/2021 - Πηγή: Enypografa

[e-mail]

Η αγωνία της διοίκησης του Δήμου Ηρακλείου Αττικής για την απόκτηση των 27 στρεμμάτων του κτήματος Φιξ, που «σκοντάφτει» στο Δημοτικό Συμβούλιο, καθώς υπάρχουν δημοτικές παρατάξεις που, ναι μεν συμφωνούν με την απόκτηση, διαφωνούν ωστόσο με το να λάβει δάνειο ο Δήμος για τον σκοπό αυτόν, δεν είναι μοναδική. Πολλοί μεγάλοι αστικοί Δήμοι, σε όλη τη χώρα, έχουν άμεση ανάγκη να πάρουν στην κατοχή τους τους ελάχιστους εναπομείναντες ελεύθερους χώρους, προκειμένου να τους «διασώσουν» από τις όποιες «αξιοποιήσεις»

και να τους διαθέσουν για την ψυχαγωγία των πολιτών τους.

Γιατί δεν τα καταφέρνουν; Οι λόγοι θα μπορούσαν να αναζητηθούν στις ολιγωρίες των ίδιων των δημοτικών αρχών, που εδώ και δεκαετίες δεν προέβλεψαν τη μεγάλη οικιστική ανάπτυξη και τα προβλήματα που αυτή θα δημιουργούσε στα μεγάλα αστικά κέντρα, ώστε να έχουν προγραμματίσει έγκαιρα το «κλείδωμα» ορισμένων ελεύθερων χώρων. Όμως αυτό είναι παρελθόν και δεν έχει ουσιαστικό νόημα να το… σκαλίζουμε.

Ας έλθουμε, λοιπόν, στο σήμερα. Εύλογο είναι να επιδιώκει μια δημοτική αρχή, ακόμη και με προσφυγή στον δανεισμό, να εξασφαλίσει για τις γενιές που έρχονται μια όσο το δυνατόν πιο βιώσιμη ζωή στις πόλεις που θα μένουν. Όμως, εξίσου εύλογο είναι να αγωνιούν οι σημερινές γενιές για το κόστος ενός μεγάλου δανεισμού, ιδιαίτερα μετά από μια μακροχρόνια οικονομική κρίση, που ακολουθήθηκε από μια πανδημία, η οποία «γονάτισε» ακόμη περισσότερο τα οικογενειακά εισοδήματα.

Η λύση της απόκτησης κάποιων ελεύθερων χώρων με κρατική χρηματοδότηση -όπως μετ’ επιτάσεως ζητούν οι δημοτικές παρατάξεις στο Ηράκλειο- λύνει το πρόβλημα; Κατά ένα μέρος μόνο. Πρώτα απ’ όλα, δεν πρέπει να λησμονούμε ότι το κρατικό χρήμα δεν παύει να είναι χρήμα των πολιτών. Απλώς, κατανέμει το κόστος σε περισσότερους φορολογούμενους απ’ όσους κατοικούν σε έναν συγκεκριμένο Δήμο. Επίσης, στερεί από έναν Δήμο την απόλυτη διαχείριση του χώρου, αφού η όποια αξιοποίησή του θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη και τις απόψεις εκείνου που συνέβαλε οικονομικώς στην απόκτησή του.

Αν θέλουμε όντως κάποια στιγμή να δούμε τα πράγματα να αλλάζουν, θα  πρέπει να αναζητήσουμε και ρεαλιστικές λύσεις.

Υπάρχει ικανοποιητική, «καθαρή» λύση; Μπορεί μια κινητοποίηση -έστω και με μαζικό διαδημοτικό χαρακτήρα (να το δούμε και να μην το πιστεύουμε!)- να αναγκάσει το κράτος να αναλάβει την αγορά ελεύθερων χώρων για λογαριασμό των ΟΤΑ; Έστω, ότι μπορεί. Τι ακριβώς κερδίζουμε; Τα χρήματα που θα επενδυθούν σε μια τέτοια λύση από κάπου θα αφαιρεθούν. Είτε από την κρατική χρηματοδότηση των Δήμων, είτε από τις τσέπες των πολιτών, μέσω πρόσθετης φορολογίας.

Καιάντε και αποκτήθηκαν οι χώροι. Πώς θα αξιοποιηθούν-συντηρηθούν ώστε να μπορούνοι πολίτες να τους απολαμβάνουν; Το κράτος, οι Δήμοι και με ποια έσοδα;

Καιερχόμαστε στη λέξη που φαίνεται να τρομάζει πολλούς και να τους κάνει να βγαίνουναπό τα ρούχα τους. Επιχειρηματικότητα. Μα θα αφήσουμε να εκμεταλλεύονταιιδιώτες τους ελεύθερους χώρους και να «χαρατσώνουν» τους πολίτες για να τουςχρησιμοποιούν, μέσω κάποιου αντιτίμου; Η απάντηση είναι: υπό όρους, ναι. Τοθεωρώ πιο δίκαιο να καταβάλλω αντίτιμο για να χρησιμοποιώ έναν χώρο αξιοπρεπώςφροντισμένο, που να παρέχει ποιοτικές υπηρεσίες για την ψυχαγωγία των πολιτών,από το πληρώνω φόρους για την απόκτησή του και μετά να τον βλέπω ναεγκαταλείπεται (τα παραδείγματα πάμπολλα, με χαρακτηριστικότερα τα ολυμπιακάακίνητα). Επίσης, θεωρώ δικαιότερο να πληρώνουν το αντίτιμο εκείνοι που χρησιμοποιούντον χώρο και όχι κι εκείνοι που ποτέ ίσως δεν θα τον επισκεφθούν.

Αν θέλουμε όντως κάποια στιγμή να δούμε τα πράγματα να αλλάζουν, θα  πρέπει να αναζητήσουμε και ρεαλιστικές λύσεις. Η επιχειρηματικότητα από μόνη της δεν είναι ούτε επιβλαβής, ούτε αδίστακτη. Γίνεται τέτοια όταν το κράτος την αφήνει ανεξέλεγκτη. Και τούτο δεν οφείλεται ούτε σε αδυναμία, ούτε σε έλλειψη νομοθετικού πλαισίου. Είναι συνειδητή επιλογή κάποιων. Άρα, αντί να τα βάζουμε με το μαχαίρι, ας δούμε ποιος είναι αυτός που το κρατά και τι επιδιώκει με αυτό…

The post Η απόκτηση ελεύθερων χώρων και η… κακιά λέξη επιχειρηματικότητα appeared first on Ενυπόγραφα.